Mijn verhaal begon op 4 juli 2021, toen ik ontdekte dat ik zwanger was. Het geluk nam het over, maar ik voelde van binnen dat er iets niet goed zou gaan.
Ik voelde me meteen niet lekker, mijn bloeddruk was heel erg laag. Ik moest meteen thuisblijven van mijn werk vanwege ziekteverlof; na ongeveer twee weken brak de meest totale beproeving uit. Ik begon met donkere afscheiding, daarna bloed, maar bij de bezoeken zagen ze een embryo met een zeer zwakke hartslag.
Mijn hemoglobine daalde naar 7,5 e Ik riskeerde dat mijn baarmoeder verwijderd zou worden vanwege een bloeding in de operatiekamer, maar gelukkig ging alles goed, ook al was ik fysiek echt dood. Mijn bloeddruk was erg laag, ik had veel bloed verloren.
Intussen arriveerde het histologische resultaat dat dit bevestigde complete vesiculaire moedervlek, een goedaardige baarmoedertumormaar die, indien onbehandeld, in een carcinoom had kunnen veranderen en uitgezaaid had kunnen zijn (samengevat).
Dus de enige oplossing, zo vertelde de gynaecoloog, was chemotherapie. Ik begon mijn chemotherapiecycli te doen in de oncologie, waar ik nog steeds mee bezig ben, en inmiddels Ik zie het einde, het licht en de hoop om weer te gaan leven.
Deze zeer slechte ervaring laat mij met veel verdriet achter, maar ook veel kracht om te leven, omdat het deed me begrijpen dat het leven ten volle geleefd moet worden en er zijn mensen die deze mogelijkheden te snel verliezen.
Dan hopen op leven in de toekomst kan mij een geschenk geven en de droom die ik in mijn lade heb waarmaken.
door Giorgia
