Onderwijs voor kinderen, de NEE’s die hen helpen groeien

Geconfronteerd met kreten, verzoeken en driftbuien, zijn ouders vaak verrast, en vaak denken ze dat ze het goede doen en geven ze de kleintjes wat ze willen. Maar nooit ‘nee’ zeggen kan negatieve gevolgen hebben voor de groei van kinderen.

‘Nee’ zeggen, grenzen stellen, betekent dat je een model aan het kind overdraagt ​​dat hem helpt zelfstandig te functioneren, hem een ​​veilig gevoel in het gezin geeft en hem helpt zijn eigen hulpbronnen te ontwikkelen’, schrijft kinderpsychotherapeut Asha Philips in haar boek ‘De nee’s’. die je helpen groeien” (Feltrinelli).

Grenzen kunnen frustraties vertegenwoordigen en een kind boos maken, maar het zijn ook poorten die hem beschermen en hem een ​​veilig gevoel geven.

“Een kind dat een volwassene domineert, bevindt zich in een zeer verontrustende positie. Als je je op twee- of driejarige leeftijd machtiger voelt dan je verzorger, hoe zal hij of zij je dan beschermen als dat nodig is?”

Hier volgen enkele situaties waarin het volgens de deskundige belangrijk is om ‘nee’ te kunnen zeggen.

Veel moeders houden hun baby’s altijd in hun armen of in de draagzak, omdat ze huilen zodra ze ze in de wieg leggen. De wieg is zeker een minder gastvrije en comfortabele plek voor een pasgeborene dan de armen van zijn moeder, maar als je hem bij het minste geschreeuw oppakt, het idee wordt in hem versterkt dat alleen de moeder goed is en dat de wieg een vreselijke plek is.

Wat je in plaats daarvan moet doen, is de kleine in zijn wiegje leggen, op een rustige en liefdevolle manier met hem praten en hem laten begrijpen dat zijn bed een comfortabele en veilige slaapplek is. Zo zeg je ‘nee’ tegen de wens van het kind om in de armen van zijn moeder te blijven en bevestig je dat dat zijn plek is.. “De moeder luistert naar de protesten van het kind, begrijpt ze, maar lijkt ervan overtuigd dat er geen gevaren zijn. dat dat zijn best is, dat hij daar beter zal rusten dan in zijn armen.”

Op deze manier creëert de moeder in hem het idee dat alles geweldig zal zijn, waardoor zijn zelfgevoel wordt versterkt.

Ouders kunnen dit proces vergemakkelijken met enkele routinematige gebaren: een slaapliedje, een beetje knuffelen, een knuffeldier… Allemaal elementen die bijdragen aan het kalmeren van de kleine.

“Slapen in zijn wieg is het begin van emotionele groei, een eerste stap naar het vermogen om van binnenuit te putten en zijn eigen hulpbronnen te ontwikkelen, zonder te wachten tot de buitenwereld daarin voorziet.”

Het kind moet veel liefde en begrip krijgen, maar dan moet hij zijn eigen weg vinden. Een onmiddellijke reactie kan het kind de kans ontnemen om te leren alleen te zijn.

Wanneer de pasgeborene huilt, denkt de moeder vaak onmiddellijk dat hij honger heeft en geeft hem borstvoeding. Maar dit brengt de boodschap over dat voedsel een bron van troost is. Het buitensporige belang dat aan voeding wordt toegekend, komt vaak voort uit de onzekerheid van de moeder die denkt dat ze niets anders te bieden heeft en dat borstvoeding de enige oplossing is.

Op deze manier leren kinderen om eten te vragen zodra ze zich leeg voelen van binnen. Deze gewoonten kunnen na verloop van tijd tot eetproblemen leiden.

Lees ook: Mijn zoon gebruikt mijn borst als fopspeen

Een andere veel voorkomende reactie op het huilen van een baby na het eten is het aanbieden van een activiteit waardoor hij zich beter voelt. Op deze manier is de boodschap die het kind bereikt: “Ik kan er niet tegen om je te horen huilen, laten we onmiddellijk iets doen om je te laten stoppen”.

