Mijn kinderen zijn dat allemaal geboren met een natuurlijke geboorte, inclusief de tweeling. In het laatste geval was het een geboorte volgens het boekje die zes uur duurde. Ik heb ze drie minuten na elkaar gebaard.
De eerste nacht stond ik al alleen voor ze te zorgen en de vroedvrouwen, heel aardig en aardig voor me, hielpen me in de weinige tijd die ze hadden. In het ziekenhuis was ik uitgeput, ik had al dagen niet geslapentoch liet ik mij niet ontmoedigen.
De glimlach verliet me nooit en toen een verloskundige me vroeg of ik wilde proberen om ze samen borstvoeding te geven, voelde ik me de gelukkigste moeder ter wereld. Het was een unieke ervaring, niet gemakkelijk, maar geweldig.
Ik keek ernaar en kon niet geloven wat ik had bereikt. Ik was gezond ter wereld gekomen, ondanks de zwangerschapsproblemen tweeling. Ze waren daar, sterk en gezond, eindelijk bij mij, in mijn armen!
Met de eerste dochter was alles heel gemakkelijk, ze was erg goed. Met de tweeling was het heel moeilijk. Ze huilden samen, dus ik moest ze samen borstvoeding geven, bij elkaar houden, en ’s nachts waren ze niet gesynchroniseerd, dus een continue cyclus van veranderingen en melk.
Ik heb nooit geslapen, behalve zo nu en dan een paar uurtjes. Ik was uitgeput en altijd alleen met ze alle drie, maar vanaf de acht maanden begonnen ze wat meer te slapen en herstelde ik een beetje. Ze zijn nu 2 jaar oud.
