Baby huilen: de oorzaken en wat te doen

Je kent de huilende baby is een van de problemen waar mama en papa zich het meeste zorgen over maken, ook al is dat in werkelijkheid wel het geval een van de meest normale en natuurlijke menselijke manifestaties die er zijn. Maar hoe begrijp je waarom de baby huilt en wat te doen om hem te kalmeren?

Ik huil omdat ik niet kan praten.

Ik huil uit solidariteit met mijn vrienden.

Ik huil zoals kinderen over de hele wereld huilen.

Ik huil zodat er vroeg of laat iemand komt.

Zo begint een soort kinderliedje dat de kinderarts zegt Alessandro Volta hij wijdde aan schreeuw van kinderen en zo Federica Grittinipedagoog van Cemp-kliniek in Milaanhoudt van lezen in zijn groepen met nieuwe ouders

Maar wat is het huilen van een pasgeborene? Is een communicatie gereedschap: inderdaad, het enige communicatiemiddel dat de pasgeborene daadwerkelijk tot zijn beschikking heeft. “Huilen is de enige manier waarop pasgeboren baby’s en in de eerste levensweken iets met ons kunnen communiceren, en dat is niet alleen honger, verkoudheid of buikpijn, maar ook gebrek aan bevrediging van een primaire behoefte (bescherming, comfort, contact) o de uitdrukking van een emotiezegt Grittini, die samen met Simona Brunetti tevens auteur is van het boek Ik zal het je uitleggenover de eerste twaalf maanden van het leven van het kind, verteld vanuit zijn perspectief.

Dat niet alleen: er wordt ook gehuild een van de fundamentele toestanden van het bestaan ​​van een pasgeborene. ‘Overdag – verduidelijkt Grittini – wisselt de baby van een paar dagen of een paar weken een aantal verschillende toestanden af: actieve waakzaamheid (bijvoorbeeld wanneer hij eet), stille waakzaamheid (wanneer hij de wereld observeert met zijn mooie ogen wijd open), diep slaap, lichte slaap, halfslapen en inderdaad huilen”. Naarmate de weken verstrijken, vooral tussen de tweede en derde levensmaand, neemt de tijd die in huilende toestand wordt doorgebracht af ten gunste van de tijd die bijvoorbeeld in actief wakker zijn wordt doorgebracht.

De fundamentele reden is om ons te laten weten dat het er is, dat het bestaat. ‘Huilen is alsof hij iets zegt Hé, ik ben hier, kijk mij aan: ik heb iets nodig en ik heb jouw hulp nodig om aan deze behoefte te voldoen“, legt Grittini uit. Onderstrepend dat huilen in deze zin wel zo is uitdrukking van de zeer sterke levensdrang die het kind bezielt.

Wat gebeurt er als je een pasgeboren baby laat huilen?

Zoals verwacht, onder de primaire behoeften van de pasgeborene zijn er die van bescherming, comfort en contact, die zelfs vóór de honger komen. “Het is nu wetenschappelijk bewezen dat kinderen zonder de bevrediging van deze behoeften achtergesteld opgroeien: om deze reden is het absurd om moeders te adviseren – zoals we helaas soms nog horen – om pasgeborenen niet op te halen, anders worden ze verwend “. De pasgeborene wil niet opgehaald worden, hij heeft het echt nodig: “Op die leeftijd vallen verlangens en behoeften samen” verduidelijkt de pedagoog.

En de hechtingstheorie legt ons uit dat hoe meer aan deze behoeften wordt voldaan in de vroege kinderjaren, hoe vrediger en veiliger het kind door de wereld zal gaan als de tijd daar is (vanaf de eerste kruipende verkenningen tot de eerste stapjes, en verder).

Dan huilt de baby natuurlijk communiceer dat hij honger heeft, het koud (of warm) heeft, nat is, pijn voelt. Maar ook voor emoties uitenomdat de primaire emoties van de mens, dat wil zeggen vreugde, verdriet, woede, angst, walging en verrassing, die zich, misschien op een enigszins verwarde manier, kunnen manifesteren door middel van huilen.

