Mijn baby heet Samuël, wat betekent ‘de Heer heeft hem aan mij gegeven’. Hij was een veelgevraagd kind. Tijdens de laatste maanden van de zwangerschap heb ik het coronavirus opgelopenIk was bijna een maand ziek en ten tijde van de bevalling lag ik drie dagen in het ziekenhuis voor de bevalling.
Ik dacht dat ik doodging en het kind werd lijdend geboren: hij huilde niet en ademde niet en werd zowel in zijn buik als eenmaal geboren gereanimeerd. Toen ik thuiskwam voelde ik mij uitgeput, moe van zoveel perikelen van de afgelopen periode, waaronder de verhuizing en de aankoop van het nieuwe huis. Ik heb geprobeerd borstvoeding te geven, maar er kwam weinig melk uit en de baby was te licht en daarom heb ik hem ook kunstmelk gegeven.
Iemand begon mij zelfs de last te laten voelen van het feit dat ik geen borstvoeding kon geven. De baby werd wakker en huilde elke 3 uur onmiddellijk. Ik ben altijd een zeer onafhankelijk en vrij persoon geweest Ik voelde me gevangen, ik voelde me heel erg moeDe eerste paar dagen bracht ik thuis door, met deze baby aan mijn borst en met de schrik dat de melk er niet uit kwam.
Covid tijdens de bevalling en moeilijke borstvoeding. Mijn verhaal
De avond en duisternis kwamen en ik begon zonder reden te huilen. Ik voelde een verdriet, een angst van binnen… Ik at en huilde en zo gingen er 3-4 dagen voorbij. Ik besefte dat er iets in mij niet meer klopte. En toen besloot ik dat ik niet langer thuis hoefde te blijven. Ik ging naar mijn moeder en bracht daar de hele dag en avond door.
Met de hulp van mijn familie Ik voelde me in gezelschap, werd geholpen en de dagen gingen voorbij. De eerste twee of drie maanden gingen zo voorbij, waarna ik in de rol was beland, ik voelde me er klaar voor.
Ik begon thuis alleen te willen zijn met mijn baby, om met hem op pad te gaan met de kinderwagen omdat de mooie dagen en de eerste lentezon begonnen.
Ik had eindelijk geleerd ermee om te gaan en nu zijn we altijd samen.
door Angela
