LEVENSSTIJL

De hoogfunctionerende autismespectrumdiagnose van mijn kleine man

13views

Mijn verhaal met mijn kleine man, die nu 11 jaar oud is, begon rond de 2-3 jaar oud.

Ik zag dat hij weinig sprak vergeleken met andere kinderen van zijn leeftijd, maar ik zei tegen mezelf: “Misschien zal hij zichzelf deblokkeren door naar de kleuterschool te gaan.” Maar helaas, dat was niet het geval.

De kleuterschool begint. Nu hij drie jaar oud was, kon hij juist vanwege het taalprobleem geen omgang meer hebben met zijn leeftijdsgenoten en van daaruit begon hij zelf pijniging dat wil zeggen, hij beet zichzelf, sloeg zijn hoofd op de grond, bezeerde zichzelf en anderen.

In een gesprek met de kinderarts zijn we begonnen met logopedie en psychomotorische vaardigheden, maar ze hebben me nooit verteld dat hij autistisch was, ze vertelden me dat hij hyperactief was.

We starten therapieën en zien kleine verbeteringen.

Ik verhuis van de ene stad naar de andere, dus ik verander van school, klasgenoot en leraar en ik zie een verslechtering.

In het laatste jaar van de kleuterschool zoek ik naar gespecialiseerde artsen, maar niemand heeft mij ooit geholpen.

Ik wacht tot hij naar de basisschool gaat… er zijn te veel klachten.

In de derde klas vragen ze om ondersteuning voor mijn zoon, omdat hij leerproblemen en dysgrafie heeft (hij verwart dubbelspel of medeklinkers zoals b met p, d met t, enz.).

Eindelijk vind ik een betaald ABA-centrum: we starten de therapieën en ze adviseren mij om hem naar een gespecialiseerd centrum te brengen. Van daaruit, na vele bezoeken, komt de diagnose van het hoogfunctionerende autismespectrum.

Tegenwoordig weet mijn zoon hoe hij moet omgaan met woede en vergelijking met anderen

Tussen therapieën voor socialiseren, spreken enz., ondersteuning op school en de hulp van ons ouders door, heeft mijn zoon nu de middelbare school bereikt met het besef dat hij weet hoe hij zijn woede moet beheersen, hoe hij zichzelf moet vergelijken met zijn leeftijdsgenoten en hoe hij zichzelf kan verbeteren. .

Het gebeurt dat heeft zijn moment nee, net als wij volwassenen kunnen we die slechte dag hebben, maar ik ben er trots op dat ik een team van therapeuten naast me heb gehad die mijn zoon naar een heel hoog niveau hebben gebracht.

Op school krijgt hij altijd steun: autisme is uiteraard geen ziekte, maar een manier om jezelf op je eigen manier uit te drukken, om de wereld op je eigen manier te begrijpen. Het enige dat nodig is, is veel liefde en veel geduld, en de resultaten zullen zichtbaar zijn.

Dan praten we altijd over welk type autisme we het hebben. Autisme kent vele vormen.

Ik hoop dat ik je heb geholpen en voor alles sta ik tot je beschikking, vooral om moeders met bijzondere kinderen te helpen en emotionele steun te geven.

Van moeder Emanuela