In plaats daarvan heeft de kleine een veilig en kalm persoon nodig die de boodschap overbrengt: “Je hoeft je geen zorgen te maken, alles is in orde, je bent gewoon moe’Op deze manier krijgen ze de tijd om de oorsprong van het ongemak te begrijpen en een manier te vinden om het rustig te overwinnen.

De moeder moet aantonen dat ze het ongemak en het huilen van de pasgeborene een tijdje tolereertzo ontstaat bij de kleine het idee dat hij een acceptabel en draaglijk gevoel ervaart en dat dit uiteindelijk wel over zal gaan. Dit helpt het kind een zelfverzekerd beeld van zichzelf op te bouwen.

Bovendien, als een kind elke keer dat hij ongemak ervaart een activiteit wordt aangeboden om hem af te leiden, zal hij uiteindelijk niet leren zichzelf te beheersen en het probleem zelf op te lossen.

Wanneer kinderen er echter in slagen om op eigen kracht een resultaat te bereiken, wordt hun gevoel van eigenwaarde geconsolideerd. Als ze nooit moeite doen, voelen ze zich misschien nooit intern gemotiveerd.

Lees ook: Het huilen van een baby begrijpen

Sommige moeders zien het moment van spenen met angst tegemoet, en kinderen ervaren dit gevoel en weigeren uiteindelijk voedsel. In plaats daarvan moeten we dat doen een moeder brengt op het kind het enthousiasme over om hem kennis te laten maken met de geneugten van het levenmet verschillende smaken en geuren.

We kunnen eraan denken om niet ‘van’ iets af te stappen, maar ‘naar’ iets nieuws en goeds.

Zo groeit het kind en wordt het een autonoom wezen. En met het spenen krijgt de moeder ook een grotere vrijheid, omdat het kind haar minder nodig heeft en een deel van haar lichaam en mentale ruimte terug kan krijgen.

Als je geen ‘nee’ zegt tegen een kind omdat je bang bent voor zijn excessen in woede, betekent dit dat je hem niet leert agressie en negatieve emoties onder controle te houden.

De ouder die altijd ja zegt en denkt dat hij zijn kind lijden bespaart, ontneemt hem feitelijk de mogelijkheid om hulpmiddelen te ontwikkelen om met tegenslagen om te gaan.

In de eerste plaats moet de ouder leren omgaan met de driftbuien van het kind, zonder overweldigd te worden door woede. De volwassene moet het kind helpen weer tot zichzelf te komen, zodat hij zich minder verscheurd voelt door woede.

Zodat de kleine rustig wordt.

Geconfronteerd met een driftbui kan een ouder bijvoorbeeld heel resoluut en resoluut zeggen:

“Ik weet dat je boos bent en iets anders wilt doen, maar nu is het lunchtijd en kun je beter rustig aan tafel eten. Het maakt niet uit dat je zo boos bent, ik ga niet toegeven en ik Ik zorg ervoor dat u krijgt wat bij u past”

Lees ook: Woedebuien bij kinderen, hoe ermee om te gaan van 0 tot 16 jaar oud. Het geheim is empathie

Op deze manier begrijpt het kind dat de ouder voor zijn bestwil handelt. De wetenschap dat iemand bereid is onaangename momenten voor ons welzijn onder ogen te zien, geeft ons zekerheid.

Eén van de momenten waarop het essentieel is om nee te zeggen tegen een kind is dat van scheiding, of het nu gaat om naar de crèche of om bij de oppas te blijven. Als een baby huilt en weigert alleen gelaten te worden, hoeft de moeder niet in paniek te raken.

Maar laat het kind zien dat hij in veilige handen is. Op deze manier zal de moeder bij het kind het idee versterken dat het ook zonder haar goed met hem zal gaan. Als een moeder echter blijft hangen en uiteindelijk niet weggaat, geeft ze toe dat alleen zij voor hem kan zorgen en dat de wereld geen veilige plek is.

