Vis is een groep voedingsmiddelen met een hoge voedingswaarde, terwijl de systematische consumptie ervan in verband wordt gebracht met aanzienlijke gezondheidsvoordelen.
Ze zijn met name een rijke bron van eiwitten met een hoge biologische waarde en bieden grote hoeveelheden ω-3-vetzuren, vitamine A, vitamine D, calcium, fosfor, selenium en zink.
De bovengenoemde componenten moeten al vanaf de kindertijd in voldoende hoeveelheden worden ingenomen, omdat ze bijdragen aan de ontwikkeling van het zenuwstelsel en de hersenen van kinderen, de normale werking van het gezichtsvermogen garanderen en veel chronische ziekten helpen voorkomen. Om deze reden stellen de aanbevelingen van internationale organisaties dat kinderen 2-3 porties vis per week moeten consumeren, waarbij minstens één portie uit vette vis moet komen, om een adequate inname van ω-3-vetzuren te garanderen.
De laatste jaren zijn er echter zorgen over de visconsumptie vanwege het risico op besmetting met zware metalen zoals lood en kwik. Hier moet worden vermeld dat de wetenschappelijke literatuur concludeert dat de voordelen van het eten van vis groter zijn dan de mogelijke risico’s, wat de bovengenoemde aanbevelingen ondersteunt.
Gevoelige bevolkingsgroepen, zoals kinderen, zwangere en zogende vrouwen, kunnen in ieder geval beter kiezen voor kleine vissen, zoals ansjovis en sardine, waarbij de kans op besmetting aanzienlijk lager is, vergeleken met grote vissen, zoals tonijn, zalm en zwaardvis.
Wetenschappelijke Groep neadiatrofis.gr
