Twee journalisten onderzochten de industrie achter de schermen achter de zalmkweek. De vreselijke omstandigheden waarmee deze etablissementen worden geconfronteerd, zullen ervoor zorgen dat u uw eetgewoonten heroverweegt.
Vraag jij je vaak af of het wel echt gezond is om zalm te eten? Of twijfelt u over maritieme zalmkwekerijen? In dit geval bent u niet de enige, want sommige journalisten hebben de meest en minst verborgen hoeken van deze sector onderzocht en hun resultaten zullen u overtuigen om te stoppen met het eten van gekweekte zalm.
Viskwekerijen zijn in hun korte geschiedenis vele malen beschuldigd en uitgedaagd, en terecht. Dit bedrijf, dat in 2020 wereldwijd al een omzet van meer dan 20 miljard dollar had, is feitelijk zeer schadelijk voor de ecosystemen waarin het wordt geïntroduceerd.
Intensieve kweek, zowel in het water als op het land, kost de dieren en de natuur altijd veel geld: in het geval van de visteelt kan een kwekerij tot wel een miljoen zalmen in zijn onderwaterkooien proppen, waardoor uiterst gevaarlijke omstandigheden voor de gezondheid van de vissen ontstaan.
In feite leiden de overmatige hoeveelheid voedsel en de nabijheid van vissen tot de zeer snelle verspreiding van parasieten. In de meest huiveringwekkende gevallen wordt ook gesproken over vissen die volledig bedekt zijn met parasieten en die worden schoongemaakt met behulp van stofzuigers.
Dit is slechts een van de scènes in het boek dat door journalisten is gepubliceerd Catharina Collins En Douglas Franz.
Salmon Wars: de donkere onderbuik van onze favoriete vis is een grondig onderzoek uitgevoerd door de twee journalisten om de waarheid achter deze miljardenbusiness te ontdekken. Hun verhaal begint met een heel persoonlijke kwestie: de familie van Collins zag een zalmkwekerij dicht bij hun huis opengaan, in de veronderstelling dat dit het mariene ecosysteem ten goede zou komen door de hoeveelheid gevangen vis om te overleven te verminderen.
Dit was niet het geval: de mix van uitwerpselen en chemische stoffen die door de boerderij vrijkwam, vernietigde het evenwicht van het lokale ecosysteem en veroorzaakte grote schade aan de wilde vispopulatie in die gebieden.
Collins en Franz documenteerden hoe deze boerderijen vooral produceren malaise en armoede: zalm is een vleesetende vis en voedt zich voornamelijk met kleinere vissen zoals ansjovis of makreel. Om één miljoen zalmen per boerderij goed gevoed te houden, is een onevenredige hoeveelheid van deze vis nodig.
Om deze te verkrijgen, vissen industrieën vaak intensief en vaak illegaal vanaf de kusten van West-Afrika. Dit heeft twee zeer ernstige gevolgen: de intensieve visserij verhindert dat de vissen in het gebied de wateren opnieuw bevolken, waardoor het ecosysteem verandert en de zelfvoorzienende vissers en vissers ervan worden weerhouden een veilig leven te leiden. Het slechtste nieuws is dat deze grote bedrijven vaak zeer lage kosten hebben om een boerderij te huren en te beheren, vooral omdat ze niet hoeven te betalen voor de veroorzaakte schade.
Bijvoorbeeld, het grootschalige gebruik van chemicaliën voor de fokkerij beïnvloedt het de kwaliteit van het water, dat vrijelijk van binnen naar buiten de kooien stroomt. Zalm wordt volgepompt met chemicaliën, waaronder enkele die bekend staan om hun roze kleur. Aan deze stoffen worden resten en uitwerpselen van de boerderij toegevoegd, waardoor een giftig mengsel ontstaat. Vrij uitlopende vissen in de zee, waaronder andere zalmen, komen gemakkelijk in contact met dit mengsel of met parasieten die van de boerderij komen. Dit kan een kettingreactie veroorzaken in de hele visfauna.
Een ander gevaar van de zalmkweek is de mogelijkheid dat kooien kapot gaan en dat gekweekte zalm in het milieu terechtkomt: te veel vissen strijden op één plek om voedsel, waardoor er stress ontstaat. Bovendien zou gekweekte zalm en zoutwaterzalm kunnen paren, wat nog meer problemen zou veroorzaken.
Kortom, vanaf het uitbroeden van de eieren tot het moment van levering aan de consument vervuilt de visserijsector (ook wel Big Fish genoemd, om andere grote industrieën zoals de tabak-, olie- of farmaceutische sector te noemen) het milieu en beschadigt onze kusten en hun kwetsbare ecosysteem. .
Hoe kan ik de intensieve zalmkweek bestrijden?
Zalmoorlogen het zal een verhelderende (zij het soms verontrustende) lectuur zijn voor iedereen die de dynamiek van deze gewetenloze industrie duidelijk wil begrijpen. Voorlopig is het deel alleen beschikbaar in het Engels, en dit zou het voor velen ontoegankelijk kunnen maken. Daarom delen we enkele richtlijnen die naar voren zijn gekomen bij het lezen ervan:
- Allereerst is de grootste kracht die we hebben die van het kiezen als consument: door een veganistisch dieet volledig te omarmen, kunnen we de omstandigheden voor deze slechte sector elimineren, net als alle andere vormen van landbouw.
- Coördinatie tussen consumenten en activisten is essentieel om verandering te eisen en ervoor te zorgen dat de relevante wetten worden gerespecteerd door grote investeerders, die altijd op zoek zijn naar een nieuwe manier om ergens mee weg te komen
- Overheidsinstanties op alle niveaus moeten strenger zijn tegen degenen die ervoor kiezen de gezondheid van ons allemaal in gevaar te brengen voor persoonlijk gewin.
Zalmoorlogen is een boek dat je niet mag missen: in dit boek vind je, naast gegevens en nieuws over de grote industrieën die verantwoordelijk zijn voor deze onrechtvaardigheden, ook de persoonlijke verhalen van activisten die betrokken zijn bij de strijd tegen deze gigantische lobby’s die overal op voorbereid zijn.
Lees ook:
