School, strategieën om het klaslokaal beter te beheren

Hoe manage je een groep moeilijke leerlingen? Hoe geef je les aan een klas? Welke interventiestrategieën moeten worden toegepast als probleemgedrag optreedt?

Het boek Klasmanagement en moeilijke leerlingen. Interventiestrategieën en -instrumenten voor groepen en individuen op scholen (Franco Angeli Editore) door Zbigniew Formella, Alessandro Ricci, Marco Maggi is een reflectie- en operationeel hulpmiddel, verdeeld in twee delen: de eerste presenteert de complexiteit en uitdagingen waar leraren op school mee moeten omgaan, de tweede bestaat uit een rijke operationele handleiding, met veel activiteiten, vragenlijsten, ganzenspelen, kaartspellen, simulaties en nog veel meer.

Wij interviewden Marco Maggi, onderwijsadviseur, trainer Gordon-methode voor leraren, ouders en maatschappelijk werkers. Gedurende ongeveer 30 jaar heeft zij voornamelijk promotionele opleidingsactiviteiten uitgevoerd op scholen van alle niveaus. Hij is coördinator van preventieprojecten voor enkele gemeenten en onderwijsinstellingen, en auteur van talrijke publicaties over de onderwerpen jeugdnood, pesten, affectiviteit en seksualiteit, rouw en sociaal-emotionele opvoeding.

«Ik werk al meer dan 30 jaar op scholen en met leerlingen (140.000 leerlingen waarmee ik contact heb opgenomen in de verschillende projecten die ik heb gevolgd) en in de loop van de tijd is het verzoek van leraren om hulp bij het beheren van klassen en leerlingen steeds groter geworden. Ik heb sinds het midden van de jaren negentig te maken gehad met pesten en dat heb ik me gerealiseerd Leraren beschikken niet over de instrumenten en vaardigheden om de complexiteit van groepsdynamiek te begrijpen.

Ooit werd de leraar gerespecteerd vanwege de rol die hij vervulde en dit vergemakkelijkte de discipline en het beheer van de klas. In plaats daarvan is hun cijfer de afgelopen decennia gedelegitimeerd, zelfs in bepaalde situaties ze worden aangevallen, niet beschermd en verdedigd door het geweld van sommige leerlingen en ouders. Samen met de twee collega’s Formella en Ricci werd besloten een operationeel handboek op te stellen, verweven met theorie, om concrete hulp te bieden aan leraren en maatschappelijk gezondheidswerkers die op scholen werken.

Het is een volume met ongeveer 150 activiteiten, verdeeld in zes gebieden: groep, leraren, regels, conflict/ruzie, ouders en moeilijke leerlingen. In deze rubriek vindt de lezer werkbladen, leuke activiteiten, vragenlijsten, observatieroosters, ganzenspellen, kaarten, simulaties en nog veel meer, onderverdeeld per doelgroep (volwassenen-kinderen-adolescenten).

Ten slotte is ter ondersteuning van de handleiding online een sectie met de naam Filmpaden en tv-series toegevoegd, waar het door middel van cinematografisch taalgebruik, ondersteund door psycho-pedagogische activiteiten, mogelijk zal zijn om de onderwerpen die in de theoretische dimensie aan bod komen te ontdekken en analyseren. De beoordeelde films zijn Vrijheidsschrijvers, Droom les, Mierenpestkop, Een leven als mier, Croods, Arimo! De kinderen praten over legaliteit, Antonino’s kleine pot, Sterren op de aarde, Boze vogels, Hoofd omhoog en de tv-serie Mijn grote vriend Kerel» legt Maggi uit.

«De school is altijd een onderwijs- en opleidingsplaats geweesten speelt een fundamentele rol in de groei van kinderen en jongeren. Het probleem is dat we in een complexe samenleving leven en dat scholen er daarom ook door worden beïnvloed en beïnvloed.

De onderwijsrelatie tussen docenten en studenten is van fundamenteel belang zowel voor het leren als voor het opbouwen van de persoonlijkheid van de studenten en voor het burgerlijk samenleven”.

«Het boek probeert de definitie van de term ‘moeilijke studenten’ te demoniseren, waarbij meer nadruk wordt gelegd op probleemgedrag, om studenten niet te etiketteren. We moeten begrijpen wat het probleem of ongemak van de minderjarige is. Heeft hij een emotioneel regulatieprobleem, is hij storend en respecteert hij de regels niet? Elke leerling heeft zijn eigen verhaal dat de rollen, dynamiek en het pad van de klasgroep kruist.

Het is gemakkelijk om een ​​”diagnose” te stellen (hyperactief, dyslectisch, etc.), inderdaad, de laatste jaren is er een groeiende toename van certificeringen. Wat echter moeilijk is, is het implementeren van effectieve strategieën, omdat het tijd kost om studenten echt te leren kennen en een betekenisvolle relatie met hen op te bouwen.

Bovendien wordt elke student, en om deze reden, opgenomen in een complexe organisatie en systeem het is essentieel om alle verschillende factoren die op elkaar inwerken te kennen en te analyseren komen:

• de stijl van lesgeven en de relationele en emotionele modaliteiten van de leraar,
• de constructie en samenstelling van een groep (sommige klassen riskeren slechts een verzameling mensen te zijn),
• respect voor de regels, leiderschap,
• de mechanismen van zondebokken en morele terugtrekking,
• conflictbeheersing,
• de schoolstructuur,
• onderwijscohesie tussen leraren,
• samenwerking met familie,
• vooral de dynamiek binnen de chatapps.”

Marco Maggi maakt duidelijk dat de handleiding geen receptenboek is en dat er geen eenvoudige of “magische” oplossingen bestaan. «Terugkeren naar de methode Vrijheidsschrijvers door prof. Erin Gruwell, die een transformatief pad voor haar studenten ontwikkelde, benadrukte laatstgenoemde drie woordstrategieën: engageren, verlichten, empoweren.

Bovendien presenteert Gruwell haar “geheime saus”, de “kruiden” waarmee ze met veel leraren heeft geëxperimenteerd om verandering bij studenten te bewerkstelligen, namelijk de volgende:

1. geloof in je leerlingen,
2. comfortzones afbreken,
3. creëert een veilige omgeving,
4. valideert voorkennis,
5. motiveer uw studenten,
6. stimuleert samenwerking,
7. leert tolerantie,
8. diversiteit bevorderen,
9. gemeenschap creëren,
10. bruggen bouwen,
11. verwacht verantwoordelijkheid,
12. succes vieren.

Daarnaast ben ik van mening dat het belangrijk is om tijd te besteden aan serieuze training, waarbij alle belangrijke spelers in de groei van minderjarigen worden betrokken. Dat mogen wij nooit vergeten Er is een dorp nodig om een ​​kind op te voeden».