Zoals de experts van het Bambin Gesù Ziekenhuis uitleggen, is het noodzakelijk om je zorgen te maken als een kind, dat meestal kalm is, luid en langdurig huilt zonder een duidelijke en oplosbare reden.

De piek in het huilen bij baby’s vindt plaats rond de zesde levensweek, met de neiging om ’s avonds toe te nemen.

Om te leren begrijpen waarom het kind huilt, moeten we vertrouwen op het instinct: geen enkele ouder is voorbereid op wat er zal gebeuren en we weten niet altijd meteen hoe we ons moeten gedragen, maar als we ons afstemmen op de behoeften van het kind en vertrouwen hebben in onszelf, zullen we dat wel doen. Begrijp of het huilen wordt veroorzaakt door honger, de noodzaak om de luier te verschonen of dat het gewoon een kreet uit verveling is.

Het huilen van koliek

Het huilen veroorzaakt door koliek wordt meestal op dezelfde tijdstippen herhaald (vooral ’s avonds), het is onophoudelijk en stopt niet, zelfs niet als het kind wordt opgepakt en geknuffeld, het gaat gepaard met schudden van de armen en benen en het buigen van de rug.

Hoe om te gaan met een huilende baby?

“Als we erover nadenken, is het huilen van de baby iets dat iedereen in het begin wil horen: de zorgverleners en de ouders in de verloskamer, en in de eerste paar dagen misschien zelfs de grootouders, om de stem van de baby te horen. ” Dit bevestigt dat huilen in feite de eerste, krachtige manifestatie van het bestaan ​​van een pasgeborene is.

Na deze eerste impact wordt het huilen van de baby echter vaak op een negatieve manier ervaren. Natuurlijk weten we heel goed dat het voor de nieuwe moeder en vader erg vermoeiend is om de nieuwe ritmes te volgen die door de pasgeborene worden opgelegd en die vaak worden onderbroken door huilen, maar er is ook het feit dat sociaal en cultureel kennen we een negatieve betekenis toe aan huilen, van ongemak, van onbehagen, en daarom verwelkomen we het op een zeer negatieve, angstige en bezorgde manier. ‘Eigenlijk zouden we onszelf daarvan moeten kunnen overtuigen het huilen van de pasgeborene is vooral een communicatiemiddel, een manier waarop het kind met ons in dialoog gaat” herinnert Grittini zich.

Dat suggereert dus dat we het moeten verwelkomen met een mentale houding van openheid voor dialoog, in plaats van met een onmiddellijke oplossing voor het probleem.

Zoals we hebben gezien, zijn er duizend redenen waarom een ​​pasgeboren baby kan huilen, en soms is de precieze reden hem misschien niet eens duidelijk. “Dus het is ondenkbaar om de oplossing altijd op zak te hebben, of houd jezelf voor de gek dat je in een tijdsbestek van een paar dagen je kind zo goed zult leren kennen dat je bij de eerste hik zult begrijpen wat er mis is”, zegt de pedagoog. “Het kost tijd om op dit punt te komen, en er zullen altijd momenten blijven waarop het niet mogelijk zal zijn om volledig te begrijpen waarom de baby huilt. Wat er in de tussentijd gedaan kan worden is let op, onderneem actie alsof u het aan het kind wilt vertellen kijk, ik ben hier bij jou, voor jou, ik begrijp dat er iets mis is, laten we samen kijken wat we kunnen doen“.

Soms zou de oplossing het verschonen van de luier kunnen zijn, andere keren een wandeling in de armen, “van hart tot hart”, weer andere – voor degenen die borstvoeding geven – borstvoeding: in dit opzicht is het inderdaad goed om te onthouden dat de borst van de moeder niet alleen een ‘dispenser’ van voedsel, maar ook van troost en troost: nog een reden om borstvoeding op verzoek te ondersteunen.