Het is een lentedag, de zon verlicht de blauwe lucht terwijl ik door de drukke straten van de stad ren. Mijn dag begint vroeg, met de drukte van het werk die mij te wachten staat en het besef dat ik professionele verplichtingen moet combineren met die van mijn gezin.
Mijn naam is Laura, ik ben een Fulltime werkende moeder met een tweejarige, Matteo. Mijn leven is een constante race tegen de klok, tussen kantoorvergaderingen, belangrijke telefoontjes en het verlangen om naar huis te gaan om mijn kleintje te knuffelen.
Mijn man, Luca, deelt dezelfde passie voor werk als ik en onze dagen duren vaak tot ver buiten kantooruren. We hebben allebei ambities en dromen om na te streven, maar onze belangrijkste prioriteit is altijd Matteo geweest. Helaas woont ons gezin ver weg, en het gebrek aan directe hulp maakt alles ingewikkelder.
De ochtenden beginnen met een race tegen de klok om het ontbijt klaar te maken, Matteo aan te kleden en hem naar de crèche te brengen. Het is moeilijk om me los te maken van zijn lachende gezicht als ik hem in de armen van de leraren laat. Gelukkig zijn het engelen! Mijn geest wordt heen en weer geslingerd tussen het werk dat voor mij ligt en het verlangen om er voor mijn kleintje te zijn.
Dagen op kantoor zijn intens. Ik heb te maken met vergaderingen, deadlines en een berg e-mails die ik moet beantwoorden. Ondertussen moet Luca zich bezighouden met zijn even veeleisende werkverantwoordelijkheden. Ondanks de inspanningen is het ons doel om Matteo alles te garanderen de liefde en aandacht die het verdient.
De dagen lijken voorbij te vliegen en voor ik het weet ben ik weer op pad om terug te keren naar Matteo die ondertussen bij de oppas is. Zijn uitdrukking van vreugde als hij mij ziet, is mijn grootste beloning. Voor wat we nog over hebben, proberen we quality time samen door te brengen, ook al word ik vaak afgeleid door gedachten aan werk.
Diners, vooral in het weekend, zijn een kostbaar moment voor ons gezin. Terwijl we rond de tafel zitten en verhalen van de dag delen, proberen we er voor elkaar te zijn. Matteo slaagt er met zijn onschuld altijd in om het huis met vreugde te vullen, zelfs op de meest hectische momenten.
De avonden staan in het teken van het afmaken van het onvoltooide werk en het voorbereiden van de volgende dag. Vaak Ik merk dat ik aan het werk ben nadat iedereen naar bed is gegaan.
Het weekend wordt een reddingslijn. Ondanks de vermoeidheid die zich gedurende de week heeft opgebouwd, proberen we tijd aan ons gezin te besteden. We maken kleine uitstapjes, spelen in het park en rustige avonden thuis, alleen met ons drieën. Het is een manier om de verloren tijd in te halen.
Ondanks de uitdagingen weet ik dat elke inspanning de moeite waard is. Elke glimlach van Matteo, elk klein succes op het werk, dwingt me om te blijven vechten om alle aspecten van mijn leven in evenwicht te brengen. De strijd is reëel, maar de liefde die ik heb voor mijn gezin geeft mij de kracht om door te gaan.
Mijn verhaal lijkt misschien een voortdurende strijd, maar het is ook een bewijs van hoeveel liefde en toewijding een verschil kunnen maken. Mijn leven is een onstabiele balans tussen werk en gezin, Maar op dit precieze moment, terwijl ik mijn zoon vredig in slaap zie vallen, weet ik dat ik op de goede weg ben.
En dus word ik elke dag wakker met de vastberadenheid om de uitdagingen van de dag het hoofd te bieden, in het besef dat, ondanks de moeilijkheden, mijn familie de Faro dat verlicht mijn pad.
Door Laura
