Migros, de retailgigant, heeft een plantaardig gekookt ei gelanceerd dat eruit ziet en smaakt als zijn conventionele tegenhanger, voorlopig alleen verkrijgbaar in Zwitserse winkels
Het lijkt veel op een hardgekookt ei, maar er zou geen spoor van dierlijke eiwitten zijn: het is meer een mix van ingrediënten zoals water, soja-eiwitten, rijstzetmeel, oplosbare maïsvezels, natuurlijke geleermiddelen, zoals gellangom en agar-agar, en carotenen voor kleur. Maar er is een maar: er staat ook in koolzaadolie.
Na Next Egg, het 100% plantaardig alternatief voor eieren gelanceerd door een Japanse start-up, komt er nu V-Love The Gekookthet eerste veganistische hardgekookte ei geproduceerd door de Zwitserse reus Migro’s.
Lees ook: 4 geldige alternatieven voor eieren voor een gezonder en milieuvriendelijker dieet
Dit is de nieuwste toevoeging aan Migros’ V-Love-assortiment plantaardige producten, geproduceerd in Zwitserland door ELSA, een dochteronderneming van Migros. Het nieuwe “ei”, gemaakt met soja-eiwitten, is sinds november vorig jaar verkrijgbaar in Migros-winkels in Zürich, Bazel, Luzern en Genève voor een prijs van 4,40 Zwitserse frank voor een pakje van vier, iets minder dan 4 euro.
Het gekookte ei van V-Love is een van de eerste producten ter wereld die in de schappen ligt nu de race om nieuwe eieralternatieven te ontwikkelen versnelt. Uit onderzoek is gebleken dat 30% van de consumenten veganistische eieren verkiest boven conventionele eieren, maar er zijn nog steeds grote gaten in de markt.
Migros heeft zwaar geïnvesteerd in eiwitinnovatie en voedseltechnologie en heeft onlangs een nieuwe fabriek voor cellulaire landbouwproducten in Zürich opgericht om de ontwikkeling en marktpenetratie ervan te versnellen. Het merk heeft ook een veganistische slagerijservice in de winkel uitgeprobeerd en vorig jaar ’s werelds eerste yoghurtalternatief op basis van kikkererwten gelanceerd.
Maar koolzaadolie?
Om enerzijds goed te doen, worden vaak producten gebruikt die anderzijds geen vrienden zijn van de gezondheid en het milieu. Een voorbeeld is koolzaadolie, waarvan de kenmerken voortdurend onderwerp van discussie zijn.
Het is altijd beschouwd als een olie van slechte kwaliteit, zonder zelfs maar brede goedkeuring, zowel omdat het een geraffineerde olie is, ontgeurd en ontkleurd met oplosmiddelen, als omdat het volgens sommige onderzoeken bepaalde aandoeningen zou veroorzaken vanwege het erucazuur dat erin zit.
In de praktijk begon het voedselgebruik van koolzaadolie halverwege de 19e eeuw. Maar de bezorgdheid van artsen over de inhoud ervan erucazuureen lipide dat als cardiotoxisch wordt beschouwd en schade aan de lever en de algemene gezondheid zou kunnen veroorzaken, bracht deskundigen er onmiddellijk toe om een variëteit aan koolzaad met een laag erucazuurgehalte te verkrijgen.
Van dit nieuwe koolzaadras, genaamd Canadese Brassicade olie werd omgedoopt tot geboren koolzaadolie, en soms Italiaans gemaakt als canola-olie. Het is een soort koolzaadolie die voornamelijk in Canada wordt geproduceerd en die zijn naam ontleent aan de initialen van de bewoording “Canadese olie met laag zuurgehalte”.
Volg ons op Telegram | Instagram | Facebook | TikTok | YouTube
Bron: Migros
Lees ook:
