Leer schrijven met de syllabische methode

Il syllabische methode het is een leermethode van inclusieve taal die geschikt is voor alle kinderen, zelfs voor degenen die enige problemen ondervinden bij de taalverwerking. Het is, zoals uit de naam blijkt, gebaseerd op het element van de lettergreep, in plaats van op het enkele foneem. Deze strategie is om tal van redenen voordelig: Beatrice Bertelli, Paola Rosa Belli, Maria Grazia Castagna en Paola Cremonesi, auteurs van de delen “Leren lezen en schrijven met de syllabische methode”, uitgegeven door Erickson, praten erover.

“Onze methode kan niet worden gedefinieerd phono-syllabischmaar eenvoudig syllabisch, omdat het gebaseerd is op de in de literatuur breed gedemonstreerde veronderstelling dat kinderen van nature leren (zonder expliciet onderwijs) om een ​​woord verbaal in lettergrepen te verdelen. De lettergrepen het zijn gemakkelijker identificeerbare eenheden in de akoestische taalstroom, ze zijn een concrete articulatorische handeling, terwijl de foneem (de minimale eenheid, de enkele klank zoals “p” of “t”) is een abstracte representatie en afhankelijk van de structuur van het woord waarin het is ingevoegd, kan het op de een of andere manier worden waargenomen. Laten we eens nadenken over de “S” in de woorden thuis en zon! Lettergrepen zijn, juist omdat ze gemakkelijk te identificeren zijn, een natuurlijk object van metalinguïstische operatie: het zal voor een kind gemakkelijker zijn om een ​​woord in lettergrepen op te delen of door te gaan met een synthese van lettergrepen dan van fonemen”.

“Vanuit de lettergreep uitgaan betekent dat we rekening houden met de cognitieve kenmerken van het kind die naar voren komen in neurowetenschappelijke studies, en vervolgens de lesmethode gebruiken die het meest toegankelijk is voor de leerling. De syllabische methode heeft tot doel kinderen kennis te laten maken met het alfabetiseringsproces met behulp van lettergrepen die twee fundamentele principes respecteren:

• maximaal contrast: maximale perceptuele discrepantie voor klank en vorm, bijvoorbeeld: B – MO – D – F – TU …;
• maximale generativiteitDat wil zeggen, het mogelijk maken van de vorming van het grootst mogelijke aantal woorden, zo vroeg mogelijk, zelfs met een beperkt aantal beschikbare lettergrepen, waardoor de perceptie van het kind van zichzelf als lezer wordt bevorderd.

Het verloop van de geplande activiteiten om het leren lezen en schrijven te stimuleren is als volgt:

• activiteiten die zij promoten syllabische bewustzijnsvaardigheden (syllabische racebaan, ganzenspel, syllabische bingo); de zogenaamde metafonologische activiteiten;
• activiteiten gericht op het presenteren van de eerste 12 sillabe CVdwz medeklinker-klinker (SI, MO, RE, FA, TU, CA, NE, LU, PO, MA, NO, LI).

De activiteiten hebben betrekking op het leren van de lettergrepen die in de verschillende taken worden voorgesteld (herkenning van lettergrepen en woorden, woorden lezen, kopiëren, overtrekken, lettergrepen inkleuren, woorden samenstellen, woorden aanvullen, woorden schrijven, enz.

). Op het moment dat de twaalf lettergrepen worden gepresenteerd, begint het kind te conceptualiseren dat de bekende lettergrepen gemeenschappelijke kenmerken hebben en bij het lezen en schrijven alle lettergrepen te generaliseren die door medeklinker klinker (CV). Vervolgens worden lettergrepen met verschillende structuren gepresenteerd (CVC medeklinker-klinker-medeklinker – CCV medeklinker-medeklinker-klinker… enz.)”.

“Door de syllabische methode te gebruiken, nemen studenten actief deel aan het bouwen van hun eigen methode leerproces. Metacognitieve reflectie wordt bevorderd, wat het kind ertoe aanzet na te denken over de structuur van de taal. De syllabische methode bevordert ook het alfabetiseringsproces bij kinderen met een cognitieve achterstand, taalachterstand, buitenlandse leerlingen of leerlingen die bij het betreden van de basisschool kwetsbaarheid vertonen met betrekking tot de mogelijke initiatie en ontwikkeling van lees- en schrijfvaardigheid. Bijvoorbeeld kinderen die geen intacte en reeds geautomatiseerde mondelinge taalfonologische competentie hebben, die woorden in mondelinge taal vereenvoudigen (zeg bijvoorbeeld “peccachè” in plaats van “omdat”). Laten we dat ook onthouden veel moeilijkheden zijn niet altijd “hoorbaar”; Er zijn bijvoorbeeld kinderen met een slecht geconsolideerd taalsysteem. In deze gevallen bestaat het risico dat de weergave van fonemen nog steeds onstabiel is. Daarom kan het gebruik van een alfabetiseringsmethode die gebaseerd is op het onderscheiden en herkennen van fonemen hen verder in verwarring brengen. Kinderen met deze kenmerken zullen vrijwel zeker moeite hebben met het vertalen van een geluid (foneem) naar een symbool (grafeem). Dit zijn goede redenen om de syllabische methode voor te stellen.”

“Eerdere onderwijservaringen, ook als ondersteunende leraren, hebben ons laten zien dat de syllabische methode die bij bijzonder moeilijke kinderen wordt gebruikt, positieve resultaten heeft opgeleverd bij het respecteren van hun leertijden en -ritmes. We dachten daarom dat als de syllabische methode respecteert de evolutionaire stadia van leren van lezen en schrijven en geeft positieve antwoorden over de geletterdheid van leerlingen in moeilijkheden, meer nog zou dit de normaal ontwikkelende leerlingen moeten hebben bevoordeeld, of in ieder geval niet gehinderd.

Het is daarom een ​​inclusieve methode, die de tijden van alle leerlingen respecteert en positief inwerkt op het gevoel van eigenwaarde, aangezien het kind zichzelf onmiddellijk beschouwt als een “competente lezer” en een actieve rol in het leerproces. Een van de nadelen is helaas dat er zijn geen ministeriële referentieteksten; daarom moet de leraar de materialen zelfstandig samenstellen. Er bestaan ​​alleen de vier delen die door Erickson zijn gepubliceerd.”

“De syllabische methode is positief voor iedereenzelfs voor kinderen die al geletterd op school aankomen, omdat het hen helpt na te denken over de opgedane kennis, actief te zijn in het leerproces en dit te stabiliseren”.

“We hebben geen echte perceptie, waarom verschillende methoden worden syllabisch genoemd, maar we geloven niet dat ze dezelfde kenmerken hebben als die in onze teksten worden gepresenteerd. We kunnen zeggen dat de syllabische methode vooral in het Noorden lijkt te worden gebruikt, waar leraren ons om meer training hebben gevraagd.”