Toen ik ontdekte dat ik dat was zwanger van een tweelinghet was paniek, ik had ook een meisje van 4 jaar oud.
Iedereen vertelde me dat Ik zou eerder bevallen zijn maar dat had ik nooit zo snel gedacht!! Met 26 weken werd ik opgenomen in het ziekenhuis vanwege bloedverlies en weeën die ik niet voelde.
Ondanks de druppels om de weeën te stoppen, merkten ze na een week en een dag, dat wil zeggen bij 27+1, tijdens het bezoek dat ik ontsluiting had en dat alles snel ging.
Noodkeizersnede en op 14 februari 2023 om 16.30 uur werden ze geboren. De grootste, om zo te zeggen, 880 gram en de tweede 740 gram.
Van daaruit begon de reis naar de NICU (neonatale intensive care).
Ik zou niet alle emoties die je voelt kunnen beschrijven. Pijn bij elke keer dat er iets mis was, geluk bij elke gewonnen gram en vooruitgang, de worsteling met de borstkolf, de angst voor een telefoontje ’s nachts, het feit dat je ze alleen maar door de ramen van de gesloten couveuse kon aanraken.
Het mooie is de relatie die je opbouwt met de moeders, van wie ik sommigen nog steeds spreek, en ook met enkele verpleegsters die hen behandelen alsof ze aangetrouwde ooms zijn.
Het is een lange reis, ik voelde me geen voeling meer, een worsteling met schuldgevoelens voor mijn oudere zus, wegrennen voor de meest absurde vragen en zinnetjes van mensen, enz…
Wat mij de meeste kracht gaf is om deze kleine wezens elke dag te zien vechten en alles te zien overwinnen… ze moeten nog 3 maanden in de baarmoeder hebben gezeten en ondanks alles en gelukkig hebben ze nooit iets ernstigs gehad, afgezien van een paar infecties en zuurstof, ze zijn altijd erg goed geweest.
Na 101 dagen keerden we terug naar huis, één zonder en één met zuurstof.
Nu weegt mijn krijger de ene 3.900 kg en de andere 4.100 kg en ze zijn bijna 5 maanden oud en 2 maanden oud, correct en als ik naar ze kijk, denk ik altijd dat ze bij hun geboorte in mijn beha kwamen toen ik zakjestherapie onderging .
