Mijn naam is Miziana en vandaag ben ik 40 jaar oud. In 2020 was ik al moeder van 2 prachtige kleine meisjes: de ene geboren in 2011 en de andere in 2018.
De pandemie was nog steeds aan de gang en we brachten veel tijd thuis door, maar vermoeidheid en stress waren aan de orde van de dag. In mei 2020 ontdekte ik dat ik opnieuw zwanger was en ik was verbaasd omdat er vele jaren waren verstreken voordat ik de tweede zwangerschap kreeg. Dus plande ik de eerste echo, die was op 24 juni 2020: mijn man vergezelde mij en terwijl de gynaecoloog controleerde of de baby in orde was, stopte hij en bleef stil. We maakten ons grote zorgen omdat we dachten dat er wat problemen waren, dus ik vraag waarom hij geen woord tegen me zei. Hij antwoordde dat hij dacht dat hij ongelijk had en vroeg ons naar de monitor te kijken.
Dus mijn bezorgde man en ik keken zwijgend naar die monitor en van daaruit zagen we twee prachtige kleine hartjes kloppen. Ik begon te huilen: het was een schok. Mijn man zei drie dagen niets.
Na dat bezoek gingen er twee weken van verwarring voorbij: we moesten begrijpen hoe we ons leven konden organiseren zonder hulp van beide kanten. Maar we konden niet anders, onze liefde was verviervoudigd en vanaf dat moment probeerde ik de daaropvolgende maanden zo kalm mogelijk te zijn en een goede zwangerschap te hebben.
Op 5 januari 2021, met 35 weken en 4 dagen, alleen in het ziekenhuis vanwege de pandemie, ben ik via een keizersnede bevallen van Francesco met een gewicht van 2.650 kg en Azzurra met een gewicht van 3 kg. Vanaf dat moment veranderden onze levens: ze werden chaotischer, vermoeiender maar vol liefde en vreugde.
Van moeder Miziale
