Erice is een onvergetelijk middeleeuws stadje met oude oorsprong op Sicilië, vlakbij de havenstad Trapani aan de westkust van het eiland. De prachtige historische stad is omgeven door verdedigingsmuren, bekroond door een kasteel, en domineert de omgeving vanaf de bergachtige hoogte van ongeveer 800 meter boven de zeespiegel. Steile straten gaan omhoog en rond de Porta Trapani-poort, waar het kabelbaanstation zich bevindt, dat de top van de stad bereikt.
Erice ligt op een spectaculaire en natuurlijk versterkte positie boven de haven van Trapani. Vanwege de wolkensluier en de mysterieuze sfeer van de klif was het ook een belangrijke heilige plaats. Er was hier een tempel van Venus die de verschillende beschavingen overleefde die in het gebied domineerden. De vrouwelijke godheid aan wie het heiligdom was gewijd, veranderde met elke cultuur enigszins: Astarte voor de Feniciërs, Aphrodite voor de Grieken en Venus voor de Romeinen. Vruchtbaarheidsrituelen zouden waarschijnlijk op of rond het tempelterrein hebben plaatsgevonden, op het hoogste punt van de stad.
Erice werd waarschijnlijk gesticht door de Elimi, Siciliaanse inwoners die ook de nabijgelegen stad en de tempel van Segesta bouwden. Na de Grieken, de Carthagers en de Romeinen werd de stad vervolgens bestuurd door de Arabieren en vervolgens door de Noormannen van Sicilië. Voor de Arabieren was het Gebel-Hamed, voor de Noormannen en hun opvolgers Monte San Giuliano, en in de jaren dertig werd de stad een van de vele in Italië die ter ere van zijn oude verleden omgedoopt werd tot Mussolini, en Monte San Giuliano, voorheen Eryx , werd Erice.
Eén van de belangrijkste bezienswaardigheden die je niet mag missen Erice het is zeker de Kasteel van Venus, gebouwd door de Noormannen op de ruïnes van een oud heiligdom. De ware schoonheid van deze plek, naast uiteraard de architectuur en geschiedenis, is de uitzicht waarvan u van bovenaf kunt genieten en die wij u aanraden niet te missen: vanaf hier kunt u, als het weer het toelaat, niet alleen Trapani zien, maar ook Marsala, de Egadische eilanden en, op sommige dagen, Ustica en Pantelleria.
In aanvulling op panoramaraden wij u aan de volgende aandachtspunten eens te bekijken.
De toren van koning Frederik
Gebouwd in opdracht van Frederik III van Aragon, tijdens het tijdperk van de Punische oorlogen, is het 28 meter hoog en kan via 108 treden bovenaan worden bereikt.
De Pepoli-toren
Deze toren werd gebouwd in opdracht van een beschermheer, graaf Agostino Pepoli, die hem in 1870 liet bouwen als zijn plaats van aanbidding en studie. Het torentje is in Art Nouveau-stijl, beslist anders dan de rest van het landschap, maar even fascinerend.
De Elymo-Punische muren
De muren dateren uit de achtste eeuw voor Christus en werden gebouwd om de stad te beschermen. Ze omvatten drie deuren (toegevoegd door de Noormannen), doorgangen, tunnels en trappen.
De muur van Daedalus
De mythe, verteld door de historicus Diodorus Siculus, zegt dat ‘dichtbij Erice er was een steile rots zo hoog dat de gebouwen rondom de tempel eromheen stonden Afrodite ze dreigden over de afgrond te belanden. Daedalus hij consolideerde deze constructies, omringde de rots met een muur en vergrootte de top op bewonderenswaardige wijze”.
Daedalus was een mythische Kretenzische architect bouwer van het labyrint waar hij was opgesloten Minotaurus, die als gast van de Sican-koning Cocalus op het eiland arriveerde, bouwde een aantal prachtige werken. Erudiete traditie heeft altijd beweerd dat de grote muur in het noordoostelijke deel van het fort, gebouwd met vierkante blokken gerangschikt in horizontale assen en bewaard gebleven over een lengte van ongeveer 7 meter en 4,80 meter hoog, geïdentificeerd moest worden met een gedeelte van de muur gemaakt door Daedalus. Het is zeker een van de weinige overgebleven architecturale getuigenissen uit de oudheid over het fort van Venus, waarvan de datering voor de bouwtechniek lijkt te dateren uit de 4e-3e eeuw voor Christus.
De bron van Venus
Volgens de legende ging Venus hierheen om zich te wassen. Sommige geleerden geloven echter dat het een graanschuur was.
In werkelijkheid is het een reservoir dat in de rots is uitgehouwen en dat werd gebruikt om het verzamelde water op te slaan. Het is niet precies bekend wanneer het gebouwd is, het is ongeveer 6 meter diep en heeft een diameter van ongeveer 6,85 meter.
