Obesitas bij kinderen is een ernstig probleem met veel gevolgen voor de ontwikkeling, gezondheid, psychologie en levenskwaliteit van kinderen en hun gezinnen. Het is nu bekend dat het een multifactoriële aandoening is, omdat een groot aantal factoren verantwoordelijk zijn voor het optreden ervan.
Erfelijkheid hoort daar ook bij. Sterker nog, in veel gevallen zien we dat een zwaarlijvig kind ook dikke of zwaarlijvige ouders heeft, terwijl uit onderzoeksgegevens blijkt dat de kans op zwaarlijvigheid bij kinderen met 50% toeneemt als één ouder zwaarlijvig is en met 80% als beide ouders zwaarlijvig zijn. Maar in hoeverre komt dit door genetische achtergrond? Zijn genen uiteindelijk in relatief kleine mate de schuldige?
Het is een feit dat er de afgelopen decennia meer dan 30 genen zijn geïdentificeerd, die gekoppeld zijn aan de body mass index. Het lijkt er echter op dat zelfs de meest ‘krachtige’ van deze genen slechts een klein deel van het probleem vormen. Integendeel, een groot deel van de verantwoordelijkheid berust op levensstijlgewoonten, die aanzienlijk zijn veranderd in vergelijking met het verleden, evenals op de omgeving waarin kinderen opgroeien, die door wetenschappers als ‘obesogeen’ is gekarakteriseerd, omdat het ‘bevordert’. ongezonde” voedingskeuzes en meer lichamelijke inactiviteit.
Aan de andere kant mogen we niet vergeten dat kinderen niet alleen genen van hun ouders erven, maar ook dezelfde gewoonten overnemen als zij. We zouden dus kunnen zeggen dat het toegenomen lichaamsgewicht van een kind met ouders met overgewicht eerder te wijten is aan de ‘ongezonde’ eet- en lichaamsbewegingsgewoonten die waarschijnlijk alle gezinsleden hebben. Daarom is het belangrijk om te onthouden dat de kwestie van obesitas niet ‘voorbestemd’ is, want zelfs als er een genetische achtergrond is die de aanleg vergroot, is levensstijl uiteindelijk de factor die de uitkomst zal bepalen.
Wetenschappelijke Groep neadiatrofis.gr
