Naast dat het zeer goed is voor de gezondheid (rijk aan water en vitamines), is het het onbetwiste symbool van de zomer, met zijn onmiskenbare suikerachtige smaak en zijn roodoranje kleur. Maar nu zeggen wetenschappers dat watermeloen oorspronkelijk niet zo zoet of zo felgekleurd was. Wat is dan de oorsprong van deze vrucht?
In tegenstelling tot wat tot nu toe werd aangenomen, is de watermeloen (Citrullus lanatus) is niet inheems in het zogenaamde Vruchtbare halve maan, een historische regio in het Midden-Oosten die overeenkomt met het oude Mesopotamië. Dit blijkt uit een studie uitgevoerd door plantkundigen aan de Ludwig Maximilian Universiteit van München (Duitsland), die de genetische sequentie van zeven soorten watermeloen observeerden.
We ontdekten dat het moderne genoom van de watermeloen die we gewoonlijk consumeren nauwer verwant is aan dat van de wilde Soedanese watermeloen dan andere soorten die we hebben geanalyseerd – legt plantkunde uit Susanne Renner, auteur van het onderzoek. – De wilde Soedanese watermeloen heeft echter enkele belangrijke verschillen met de ‘huisgemaakte’ versie, zoals het witte en niet erg zoete vruchtvlees. Om deze reden wordt het over het algemeen gebruikt als veevoer.
Ondanks deze verschillen tussen de twee soorten zijn onderzoekers geneigd te denken dat de Soedanese vrucht waarschijnlijk een voorloper is van de rode en zoete watermeloen die we op onze tafels consumeren. Het is mogelijk dat boeren uit de oudheid begonnen met het telen van een niet-bittere versie van de wilde watermeloen en daardoor geleidelijk de zoetheid ervan door de generaties heen hebben vergroot, via een proces van ‘domesticatie’. Zelfs de typische rode kleur is waarschijnlijk te wijten aan kunstmatige selectie, aangezien boeren de voorkeur gaven aan en de groei van alleen roodvlezige vruchten toestonden. Wanneer dit proces daadwerkelijk heeft plaatsgevonden en in hoeverre de menselijke hand daarvoor verantwoordelijk is, moet nog worden opgehelderd.
(Lees ook: Watermeloen: calorieën, eigenschappen, voordelen en hoe je er het beste van kunt genieten)
Wij kennen de Egyptische farao Toetanchamon het werd ruim 3300 jaar geleden samen met watermeloenzaden begraven – maar dit is niet voldoende bewijs om de ‘gedomesticeerde’ watermeloen te dateren: de zaden zouden ook van een wilde watermeloen kunnen zijn geweest. Nog ouder (4.300 jaar geleden) is een afbeelding van een vrucht die lijkt op een watermeloen, afgebeeld op een Egyptisch graf; in een ander nabijgelegen graf, uit een vergelijkbare periode, wordt de afbeelding van de watermeloen naast die van andere zoete vruchten, zoals druiven, geplaatst en voor botanici zou dit een bewijs zijn dat het proces van ‘domesticatie’ van de watermeloen al had plaatsgevonden. Volgens de onderzoekers waren het mogelijk de oude Nubiërs (een bevolkingsgroep die de regio van het moderne Soedan bewoonde) die de vrucht ‘domesticeerde’ en deelden via handel met de Egyptenaren.
Historisch gezien is dit een sensationele ontdekking – aldus de professor Hanno Schäfer, die aan het onderzoek deelnamen. – Het wordt steeds duidelijker dat de oorsprong van deze vrucht de Noord-Afrikaanse regio is, een gebied dat we altijd hebben onderschat, waarbij we ons tot nu toe concentreerden op de Vruchtbare Halve Maan, waar we dachten dat de watermeloenzaden vandaan kwamen. Nu is er behoefte aan meer onderzoek naar de Noord-Afrikaanse landbouw om deze theorie te ondersteunen met archeologisch bewijsmateriaal.
Bron: PNAS
Wij raden ook aan:
