Ik was in verwachting van mijn derde kind en voerde routinetests uit om de afwezigheid van toxoplasmose te verifiëren. Ik heb de tests niet gelezen en wist niet dat ik toxoplasmose had opgelopen.
Ik had er alle vertrouwen in, aangezien ik bij mijn derde zwangerschap was. Ik denk er altijd aan dat ik tijdens de eerste twee zwangerschappen vaak bij mijn moeder op bezoek ging, die katten had, terwijl mijn moeder, toen ik Alessandro verwachtte, al een tijdje geen katten meer had.
De gynaecoloog stuurde me onmiddellijk naar een groot ziekenhuis waar ik Ik werd gevolgd door de afdeling zwangerschapspathologieën. Ik heb vaak echo’s gehad om verklevingen aan de hersenen uit te sluiten en intussen kwam er naast toxoplasmose ook placenta-abruptie bij.
Toxoplasmose en abruptie van de placenta. Mijn derde zwangerschap
Ik moest noodzakelijkerwijs een vruchtwaterpunctie ondergaan, vanwege mijn leeftijd en omdat mijn eerste kind het syndroom van Down heeft. Ik nam een risico en aan het einde van de deadline deed ik een dubbele vruchtwaterpunctie. noodzakelijk om zowel de afwezigheid van chromosomale afwijkingen te verifiëren als om uit te sluiten dat de bacterie in het vruchtwater was terechtgekomen.
Het was allemaal negatief. Ik bleef controles ondergaan en de antibiotica slikken tot de ochtend van de bevalling. Het was een snelle bevalling en ik herinner me dat het eerste wat ik vroeg was: “Dokter, kunt u de baby zien? Hoor je?”. Hij antwoordde dat hij er heel gezond uitzag.
En eigenlijk is Alessandro, die nu bijna 11 jaar oud is, kerngezond. Denkt u dat het niet nodig was om controles uit te voeren? omdat hij niet eens antilichamen tegen toxoplasmose had.
Toch, zelfs vandaag de dag, Ik denk dat het een echt wonder was. Mijn derde zwangerschap was vol angsten en angsten. Maar na elf jaar ben ik het vergeten en ik dank God dat hij mij Alessandro heeft gegeven.
van Maria Rozeria
(Wil je jouw verhaal ook aan ons schrijven? Stuur het naar redazione@nostrofiglio.it)
