Het Chinese lantaarnfestival uitgelegd aan kinderen

Het lantaarnfestival of lantaarnfestival is de gebeurtenis die de cyclus van Chinese Nieuwjaarsfestiviteiten afsluit. Het vindt ’s nachts plaats en wordt ook wel “kleine oudejaarsavond” genoemd. Daar traditie hij wil dat mensen een avondwandeling gaan maken, vooral onder begeleiding van kinderen, en dat iedereen een lantaarn in de hand draagt. De naam van het evenement komt van de gewoonte om gekleurde lantaarns op te hangen. Er zijn verschillende versies over de oorsprong van deze feestdag. A legende wijdverspreid dateert uit 180 voor Christus toen de Han-keizer Wendi, die op de vijftiende dag van de maankalender de troon besteeg, besloot dat hij ter herdenking van de gebeurtenis elk jaar het keizerlijk paleis zou verlaten om plezier te hebben met de bevolking. Ter gelegenheid van dit jubileum moesten alle gezinnen ophangen gekleurde lantaarns langs wegen en op openbare plaatsen. In 104 voor Christus werd het Lantaarnfestival officieel erkend als een van de belangrijkste nationale feestdagen. Historische documenten zeggen dat in 713 na Christus, ten tijde van de Tang-dynastie, een zeven meter hoge berg werd gebouwd in de stad Xian, gemaakt met meer dan 50.000 lantaarns.

Hoewel traditionele papieren kaarsmodellen nog steeds erg populair blijven, worden tegenwoordig steeds meer lantaarns gemaakt van plastic en uitgerust met batterijen. De favoriete stripfiguren van jongeren of traditionele motieven zoals dieren en planten, legendarische of mythologische taferelen zijn vertegenwoordigd. Tijdens het lantaarnfestival is het gebruikelijk om het typische dessert te eten, namelijk la Yuánxiāo-soep, zoete dumplings gemaakt van kleefrijstmeel, gekookt of gebakken en gevuld met sesamroom of Azuki-jam of pindakaas. De ronde vorm en de manier waarop ze worden geserveerd symboliseren volheid, het herenigde gezin en de bevrediging van behoeften. Een andere gewoonte is het oplossen van de puzzels op de lantaarns geschreven. Volgens de traditie krijg je een geschenk als je de oplossing vindt.

De lantaarns worden niet alleen opgehangen maar ook de lucht in gegooid, begeleid door spectaculair vuurwerk. Andere activiteiten die het jubileum kenmerken zijn de danza van de leeuw en de drakendans. De eerste is een van de beroemdste vormen van populaire kunst in China, beoefend om kwade krachten af ​​te weren en geluk aan te trekken, aangezien de leeuw moed en kracht vertegenwoordigt. De Draak, een heilig dier voor de Chinezen, vertegenwoordigt een symbool van een goed voorteken.

Het lantaarnfestival wordt niet alleen ’s nachts gehouden, er worden overdag verschillende evenementen gehouden artistieke optredens zoals leeuwen- en drakendansen, maar ook bootdansen, tamboerijndansen en steltlopen. Lantaarns worden binnen of buiten opgehangen en ’s avonds gaat de bevolking ermee op pad lantaarn samen met het vuurwerk de lucht in gelanceerd worden.

Het Lantaarnfestival wordt gevierd 15e dag van de eerste maand op de maankalender, d.w.z. 15 dagen na het nieuwe jaar en sluit de twee weken van vieringen af ​​voor de start van het nieuwe jaar. Het valt samen met de eerste volle maan van het jaar en er zijn verschillende legendes aan deze gelegenheid verbonden. Eén van hen gelooft dat het voortkomt uit een oude traditie die het jaar in drie delen verdeelde, waarvan het eerste begon op de vijftiende dag van de eerste maand met een feest voor verjaardag van Tiānguāndàdì, de goddelijke heerser van de hemel, geïntroduceerd in de Han-periode door de Five Bushels of Rice School. Een ander verhaal gaat over A boze God die dreigde de Chinese hoofdstad in brand te steken op de vijftiende dag van de eerste maanmaand. Om de brand te vermijden werd het idee geboren om alle inwoners die nacht met rode lantaarns de straat op te laten gaan, en om anderen aan alle deuren te hangen zodat de god, die geloofde dat de stad al in brand stond, zich zou terugtrekken.

In een andere zeer populaire versie was de goddelijke dreiging één spot georkestreerd door een goedhartige keizerlijke adviseur om een ​​paleisbediende een nachtje naar haar familie te laten gaan. Een andere versie dateert het festival uit de tijd van de Han-dynastie (206-220) en de verspreiding van het boeddhisme in China. Het zou een zijn ritueel van boeddhistische monnikendie op de vijftiende dag van de eerste maand lampen aanstak terwijl hij de relikwieën van de Boeddha aanschouwde: een keizer zou deze gewoonte later overnemen en opdracht geven om lantaarns aan te steken in het keizerlijk paleis en in de tempels, en zo het volksfeest te creëren.