Mijn verhaal als moeder begint met mijn eerste zwangerschap, die ik 9 maanden heel goed heb ervaren. De weeën beginnen op 8 april 2018 (dpp). Wij gaan naar het ziekenhuis.
Het is zondag en het ziekenhuis ligt vol vrouwen die aan het bevallen zijn. Gevolgd door een verloskundige die aan het leren is, arriveer ik in de verloskamerDe gynaecoloog merkt dat de hartslag van de baby er niet meer is.
Om 14.22 uur werd Riccardo geboren van een spoedkeizersnede, die voor ons allebei goed afliep.
VBAC. Een fantastische ervaring na een spoedkeizersnede
Na deze eerste ervaring, in 2021, midden in de pandemie, ben ik zwanger van mijn tweede zoontje. De dpp is 29 mei. Ik evalueer de situatie zorgvuldig en in overleg met mijn gynaecoloog, Ik heb een keizersnede gepland op 24 mei.
Meerdere keren tijdens controles Ik kreeg een natuurlijke bevalling aangeboden, maar ik heb echt geen zin om het deze keer te riskeren. Maar op vrijdag 21 mei besluit mijn baby dat het al tijd is om geboren te worden.
We komen aan in het ziekenhuis, ik ga alleen naar binnen, ik wacht op de uitslag van het uitstrijkje met zeer hevige pijn. Als ze bij mij langskomen, vertellen ze dat ik al klaar ben voor de verloskamer en dat ik kon proberen op een natuurlijke manier te bevallen.
Over een paar uur in de verloskamer met mijn partner, mijn tweede zoon Diego wordt geboren. Een fantastische ervaring die ik alle moeders wens die een spoedkeizersnede hebben meegemaakt. Dank aan mijn juwelen Riccardo en Diego die mij moeder hebben gemaakt.
van moeder Giulia
