Noorderlicht: de afgelopen dagen hebben we ook in Noord-Italië het noorderlicht gezien. Maar hoe ontstaat en ontstaat het noorderlicht?
Noorderlicht
De Noorderlicht ze zijn een magisch en mysterieus schouwspel dat zich manifesteert nachtelijke hemel op de polen van de aarde. Een evenement dat geleerden en nieuwsgierigen altijd heeft gefascineerd en waarvan de oorsprong interesse en nieuwsgierigheid opwekt. De afgelopen uren zijn onze prikborden op sociale media overspoeld met foto’s en opnames die de lichten van het noorderlicht laten zien, die ook aan de hemel van veel mensen zijn verschenen. Italiaanse regio’s, maar hoe was het mogelijk? Laten we de kinderen uitleggen wat het noorderlicht isee omdat we zelfs in ons land van de schoonheid ervan hebben kunnen genieten.
Noorderlicht in eenvoudige woorden
De lucht verandert in een enorm canvas van kleuren: het noorderlicht is een schouwspel van kleurrijke lichten die als een feest voor het oog door de nachtelijke hemel dansen. Maar wat maakt ze zo bijzonder?
Het noorderlicht wordt veroorzaakt door botsing tussen geladen elektrische deeltjes afkomstig van de zon en de atmosfeer van de aarde. Deze deeltjes laden de atmosfeer op met energie, waardoor deze licht uitstraalt in verschillende kleuren, zoals groen, rood en paars. De Aurora Borealis is dus net een grote vuurwerkfeest in de lucht.
Waarom is het noorderlicht alleen op de Polen te zien?
Het antwoord houdt verband met de manier waarop de zon vrijkomt geladen deeltjesen, net als protonen en elektronen, in de ruimte: deze deeltjes gaan richting de aarde, maar onze atmosfeer buigt ze af naar de polen.
Wanneer deze geladen deeltjes de atmosfeer nabij de polen bereiken, komen ze in botsing met atmosferische gassen, zoals stikstof en zuurstof. Deze botsingen veroorzaken de emissie van licht, waardoor het betoverende schouwspel van de Aurora Borealis ontstaat.
Curiosa over het noorderlicht
Focus Junior legt uit dat er tot het midden van de 19e eeuw onder wetenschappers een wijdverbreide theorie bestond die probeerde de mysterieuze gekleurde lichten te verklaren die tijdens de wintermaanden de hemel van noordelijke streken verlichtten. Aangenomen werd dat deze lichten het resultaat waren van de zonnestralen die weerkaatsten op enorme ijsbergen die in de poolzeeën drijven. Sommigen dachten zelfs dat het flitsen van grote hoogte waren. Alles veranderde echter 28 augustus 1859toen de Engelse astronoom Richard Christopher Carrington een fundamentele ontdekking gedaan: deze buitengewone lichten waren nauw verbonden met zonneactiviteit.
Aurora Borealis, hoe het ontstaat
Zoals we al zeiden, is dit fenomeen het gevolg van botsingen tussen geladen deeltjes afkomstig van de zon en de atmosfeer van de aarde.
Geladen deeltjes, vooral elektronen en protonen, worden getransporteerd door de zonnewind, een stroom deeltjes afkomstig van de zon. Wanneer deze deeltjes de atmosfeer van de aarde bereiken, worden ze versneld door het magnetische veld van de aarde en afgebogen naar de polen.
Dit proces is vergelijkbaar met wanneer je speelt met een magneet en trek er kleine metalen voorwerpen naar toe.
Zodra ze de poolgebieden bereiken, interageren de geladen deeltjes met atomen in de atmosfeer. Deze interacties produceren energiedat wordt uitgebracht in de vorm van Luc. De diversiteit aan kleuren is het resultaat van de verschillende moleculen van de atmosfeer die bij de botsingen betrokken zijn.
Samenvattend: het noorderlicht is één dans van licht veroorzaakt door de ontmoeting tussen geladen zonnedeeltjes en de atmosfeer van de aarde, een waar natuurspektakel dat we de afgelopen dagen ook hebben kunnen bewonderen in Italië.
Noorderlicht in Italië
Zoals uitgelegd opANSA door Mauro Messerotti, hoogleraar ruimtemeteorologie aan de Universiteit van Triëst, ligt de reden achter deze uitzonderlijke verschijning in de interactie tussen het magnetische veld van de aarde en een zwerm deeltjes die vooral van de zon komencoronale massa-ejectie, bekend als CME (Coronal Mass Ejection), die plaatsvond op 4 november en een opmerkelijke verstoring veroorzaakte. Maar wat deze situatie nog specialer maakte, was een tweede CME, intenser dan de eerste, die plaatsvond op 5 november.
Deze dubbele klap van geladen deeltjes zette het magnetische veld van onze aarde onder zware druk en ontketende een geomagnetische storm van klasse G3 (op een schaal variërend van G1 tot G5).
De geomagnetische storm het duurde vele uren, en wat vooral verrassend was, was dat het poollicht-ovaal, het gebied waarin de interactie van zonnedeeltjes met de atmosfeer van de aarde plaatsvindt, aanzienlijk uitbreidde. Deze verbreding heeft ertoe geleid dat het aurorale ovaal ook lagere breedtegraden omvat, zoals 30 graden noorderbreedte.
