Adolescentie: wat het is en wanneer het begint

Wanneer de adolescentie begintbeginnen geslachtshormonen te worden geproduceerd door sommige klieren in het lichaam. Meestal beginnen vrouwen ze op de leeftijd van te produceren 11 of 12 jaren, terwijl dit bij mannen iets later, tussendoor, gebeurt 12 en 13 jaar. Het zijn seksuele hormonen die een reeks fysieke transformaties initiëren, zoals bijvoorbeeld het toenemen van de lengte.

Als de adolescentie eindigt

Opnieuw vanuit fysiek oogpunt eindigt de adolescentie ongeveer rond 18-20 jaar. Dan komt de volwassenheid.

Dat blijkt uit recent onderzoek, vorig jaar gepubliceerd Lancet Gezondheid voor kinderen en adolescentenpuberteit nu begint het echter op 10-jarige leeftijd en eindigt de adolescentie op 24-jarige leeftijd. En de leeftijd waarop iemand voor zichzelf begint te zorgen en volwassen wordt, gaat steeds verder vooruit. Zo is de gemiddelde leeftijd waarop mannen een gezin vormen tussen 1973 en nu met acht jaar gestegen: volgensBureau voor Nationale Statistiek Brits is 32,5 voor mannen en 30,6 voor vrouwen. In Italië? De gemiddelde leeftijd bij het eerste kind van Italiaanse vrouwen is in bijna alle regio’s ruim 31 jaari.

Bij meisjes

Bij meisjes betreffen de eerste veranderingen de borstdie zich begint te vormen met de ontwikkeling van de borstknop en het tepelhof.

Onder de veranderingen:

• vrouwtjes worden groter dan hun mannelijke tegenhangers,
• het lichaam neemt ronde vormen aan,
• borsten verschijnen,
• de heupen worden breder.

Bij jongens

Bij jongens treedt echter de zwelling van henzelf op geslachtsdelen: eerst ontwikkelen de testikels en daarna, zelfs na een jaar, de penis. «Rond de leeftijd van 12 jaar verliest de jongen geleidelijk zijn kinderlijke trekken, groeit in lengte en verandert de klankkleur van zijn stem. Al deze externe stukken komen in werkelijkheid overeen met een interne verandering”, legde psycholoog Anna Oliviero Ferraris ons uit in een recent interview op nostrafiglio.it.

Mannen en vrouwen beginnen ook dikker haar te zien verschijnen, hoewel deze verandering bij jongens veel meer geaccentueerd is en ook op het gezicht betrekking heeft. Soms verschijnt bij sommigen acne en begint iedereen in lengte toe te nemen.

De aankomst van de eerste periode (die tegen de leeftijd van zestien jaar zou moeten aankomen) markeert voor meisjes het einde van de puberteit, terwijl voor jongens de grens minder duidelijk is.

1. De ouder moet beschikbaar zijn om ‘het spel te spelen’ met het adolescente kind en zo te investeren in de relatie aandacht, energie en het vermogen om betrokken te raken.
2. U hoeft niet op alle verzoeken in te gaan, maar we moeten onderhandelen. Als de ouder op 15-jarige leeftijd ingaat op elk soort verzoek en alles meteen opgeeft, zonder grenzen te stellen, kan hij dat daarna niet meer doen.
3. De houding van de ouders ten opzichte van het kind het zou moeten veranderen op basis van de situatie of het probleem dat moet worden aangepakt. Altijd gespannen, overdreven beschermend of overdreven vriendelijk zijn, leent zich niet goed voor elk afzonderlijk moment in het leven van een tiener.
4. Geconfronteerd met de steeds dringender wordende eisen van het kind, moet de volwassene een insluitingsfunctie. Dit betekent dat de ouder een soort “filter” moet zijn.
5. Elke situatie in het leven van een tiener vereist altijd zorgvuldige evaluatie door de volwassene.

Zoals hij uitlegt Matteo Lancinipsycholoog psychotherapeut: een bepaald type fysiologische depressie komt vaak voor bij adolescenten. Maar sommige signalen mogen niet worden onderschat:

Sommige symptomen van depressie bij adolescenten zijn:

• neiging om nergens zin in te hebben

• neiging om dagen te herhalen die altijd hetzelfde zijn

• onvermogen om sociale relaties op te bouwen en te cultiveren

• scholastische en sociale retraite.

De deskundige legt uit dat het eerste dat moet gebeuren is open een communicatiekanaal met uw kind hem zijn pijnlijke ervaringen te laten uiten. Als de situatie ernstig is en de jongen zich niet kan openstellen, is het raadzaam een ​​gesprek met een therapeut in te plannen, zodat we samen kunnen proberen betekenis te geven aan zijn pijn.

1. Zelfs in de pre-adolescentie en adolescentie moet de jongen worden ‘weerspiegeld’: dit betekent niet dat je altijd aan al zijn grillen moet toegeven, maar dat je moet laten zien dat je zijn gevoelens begrijpt, zelfs de gevoelens die in onze ogen verkeerd zijn. Laten we het niet kleineren, maar laten we proberen het te begrijpen.
2. Vorm geen oordeel en uit geen kritiek als hij iets denkt of doet wat niet goed voor je is. Dwing hem in plaats daarvan om zijn redenering beter uit te leggen.
3. Stel hem niet alleen vragen, probeer er in plaats daarvan aandachtig naar te luisteren.
4. Als hij van school gaat, vraag niet alleen om huiswerk, maar stel meer algemene vragen, over hoe het was, of de les interessant was: je zult hem laten zien dat het voor hem de moeite waard is wie hij is, niet het cijfer dat hij heeft gekregen.
5. Behandel hem niet alsof hij nog een kind is: vertrouw hem de eerste kleine verantwoordelijkheden toe, laat hem kiezen hoe hij zich kleedt, zorg ervoor dat hij naar de kantoorboekhandel gaat om zijn eigen notitieboekje te kopen, enz. Op deze manier laat je hem zien dat je hem capabel acht.
6. Geef ze geen ‘labels’ gerelateerd aan karakter (“Je bent lui”, “je bent lui”, enz.). Tot bijna 24 jaar zijn de hersenen een bouwplaats die kan worden gevormd en aangepast.
7. Vlei hem niet de hele tijd. Maar vertel hem zo nu en dan dat je blij met hem bent. Je beloont hem op de juiste manier.