Foetale macrosomie: risico’s en complicaties

De foetale macrosomie is een aandoening die wordt gekenmerkt door a bovengemiddelde foetale groei. Het kan in verband worden gebracht met verschillende maternale pathologieën, waarvan er één vooral zwangerschapsdiabetes is, die in meer dan 45% van de gevallen voorkomt.

Foetale macrosomie kan risico’s met zich meebrengen voor de gezondheid van moeders en foetussen, maar momenteel worden veel complicaties onder controle gehouden dankzij de mogelijkheid van vroege diagnose en zorgvuldige monitoring, zelfs na de geboorte.

Wat is foetale macrosomie en wanneer komt het voor?

Wat is foetale macrosomie? Deze terminologie wordt gebruikt om te verwijzen naar een foetus die veel groter is dan gemiddeld, ongeacht de zwangerschapsduur. Bij de geboorte wordt een pasgeborene als ‘macrosomisch’ gedefinieerd als zijn gewicht boven het gemiddelde ligt, d.w.z. meer dan 4 kg (boven het 90e percentiel). De verschillende internationale richtlijnen verschillen enigszins, zo wordt voor het American College of Obstetricians and Gynecologists foetale macrosomie als zodanig gedefinieerd als de term gewicht groter is dan 4,5 kg. (1) Deze aandoening beperkt zich niet alleen tot een toename van het gemiddelde gewicht, maar beïnvloedt ook de vetmassa die meer aanwezig is in het lichaam van het macrosomische kind, als gevolg van de ophoping van vet in de cellen tijdens de ontwikkeling van de foetus.

Foetale macrosomie kan dat zijn gediagnosticeerd via een echografie, (2) waarbij de specialist de grootte van de foetus evalueert, inclusief het geschatte gewicht. Het schatten van het gewicht van de foetus kan een foutmarge met zich meebrengen en is niet altijd 100% nauwkeurig. Het geeft echter wel een nuttige indicatie om te beoordelen of de foetus groter wordt dan de omvang die normaal wordt geacht voor de zwangerschapsduur. Naast echografie is het belangrijk om rekening te houden met enkele risicofactoren, zoals de aanwezigheid van zwangerschapsdiabetes, obesitas bij de moeder of een familiegeschiedenis van macrosomie, om de potentiële ontwikkeling van de aandoening te evalueren en de evolutie ervan zorgvuldiger te volgen.

Bij de schatting van het gewicht en de grootte van de foetus moet rekening worden gehouden met deze factoren en de gehele klinische familiegeschiedenis, omdat dit in ieder geval geen extreem nauwkeurige waarden zijn, vooral niet naarmate de zwangerschap vordert. In het bijzonder wordt ook verwezen naar de parameters van de buikomtrek en/of de lengte van het dijbeen, gedetecteerd met echografie van de 34e tot de 36e week.

Foetale macrosomie kan 3-15% van alle zwangerschappen treffen, maar zorgvuldige screening al in de preconceptionele periode op metabolische risicofactoren en de levensstijl van ouders kan een nauwkeurigere monitoring, betere preventie en diagnose al rond de 11e week bevorderen. De macrosomische pasgeborene hij is niet zomaar een ‘mooi groot’ kind, maar eerder een kind dat tijdens het foetale leven al aan metabolische stress is blootgesteld. Het is zeker een probleem met grote impact, maar dankzij de verbetering van de hulpverlening en de kwaliteit van de zorg is het risico op perinatale en moedersterfte tot nu toe verminderd. (3)

Risico’s van foetale macrosomie

Wat zijn de risico’s op foetale macrosomie? Deze aandoening kan niet alleen tot complicaties leiden voor de foetus en de pasgeborene, maar ook voor de moeder. Er moet echter worden opgemerkt dat elke situatie specifiek is en dat niet alle mensen die met macrosomie zijn geboren dezelfde herhaling van ernstige risico’s hebben. Daarom moet de kwaliteit van de zorg en de diagnose steeds beter worden verbeterd.

Als we het hebben over de risico’s die verband houden met foetale macrosomie, komt langdurige bevalling in deze gevallen zeker vaak voor, met een reeks complicaties – tijdens en na de bevalling – die nauw verband houden met de gezondheidstoestand van de vrouw en de aanwezigheid van eerdere pathologieën:

• bloedingen;
• trombo-embolie;
• reacties op medicijnen en anesthesie;
• cardiorespiratoire crises;
• breuk van de vliezen en laesies.

Het wordt niet altijd aangegeven Keizersnede. In werkelijkheid benadrukken verschillende internationale richtlijnen dat natuurlijke geboorte de voorkeur verdient voor baby’s geboren tot 4,5 kg bij moeders met diabetes en tot 5 kg voor moeders zonder diabetes. Als een natuurlijke geboorte niet geïndiceerd is vanwege de algemene gezondheidstoestand van de moeder, wordt een preventieve keizersnede gebruikt, vooral wanneer, naast meerdere risicofactoren, het gewicht van de baby groter is dan 4,5 kg.

Macrosomie wordt in verband gebracht met een verhoogd risico op dystocische geboorte, een complicatie die letsel aan de arm of schouder van de baby kan veroorzaken en onmiddellijke interventies vereist, of een breuk van het sleutelbeen, waarvan het risico 10 keer hoger is dan normaal. In de meeste gevallen kan een sleutelbeenbreuk een lichte verwonding zijn en daarom spontaan genezen. In andere gevallen kan het nodig zijn de arm te immobiliseren en zeven tot tien dagen te wachten op genezing.

Macrosomische pasgeborenen kunnen hier gevoeliger voor zijn ademhalingsproblemen, vooral als de geboorte interventies vereist, zoals een keizersnede. Tijdens het leven van de foetus interfereren hoge insulineniveaus met de rijpheid en ontwikkeling van de ademhalingsorganen. Als gevolg daarvan is er een groter risico op ademhalingsfalen als gevolg van de onvolwassenheid van de longblaasjes en het gebrek aan oppervlakteactieve stoffen, een stof die normaal gesproken door de longen wordt geproduceerd om te voorkomen de longblaasjes bezwijken tijdens het ademen. Ze lopen ook meer risico op polycytemie (overmatig aantal rode bloedcellen), geelzucht bij neurologisch trauma tijdens de bevalling en hormonale onbalans.

Bij pasgeborenen met macrosomie, kinderen van moeders met zwangerschapsdiabetes, is de kans groter dat ze na de geboorte hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegels) ontwikkelen als gevolg van hoge insulinespiegels. Deze gevolgen op de korte en middellange termijn kunnen in verband worden gebracht met een hoog risico op obesitas en diabetes bij het kind.

Oorzaken en preventie van foetale macrosomie

Ma wat zijn de oorzaken van foetale macrosomie? Aan de oorsprong van deze aandoening vinden we een reeks triggerende factoren, namelijk:

• Zwangerschapsdiabetes. Aandoening waarbij een vrouw tijdens de zwangerschap hoge bloedsuikerspiegels ontwikkelt. Een teveel aan glucose kan de groei en ophoping van vet bij de foetus en de productie van insuline door de alvleesklier van de foetus bevorderen, waardoor de baby groter dan gemiddeld wordt. Hoewel het niet de enige oorzaak is van foetale macrosomie, zijn zwangerschapsdiabetes, diabetes vóór de zwangerschap en de ontwikkeling van insulineresistentie verantwoordelijk voor ongeveer 45% van de gevallen van deze aandoening.

• Genetische aanleg. De neiging om baby’s te baren die groter zijn dan gemiddeld, kan erfelijk zijn. Als er eerdere zwangerschappen met macrosomische geboorten zijn geweest, kan het risico zich herhalen bij volgende zwangerschappen. Zeldzamer is het geval van foetale macrosomie geassocieerd met genetische syndromen, maar er worden goed gedefinieerde situaties van klinische beelden zoals het Beckwith-Wiedemann-syndroom, het Sotos-syndroom, het Marfan-syndroom en het fragiele X-syndroom beschreven.
• Obesitas bij moeders. Vrouwen met een hoge body mass index (BMI) vóór de zwangerschap lopen een verhoogd risico op foetale macrosomie. Obesitas kan het glucosemetabolisme en de regulering tijdens de zwangerschap negatief beïnvloeden, en ook cardiovasculaire complicaties en daarmee samenhangende comorbiditeiten vergroten.
• Gevorderde moederleeftijd. Vrouwen ouder dan 35 jaar kunnen vatbaarder zijn voor de geboorte van macrosomische baby’s.
• Overeten en gewichtstoename tijdens de zwangerschap. Overmatige gewichtstoename van de moeder tijdens de zwangerschap en een onevenwichtige en onevenwichtige voeding zijn een risicofactor.
• Polidramnion. Een overmatige hoeveelheid vruchtwater rond de foetus.
• Polycysteus ovariumsyndroom (PCOS). Vrouwen met PCOS lopen mogelijk een verhoogd risico op het ontwikkelen van zwangerschapsdiabetes, insulineresistentie en, als gevolg daarvan, foetale macrosomie.
• Langdurige zwangerschap. Een zwangerschap die langer duurt dan de verwachte uitgerekende datum kan verband houden met een toegenomen groei van de foetus.

Ma het is mogelijk macrosomie voorkomen? Het antwoord is ja, maar het is noodzakelijk om tijdens de zwangerschap enkele strategieën en praktijken te implementeren. Bijvoorbeeld:

• Controle van het gewicht van de moeder. Het behouden van een voldoende gewicht vóór en tijdens de zwangerschap kan het risico op macrosomie helpen verminderen. Een matige en gecontroleerde gewichtstoename tijdens de zwangerschap is belangrijk, vooral in gevallen van overgewicht of obesitas vóór de zwangerschap.
• Controle van pre-zwangerschaps- en/of zwangerschapsdiabetes. Als de diagnose al is gesteld, is het essentieel om de aanbevelingen van de specialist zorgvuldig op te volgen om de bloedsuikerspiegel dagelijks te controleren en afhankelijk van de situatie orale of insulinemedicatie te behandelen. Als de diagnose nog niet is gesteld, omvatten routinematige tests tijdens de zwangerschap ook de controle van de bloedsuikerspiegel, die altijd moet worden geëvalueerd, zelfs als er geen risicofactoren zijn.
• Gebalanceerd dieet. Een gezond dieet tijdens de zwangerschap, met bijzondere aandacht voor het beheersen van de inname van suikers en koolhydraten, kan helpen de glucosespiegels stabiel te houden en heeft een positieve invloed op de metabole decompensatie, die de ontwikkeling van foetale macrosomie sterk beïnvloedt.
• Activiteit reguliere natuurkunde. Matige lichaamsbeweging, altijd volgens het advies van professionals die de zwangerschap volgen, is gunstig voor zwangere vrouwen en kan helpen een regelmatig gewicht te behouden en de gevolgen van overgewicht en/of obesitas te verminderen, waardoor u ook zwangerschapsdiabetes en andere comorbiditeiten kunt beheersen zoals hypertensie, indien aanwezig.
• Regelmatige controle. Vrouwen met een hoog risico of eerdere zwangerschappen met macrosomie hebben mogelijk grotere waakzaamheid nodig, met echografieën en regelmatige monitoring, om de grootte van de foetus te beoordelen en eventuele problemen vroegtijdig te identificeren. Het analyseren van de bloedsuiker- en triglyceridenwaarden, het vroegtijdig diagnosticeren van insulineresistentie, het controleren van veranderingen in de bloeddruk zijn allemaal noodzakelijke controles om de zorg voor moeder en baby zoveel mogelijk te verbeteren.

Na de bevalling is het ook essentieel om de gezondheidstoestand van het kind op korte en lange termijn te monitoren, van de neuromotorische ontwikkeling tot de gewichtstoename, met adequate voedingsadviezen, tot aan de preventie van alle mogelijke daaraan gerelateerde chronische ziekten en hart- en ademhalingsstoornissen (meestal van voorbijgaande aard). . Het is opnieuw belangrijk om te onthouden hoe belangrijk gezondheidszorg van hoge kwaliteit voor moeders en kinderen is, en dat deze moet beginnen vanaf de preconceptieperiode tot aan de fasen na de geboorte, inclusief adequate informatie van specialisten aan alle toekomstige ouders.