De eerste sociale band die zich in het leven van een mens vormt, is die tussen de moeder en de pasgeborene. Uit onderzoek blijkt dat aanraking, in de eerste levensjaren, heel belangrijk is voor de gezonde ontwikkeling van de kleine. De affectieve aanraking het blijft een sleutelcomponent in het dagelijks leven, zelfs als we opgroeien, en kan grote gevolgen hebben voor de manier waarop we ons tegenover elkaar gedragen.
Affectieve aanraking komt neer op een soort van langzame en delicate streling. Om prettig te zijn, moet het één voor één worden gedaan snelheid die varieert tussen 1 en 10 centimeter per seconde, bij huidtemperatuur, net als de typische liefkozingen bij moeder-pasgeboren interacties. Het is een soort aanraking die een gevoel van iets overbrengt veiligheid en nabijheidhet creëren van een band van gehechtheid met de kleine en het reguleren van zijn emotionele toestand, plus het faciliteren van sociaal leren in de eerste levensmaanden.
Volgens een studie van Letizia della Longa, del Afdeling Ontwikkelings- en Sociale Psychologie van de Universiteit van Padua, “fVanaf de geboorte worden kinderen ondergedompeld in een multisensorische omgeving waarin het nodig is om informatie uit verschillende zintuigen te integreren om zich bewust te worden van zichzelf en relaties met anderen aan te gaan.”
“Aanraking vertegenwoordigt een bevoorrecht communicatiekanaal tussen ons en de buitenwereld – legt de onderzoeker uit – Affectieve aanraking, een langzame en zachte tactiele stimulatie, activeert hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de perceptie van de eigen affectieve toestanden en de verwerking van sociaal-emotionele informatie Recent Er zijn aanwijzingen dat affectieve tactiele stimulatie vanaf de geboorte het vermogen tot fysiologische zelfregulering en de vorming van emotionele banden bevordert.”
In een interview op de website van het AT Beck Instituut – Cognitieve Gedragstherapie onderstreept Laura Crucianelli, een onderzoeker aan het Karolinska Instituut in Stockholm die al jaren de rol van aanraking in de ontwikkeling van een veilige gehechtheid tussen moeder en kind bestudeert, hoe al in de baarmoeder de de foetus wordt voortdurend gewiegd door het vruchtwater.
“Deze situatie creëert de eerste ervaring van tactiele stimulatie, die volledig lijkt te worden gemedieerd door het affectieve tactiele systeem, aangezien het discriminerende tactiele systeem zich pas na de geboorte begint te ontwikkelen”, legt de expert uit.
Volgens sommige onderzoeken is de reactie op de aanraking van de moeder zelfs consistenter dan de reactie op de stem van de moeder voordat de baby ter wereld komt. Bovendien lijkt de affectieve inslag te hebben gevolgen op lange termijnbijvoorbeeld een toename van het aanpassingsvermogen van het kind in de kindertijd.
Aanraking wordt nog belangrijker na de geboorte, omdat het dezelfde tactiele en warme omgeving reconstrueert die de pasgeborene ervoer in de baarmoeder van de moeder. Het is niet alleen een van de eerste manieren waarop we met onze omgeving omgaan, het is ook de eerste communicatiekanaal waardoor anderen vanaf de allereerste momenten van ons leven met ons communiceren.
Om deze reden, zoals Dr. Crucianelli uitlegt “de praktijk van huid op huid op de momenten onmiddellijk na de geboorte wordt het in veel landen de norm, omdat het de psycho-fysieke stress onmiddellijk na de geboorte vermindert en de positieve gevoelens bij het kind vergroot. De aanraking van de verzorger, die over het algemeen de kenmerken heeft van affectieve aanraking, bevordert daarom de groei en ontwikkeling van het kind.”
Zoals we hebben gezien, is het goed gedocumenteerd dat aanraking een belangrijk onderdeel is van de interacties tussen ouders en kinderen tijdens het eerste levensjaar. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat hogere niveaus van affectieve aanraking in de vroege kinderjaren dit voorspellen cognitieve en neurologische gedragsontwikkeling het is een meer glimlachen en vocalisaties van kind.
De moederlijke aanraking wordt dus belangrijk emotionele inbreng om de affectieve toestanden van kinderen te reguleren en om fysiek bescherming en genegenheid uit te drukken, wat fundamenteel is voor het vormen van banden met de ouder.
