Rond de leeftijd van 2 stopte Francesca met praten, ook al zei ze maar een paar woorden. We beginnen deze reis en ons leven verandert: we gaan deze tunnel binnen… autisme
Autisme kent vele vormen en mijn Francesca is een bijzonder klein meisje
Ik ben een moeder.
Ik ben moeder van een heel bijzonder meisje.
Speciaal voor mij, voor wie ervan houdt.
Haar naam is Francesca…
Francesca’s moeder als ze haar mooie positieve ontdekt na 2 abortus en gediagnosticeerd met een ziekte, hoopte hij op zijn minst één klein meisje te hebben om van te houden omdat de vooruitzichten laag waren… en in plaats daarvan was hij hier, na een mooie droom van een vrome vader, ontdekte hij zijn positieve.
Vanaf het moment van de ontdekking begon ze echter onmiddellijk een put in haar maag te krijgen: deze moeder, die zo blij was, begon meteen een angst te krijgen, een grote angst, ze schudde haar hoofd en zei tegen zichzelf: “Nee , het is niet zoals dat…”
Francesca’s moeder was bang voor het woord (AUTISME).
Een risicovolle zwangerschap
Deze risicovolle zwangerschap verliep voorspoedig, maar in de weken die volgden liet dat gevoel haar niet met rust. Francesca had haast om geboren te worden: na 26 weken zwangerschap werd ik in het ziekenhuis opgenomen en daar droomde ik van mijn heilige, de grote Pater Pio van Pietrelcina.
Alles is stil, mijn zwangerschap eindigt op 18 april 2016.
Het kleine meisje wordt mooi, sterk en gezond. Hij begint te praten, maar dat gevoel verliet me nog steeds niet. Francesca ongeveer 2 jaar oud stopt met praten ook al zei hij maar een paar woorden. We beginnen deze reis en ons leven verandert: we gaan deze tunnel binnen. Autisme…
Maar ze konden eigenlijk niet begrijpen waarom autisme zoveel nuances kent, zoals we nu weten…
Het kleine meisje speelde, keek naar ons, deed mimespelletjes, liep niet op haar tenen, was kalm op straat etc… maar ik wist dat ze speciaal was, dus we gaven niet op en zo op 3 en een half jaar oud kwam de diagnose eindelijk.
De diagnose komt: autisme
Die diagnose deed me glimlachen, omdat ze ons eindelijk konden vertellen wat we moesten doen, wat hij nodig had.
Eén ding werd ons verteld: “Geef nooit op, steun jezelf altijd door dik en dun!”
Het is waar: soms is het niet gemakkelijk, het komt voor dat hij ons met onaangename ogen aankijkt en ons niet begrijpt.
Ik hou van mensen die er niets om geven, maar iedereen is vreemd op zijn eigen manier. We vechten om de doelen te behalen: ze zijn er en ze is nog verder gegaan…
Beste moeders, als u iets bij uw kind opmerkt, doe dan niet alsof u het niet ziet, maar ga de situatie zonder angst tegemoet.
Francesca heeft een gelukkig gezin achter zich en dus is zij ook gelukkig. Geef niet op, echt niet!
Veronica, moeder van Francesca