Uiteraard moeten de eerste scheidingen op intelligente wijze worden voorbereid, via een geleidelijk proces.

Lees ook: De kleuterschool begint: het is tijd om los te komen

Veel kinderen hebben moeite om alleen te slapen en komen elke nacht in hun grote bed terecht.

Maar het is niet goed voor een kind om elke nacht bij zijn ouders te mogen doorbrengen. Op deze manier hij wordt verhinderd autonoom te worden. Een kind dat bang is en regelmatig in bed wordt genomen ontwikkelt geen strategieën om op eigen kracht rond te komen, en is daarom altijd kwetsbaar.

De ouder moet een manier vinden om dit probleem aan te pakken en op te lossen. Praat erover met het kind en zoek samen naar strategieën. Er zijn veel oplossingen: breng een speciaal speeltje mee naar bed, laat een licht aan, stel voor dat hij zijn hoofd onder de dekens legt als hij wakker wordt…

Lees ook: Lets ja of Lets nee? De meningen van deskundigen en ouders

In veel gezinnen verandert de voedertijd in een echte strijd.

Maar vaak hangt de houding van een kind ten opzichte van eten af ​​van het gedrag van de moeder. Afhankelijk van hoe de ouders reageren, vormt het kind feitelijk een idee van de wereld om hem heen.

Een moeder die toestaat dat haar kind kieskeurig is, laat zien dat zij net als hij denkt dat er maar heel weinig goede dingen zijn om te eten. Een moeder die elke dag hetzelfde gerecht kookt waar haar kind om vraagt, is een moeder die zich laat pesten, zich onzeker toont en onzekerheid overdraagt ​​op haar kind. En voedsel dreigt iets onaangenaams te worden.

Het probleem zou kunnen worden opgelost met een compromis: bijvoorbeeld dat de kleine nieuwe dingen proeft. Of je kunt sommige voedingsmiddelen die je echt niet lekker vindt uitsluiten van het menu, maar andere wel toevoegen om te proberen…

Maar het allerbelangrijkste is dat de moeder er vertrouwen in heeft en ervan overtuigd is dat ze goede dingen aanbiedt; Dit zal het beeld zijn dat hij zal presenteren aan zijn zoon, die de maaltijden meestal zal waarderen.

Lees ook: 10 tips als je kind niet wil eten

Als een kind niet meteen krijgt wat hij wil, heeft hij dat gevoel wachten doe hem pijn. Maar de kleine moet leren dat het geen kwaad kan om zo nu en dan te wachten, dat hij de test en de gevoelens die het wachten in hem oproept, zal overleven.

Als de ervaring van wachten meerdere keren wordt herhaald en een aanvaardbare duur heeft, zal het kind eraan wennen en vertrouwen krijgen in zijn of haar capaciteiten.

Het kind dat niet kan wachten, is overgeleverd aan zijn emoties, die zeer intens zijn en hem een ​​ongelukkig gevoel kunnen geven. Door hem een ​​limiet te stellen, kan hij deze gevoelens onderdrukken.

Een van de taken waarmee een kleuter te maken krijgt, is samenzijn met anderen.

En het is essentieel dat kinderen zich goed leren gedragen in gezelschap, vanwege het simpele feit dat als ze dat niet doen, niemand bij hen wil zijn.

Een moeder die toestaat dat haar kind onbeleefd en respectloos is, accepteert een gewelddadige en onbeschofte kant van haar kind die op de lange termijn niet gezond zal zijn. Goede manieren en conventies zijn geen oppervlakkig feit, maar ze leren gezelligheid en het creëren van relaties met anderen, die de basis vormen voor zijn toekomstige leven.

Lees ook: Kleine kinderen goede manieren leren

In deze video legt Dr. Paolo Ragusa ons uit wat de nee’s zijn die ons helpen groeien en hoe we kinderen verboden kunnen opleggen