Het begint allemaal eind augustus 2015 als ik de zwangerschaptest die onmiddellijk positief testte in de eerste maand van pogingen.
Zeer gewenst, we waren allemaal blij.
Rond half september begin ik me niet geweldig te voelen, wat menstruatiepijn maar niets bijzonders. Als eerste kind wist ik niet dat dit een teken was.
Rond 20 september gaan mijn partner en ik een paar dagen naar het strand. Als ik aankom, plas ik en droog ik mezelf af. Ik vind bloed op het papier. Paniek. Ik ga naar het eerste nabijgelegen ziekenhuis en daar vertellen ze me al dat het misschien niet goed ging.
In de ochtend gaan we naar huis, ik ga naar het ziekenhuis en daar de koude douche.
De zwangerschap stopte na zes weken, toen ik ruim acht was, met een misvormde dooierzak.
Helaas, omdat ik na twee weken nog niet “mezelf had schoongemaakt”, hadden ze de curettage voor de volgende ochtend gepland. Het was moeilijk. Ik wilde het niet accepteren en de maanden erna waren moeilijk omdat je na de operatie uiteraard 2 cycli moet wachten voordat je het opnieuw kunt proberen.
Maar terwijl ik in het ziekenhuis lag, zei mijn partner tegen mij: “Kom op, kom bij elkaar, zodra je hier wegkomt, gaan we trouwen”. En zo was het.
In januari 2016 zijn wij getrouwd. Maar vóór Kerstmis 2015 om precies te zijn op 21 december had ik mijn eerste regenboog die nu 6 en een half jaar oud is en daarna mijn tweede regenboog in 2019 die 3 en een half jaar oud is en mijn derde regenboog in 2022 die 6 maanden is.
Ik heb nooit enig onderscheid gemaakt, voor mij zijn ze alle drie mijn mooie regenboog kinderen.
Dit verhaal werd ons verteld door moeder Jessica
