Hoe en wanneer bloedtesten bij kinderen doen?

Kinderen moeten periodieke controles ondergaan die meestal worden onderbroken door bezoeken aan de kinderarts: evaluatie van de groeicurve, verplichte vaccinaties, oogonderzoek. Maar hoe werkt het voor de bloedonderzoek bij kinderen?

Bloedonderzoek heeft hoofdzakelijk twee doelen: het ene is het verifiëren van de gezondheidstoestand, door middel van a controle O screening periodiek door uw arts voorgeschreven, de andere is om eventuele stoornissen te onderzoeken of al dan niet een bevestiging te krijgen van pathologieën. Voor kinderen is de tweede optie echter normaler.

Daarom rekening houdend met het feit dat in de bloedonderzoek bij kinderen ze zijn gewend om eventuele problemen op te sporen, ze worden normaal gesproken niet voorgeschreven vóór de leeftijd van achttien jaar, althans wat de “check-up”-kwestie betreft. Als een kind, van welke leeftijd dan ook, aandoeningen vertoont die nader onderzoek vereisen – denk maar aan coeliakie, diabetes – zal de arts het bloedmonster voorschrijven, op welke leeftijd dan ook.

Indien nodig kunnen niet-invasieve tests zoals een keeluitstrijkje of urinetest gemakkelijker worden uitgevoerd.

De bloedtesten waaraan kinderen kunnen worden blootgesteld, zijn verschillend en komen min of meer overeen met die van volwassenen, ook al zijn ze niet altijd noodzakelijk en soms ook niet te verwezenlijken. diagnose andere stappen hebben de voorkeur om te voorkomen dat de kleintjes eraan worden blootgesteld terugtrekkingsstress. Onder de meest voorkomende bloedonderzoeken bij kinderen vinden we:

• bloedbeeldvoor het tellen van witte en rode bloedcellen en bloedplaatjes
• transaminasenom de toestand van de lever te evalueren, samen met bilirubine
• C-reactief proteïne en procalcitonine, om infecties of ontstekingen op te sporen
• cholesterol, om eventuele afwijkingen in een vroeg stadium op te sporen en hart- en vaatziekten te voorkomen
• triglyceridenom de aanwezigheid van diabetes te evalueren
• anti-weefseltransglutaminase, anti-endomysiale antilichamen en antigliadine-antilichamen voor de detectie van coeliakie

Onder de bloedonderzoeken op het tweede niveau vinden we volgens het Bambino Gesù Kinderziekenhuis:

• Immunologische tests (immunoglobulinen, cellulaire immuniteit, antilichaamtiters;
• Allergietesten (specifiek IgE, priktest, RAST (Radio Allergo Sorben Test);
• Groeitesten (coeliakie, anti-weefseltransglutaminase, anti-endomysiale antilichamen en antigliadine-antilichamen, albumine);
• Tests op infecties (urinetests, uitstrijkjes, kweken van biologische vloeistoffen);
• Tests voor specifieke problemen op basis van eventuele pathologieën.

Maar hoe onderwerp je een kind, misschien nog heel jong, aan een bloed verzameling dat volwassenen vaak ook bang maakt? Allereerst moet je de gebeurtenis op een normale manier ervaren, vooral als de kleintjes angstig zijn.

Bij kinderen van een paar jaar kun je ze beter niet te vroeg voorkomen, terwijl volwassenen wel baat kunnen hebben bij ‘voorbereiding’.

Leg uit dat u de hele tijd van de verzameling naast hen zult zijn, neem een boek o één speelgoed- of, als je echt denkt dat niets anders werkt, gebruik dan i tekenfilmshebben over het algemeen grip om af te leiden.

Onderschat de gevoelens van uw kind niet en behandel hem zoals hij verdient: vraag hem in welke arm hij het liefst wordt “gepierced”, of dit nu op de stoel is of in de arm van mama of papa, vraag van de medische staf dat dit zo is nauwkeurig Hij is beschikbaar en niet gehaast. Als hij ongerust wordt, probeer hem dan eerst te kalmeren: videoeen klein liedje, wat knuffels.

Zelfs als je weet dat de bloedmonster het gaat zo over en is niet echt pijnlijk, kinderen kunnen er bang voor zijn: luister naar je kinderen en probeer de ervaring zo minder onaangenaam mogelijk te maken.

Bloedonderzoek bij sommige kinderen is een zeer zeldzame gebeurtenis, zo niet onbestaande, gedurende vele jaren en gedurende de hele kindertijd. Voor anderen zijn ze een buitengewoon feit en voor anderen nog steeds routine: het belangrijkste is om jezelf te laten zien Vrolijk en leg uit waaruit de opname bestaat, eventueel op zoek naar een centrum gespecialiseerd in analyse voor kinderen.

Hoe bereidt u het kind voor op de bloedtest?

Hoe bereidt u het kind voor op een bloedtest of in het algemeen op een laboratoriumtest? Hier zijn enkele eenvoudige stappen die ervoor kunnen zorgen dat uw kind zich voor en tijdens de behandeling meer op zijn gemak voelt.

• Leg uit wat er zal gebeuren. Vertel uw kind waarom de test nodig is en hoe het monster wordt afgenomen. Gebruik taal en termen op basis van de leeftijd van uw kind. Verzeker uw kind ervan dat u de hele tijd bij hem of in de buurt van hem zult zijn.
• Wees oprecht, maar geruststellend. Vertel uw kind niet dat de test geen pijn zal doen; het kan zelfs pijnlijk zijn. Zeg in plaats daarvan dat de test misschien een beetje pijn doet of prikt, maar dat de pijn snel zal verdwijnen.
• Speel thuis. Jongere kinderen kunnen de bloedtest doen door op een knuffeldier of pop te spelen.
• Oefen diep ademhalen en andere kalmerende activiteiten. Hierbij kan het gaan om het denken van gelukkige gedachten en het langzaam tellen van één tot tien.
• Plan het examen op het juiste moment. Probeer de test te plannen op een tijdstip waarop uw kind minder snel moe of hongerig is. Als uw kind een bloedonderzoek ondergaat, verkleint het vooraf eten de kans op duizeligheid. Maar als uw kind een test nodig heeft waarvoor vasten vereist is, kunt u de test het beste ’s morgens vroeg plannen. Je dient ook een tussendoortje mee te nemen voor later. Als u voor de test niet hoeft te drinken of vloeistoffen te vermijden, moedig uw kind dan aan om de dag vóór en de ochtend van de test veel water te drinken. Bij een bloedtest kan het gemakkelijker zijn om bloed af te nemen, omdat er meer vocht in de aderen terechtkomt. Bij een urinetest kan het gemakkelijker worden om te plassen wanneer het monster nodig is.
• Bied afleiding. Neem een ​​favoriet speeltje, spel of boek mee om uw kind voor en tijdens de toets af te leiden.