KINDEREN

Waarom worden kinderen ’s nachts wakker en wat te doen?

15views

Waarom worden kinderen ’s nachts wakker? Wat u moet weten over wakker worden ’s nachts, welke voorzorgsmaatregelen u moet nemen en wat u niet moet doen

Kinderen en nachtelijk ontwaken

’s Nachts wakker worden bij jonge kinderen is een van de meest voorkomende problemen waarmee ouders worden geconfronteerd. Tegen de leeftijd van zes maanden zijn de meeste baby’s fysiologisch in staat om de hele nacht door te slapen en hebben ze geen nachtvoeding meer nodig. 25%-50% blijft echter ’s nachts wakker. DE Nachtelijk ontwaken kan op elke leeftijd voorkomenmaar er zijn er meer vaak voorkomend bij pasgeborenen e bij jonge kinderen. Laten we eens kijken wat de oorzaken zijn en hoe we ons moeten gedragen.

Waarom worden kinderen ’s nachts wakker?

Als het gaat om ’s nachts wakker worden, is het belangrijkste dat ouders moeten begrijpen dat alle kinderen, ongeacht hun leeftijd, ’s nachts van tijd tot tijd wakker worden. vier tot zes keer. Volgens deskundigen is het probleem niet zozeer het wakker worden ’s nachts, maar eerder het probleemhet onvermogen van het kind om zelfstandig weer in slaap te vallen. Kinderen die zelfstandig weer in slaap kunnen vallen, worden ’s nachts kortstondig wakker, zodat ouders dit ontwaken niet merken. Integendeel, ik “signaalgevers” het zijn die kinderen die hun ouders waarschuwen door te huilen of naar hun slaapkamer te gaan als ze wakker worden. Velen van hen hebben ongepaste associaties ontwikkeld met het begin van de slaap en hebben daarom moeite zichzelf te kalmeren.

Wat zijn slaapassociaties

Veel ouders hebben de gewoonte hun baby’s te helpen in slaap te vallen door ze te wiegen, vast te houden of mee naar bed te dragen. Na verloop van tijd kunnen baby’s leren vertrouwen op dit soort hulp van mama en papa om in slaap te vallen. Hoewel dit voor het slapengaan misschien geen probleem is, kan het dat wel zijn moeite om het kind zelfstandig weer in slaap te krijgen ’s nachts. De slaap associaties het zijn daarom omstandigheden die het kind leert nodig te hebben om voor het slapengaan in slaap te vallen, zoals wiegen, borstvoeding geven of naast een ouder gaan liggen.

Deze zelfde slaapassociaties zijn dan nodig om ‘s nachts weer in slaap te vallen. Kortom, volgens deskundigen zou het kind moeten leren alleen in slaap vallenzodat u direct weer kunt gaan slapen als u ’s nachts wakker wordt.

‘S Nachts wakker worden: fouten van ouders

Volgens kinderartsen zouden er wel enkele zijn gedragsfouten van ouders tijdens het nachtelijke ontwaken van hun kinderen. “Dit omvat bijvoorbeeld de neiging om meteen te haasten en het kind op te halen, zowel bij het in slaap vallen als bij het ontwaken, en de gewoonte om het bed met de ouders te delen”, lezen we op de website van het bedrijf. SLOKJE. “Een andere zeer belangrijke factor is de voedingsmethode: nachtelijk ontwaken op 6 en 12 maanden komt vaker voor bij kinderen die borstvoeding krijgen: 52% versus 20% van kunstmatig gevoede kinderen (waarschijnlijk gekoppeld aan borstvoeding op verzoek, vaker bij baby’s die borstvoeding krijgen)”.

Tips om kinderen ’s nachts te helpen slapen

Er zijn verschillende maatregelen die u kunt nemen om uw kinderen de nacht door te laten slapen. Hier zijn er enkele, voorgesteld door de handleiding ‘Een klinische gids voor slaap bij kinderen: diagnose en behandeling van slaapproblemen’.

  • Ontwikkel een slaapschema passend, waarin wordt voorzien vroeg naar bed gaan. Ironisch genoeg geldt dat hoe vermoeider het kind is, hoe vaker hij of zij ’s nachts wakker zal worden.
  • Beveiligingsobject. Probeer een overgangsvoorwerp voor het slapengaan te introduceren, zoals een knuffeldier, een pop of een deken, waardoor hij zich veilig voelt als je er niet bent.
  • Bedtijdroutine. Zorg voor een consistente bedtijdroutine met rustige, plezierige activiteiten, zoals baden en verhaaltjes voor het slapengaan. Vermijd in plaats daarvan activiteiten die hem te veel opwinden, zoals hardlopen of televisieprogramma’s of video’s kijken. Vermijd na 6 maanden het opnemen van babyvoeding in uw bedtijdroutine.
  • Leg het kind slaperig maar wakker in beden verlaat de kamer. Onthoud dat het geheim om uw baby de hele nacht door te laten slapen, is door hem te leren zelfstandig in slaap te vallen, zodat hij weer in slaap kan vallen als hij ’s nachts op natuurlijke wijze wakker wordt.
  • Controle methode. Als de baby huilt of schreeuwt, controleer hem dan met korte bezoekjes van ongeveer 1 minuut. Vertel uw kind rustig dat het tijd is om te gaan slapen. Terugkeren naar de kamer is bedoeld om het kind gerust te stellen dat u er nog bent en om er zeker van te zijn dat alles goed met hem of haar gaat.
  • Verwen het kind gedurende de nacht. Verwen uw baby in eerste instantie zoals u normaal ’s nachts doet (bijvoorbeeld borstvoeding geven, rocken). Uit onderzoek blijkt dat de meeste baby’s binnen 1-2 weken vanzelf doorslapen en voor het slapengaan snel en gemakkelijk in slaap vallen. Als hij na een paar weken nog steeds wakker wordt, gebruik dan dezelfde controlemethode tijdens de nacht die u gebruikte toen u hem naar bed bracht.
  • Een meer geleidelijke aanpak. Een meer geleidelijke aanpak is om baby’s te leren zelfstandig in slaap te vallen, maar dan met jou in de kamer. Deze aanpak kost meer tijd, maar is voor sommige gezinnen handiger. De eerste stap is om de baby in zijn wiegje/bedje te leggen terwijl hij wakker is en in een stoel naast hem te gaan zitten. Als de kleine op deze manier in slaap kan vallen, ga dan elke drie of vier nachten steeds verder weg zitten, totdat je in de gang bent en niet meer te zien bent.
  • Wees consistent en geef niet opde. De eerste paar nachten zullen waarschijnlijk erg uitdagend zijn en vaak is de tweede of derde nacht erger dan de eerste. Binnen een paar nachten of een week zult u echter verbeteringen beginnen te zien.

BRONNEN

Landelijke kinderen: Aangepast van: Mindell JA & Owens JA (2003). Een klinische gids voor slaap bij kinderen: diagnose en behandeling van slaapproblemen. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins.

Italiaanse Vereniging voor Kindergeneeskunde