Pediatrische echografie-doppler: wanneer is het nuttig om het te doen?

Doppler-echografie of ook Doppler-echografie of Ecocolordoppler het is een volledig pijnloze en risicovrije test, van fundamenteel belang voor de gezondheid van kinderen, omdat het de diagnose van zowel aangeboren als verworven hartafwijkingen mogelijk maakt. Het is gebaseerd op een natuurkundig principe dat door Christian Doppler is geïdentificeerd in 1842: de frequentie van een geluid varieert als gevolg van de relatieve beweging tussen de zender en ontvanger van de geluidsgolf.

Echografie toepassingen waar geluid hoge frequentie: de ultrasone golven worden uitgezonden door een sonde en komen door de weefsels terug, waardoor het beeld van het te onderzoeken gebied kan worden gevormd. Dit type echografie maakt het mogelijk om via echografie de anatomie van het hart en zijn functie te visualiseren.

Met Doppler-echografie kunt u de structuur en functie van het hart en de hartkleppen bij aangeboren hartaandoeningen bestuderen en zo afwijkingen identificeren zonder toevlucht te nemen tot invasief onderzoek. Zoals eerder vermeld, kan het worden gebruikt om de bloedstroom in grote bloedvaten en in organen te evalueren. Daar techniek staat toe:

• om direct en indirect de aanwezigheid van vernauwingen (stenose) of volledige obstructies van de bloedvaten te beoordelen
• om collaterale cirkels en aneurysma’s te detecteren
• de toestand van de organen analyseren op basis van de weerstand die ze bieden aan de bloedstroom.

Zoals het Bambino Gesù-ziekenhuis uitlegt, i grenzen van de Doppler-echo zijn gekoppeld aan het aanbod van sondes, de kenmerken van de te onderzoeken organen en onderwerpen, de diepte van het vat, de snelheid van de stroming. De doorgang van echografie wordt verhinderd door lucht en botten. Een langzame doorstroming bij een zwaarlijvige patiënt kan bijvoorbeeld voor meer moeilijkheden bij de evaluatie met dit hulpmiddel zorgen.

Doppler-echografie is een zeer eenvoudige test en niet invasief. Dit is een echografie die wordt gemaakt terwijl de baby op de dokterstafel ligt.

De specialist schuift een sonde waarop gel over de huid van het kleine patiëntje wordt verspreid. Het examen duurt ongeveer 10-20 minuten. Bij jonge patiënten is het een fundamentele test voor de diagnose van hartruis en voor de diagnose van eenvoudige of complexe aangeboren hartziekten.

Meestal is het de kinderarts die er een aanbeveelt cardiologisch bezoek als u bij onderzoek van uw kind een hartruis of een onregelmatig hartritme constateert. Ouders kunnen op hun beurt hun arts vragen om een ​​voorschrift voor te schrijven specialistische controle als het kind klaagt over pijn op de borst of een ‘sterke hartslag’, bijvoorbeeld tijdens sportactiviteiten.

Circa één kind op 100 geboren met een hartafwijking, maar in de meeste gevallen is dit niet ernstig. Het kan gaan om een ​​abnormale vorming van de hartwanden, hartkleppen of bloedvaten die het hart binnenkomen of verlaten. De voorwaarde aangeboren hartafwijkingen duidt op een verandering in de structuur of functie van het hart die bij de geboorte aanwezig was. Cardiomyopathieën daarentegen zijn genetisch bepaald, dat wil zeggen dat het die pathologieën van de hartspier zijn die zich in de latere kindertijd of adolescentie voordoen. Aangeboren hartafwijkingen zijn eenvoudige of complexe misvormingen die het cardiovasculaire systeem (het hart en de grote bloedvaten) aantasten. Hartziekte is eenvoudig wanneer de misvorming een septumdefect betreft (atriumseptumdefect, ventriculair septumdefect, ductus Botallo) of een klepmisvorming. De aangeboren hartafwijkingen de meest voorkomende zijn:

• atriumseptumdefect
• ventriculair defect
• patente ductus arteriosus
• atrioventriculair kanaal
• longstenose
• aortastenose
• aorta-coarctatie
• laat beginnende tetralogie van Fallot

I symptomen vaker voorkomend bij kinderen zijn de aanwezigheid van een geruis geassocieerd met vertraagde groei, kortademigheid en frequent braken, chronische hoest, pijn op de borst, slechte tolerantie voor fysieke inspanning, hartkloppingen en terugkerende luchtweginfecties.