Mijn naam is Barbara, ik ben 38 en een half jaar oud en moeder van 3 kinderen: Simone, (bijna) 10, Gioia, (bijna) 7, en Mattia Giuseppe, (bijna) 2.
Alle drie hadden ze vroeg geen luiers meer. Simone op 21 maanden, Gioia op 18 en Mattia 19. Voor alle drie was het een natuurlijk proces.
Het was augustus toen Simone op een ochtend tegen mij zei: “Plassen!” en voor de lol heb ik hem op de wc gezet, maar ik merkte inmiddels al een paar dagen hoe nieuwsgierig hij was naar de wc en dus kocht ik voor hem een wc-vormig potje met geluidjes en lichtjes wat hij erg op prijs stelde, na 5/6 dagen was hij er zelfs mee gestopt. De nacht één hield hij echter bijna drie jaar vol.
Joy, in plaats daarvan was het maart en begon ze zelf haar luier uit te doen (ik dacht dat het haar stoorde omdat ze geïrriteerd was), maar in plaats daarvan was ze een scherpe toeschouwer en nam me mee naar de badkamer, zette me op het toilet en deed het en was er blij mee, dus ook voor haar was het Geweldige potjestijd. Ook voor haar was het gemakkelijk en snel, omdat ze al goed sprak en omdat het voor haar weer een prestatie was op weg naar haar autonomie. Die van de nacht ook rond de 2 en een half/3 jaar oud.
Terwijl Mattia, het was dit jaar in februari. Ik nam hem mee naar de badkamer en hij keek in het toilet en praatte met hem en vertelde hem een verzonnen verhaal, ik zette hem op en hij deed het meteen.
Bij hem duurde het iets langer omdat hij nu begon te praten. Ieder half uur bood ik hem het potje of het verkleinertje aan. In alle 3 de gevallen was de luier echter vaak droog. Voor Mattia (de enige die al naar de crèche gaat, de andere 2 pas na 2 jaar) was het ook voor de kleuteronderwijzers een verrassing. Als we nu de nachtluier omdoen, is het een strijd.
Voor hem en Gioia was het gemakkelijker om zowel de luier als de borst te verwijderen voor het geven van borstvoeding. Gioia gaf borstvoeding tot 2 jaar en 9 maanden, Mattia gaf nog steeds borstvoeding en Simone I gaf borstvoeding tot 19 maanden, erg blij dat ik een langdurige opleiding.
Dit verhaal werd ons verteld door moeder Barbara
