Hallo, ik ben moeder van twee kinderen: een 5-jarige en een 2,5-jarige.
In juli ontdekte ik na een uitstel van tien dagen dat ik in verwachting was… in het begin vatte ik het niet goed op, ik twijfelde of ik door zou gaan met de zwangerschap of zou stoppen omdat ik al twee kinderen had, vooral zeer levendige, ik wist niet of ik alles met elkaar zou kunnen verzoenen. Bovenal wilde ik niet alles op mijn ouders afschuiven.
Maar op 26 september, na een echo, waarbij ik zag dat de baby volledig gevormd was, besloot ik hem verder te dragen… het is een geschenk van God.
Ik doe de duotest: de baby was in orde… heel blij. Op 4 november ontdekte mijn gynaecoloog tijdens een controle-echo dat het vruchtwater erg laag was.
Na ongeveer tien dagen doe ik een vervolgcontrole en de situatie is niet veranderd… mijn gynaecoloog vertelde me dat de baby geboren kon worden met misvormingen in de bovenste en onderste ledematen, blind, enz… Ik voelde me de wereld viel op mij… Maar koppig nam ik contact op met het centrum voor foetale geneeskunde en prenatale diagnostiek premorfologisch.
Na een diepgaander onderzoek vertelden ze me dat het vocht laag was, maar dat de baby gezond was.
Ik wachtte tot de 20e week en deed het morfologisch en de situatie veranderde niet: de baby was gezond, maar het vocht was nog steeds laag. Zelfs de gynaecoloog die het morfologisch onderzoek uitvoerde, vertelde me dat de baby geboren kon worden met misvormingen aan de ledematen, etc… en ze zeiden dat ik goed moest nadenken over het al dan niet doorgaan van de zwangerschap.
Op de middag van dezelfde dag ben ik ook naar een bekende professor gegaan en hij vertelde mij hetzelfde… toen hebben mijn man en ik de beslissing genomen om door te gaan met de abortus, ook omdat we, als we in de gezondheidszorg werken, zien de offers die ouders brengen met gehandicapte kinderen. Ik zou ongelukkig geboren zijn en ik zou mijn kinderen en mijn ouders hebben opgeofferd aan een ongelukkig leven.
.. ieders leven zou veranderd zijn.
Op 13 december hebben ze mij opgenomen in het ziekenhuis. Ik arriveerde in het ziekenhuis nadat ik al het vocht had verloren, maar de baby had nog steeds een hartslag… hij was een sterke baby. Op 14 december ben ik met een natuurlijke geboorte bevallen van mijn kleine engel: 500 g en 30 cm. Nu zal hij ons en zijn kleine broertjes voor altijd beschermen.
Van moeder Marilisa
