De zwangerschap liet voor ons allebei lang op zich wachten en na 7 à 8 maanden lukte het ons. Het ging heel eenvoudig. Aan de andere kant is het normaal dat het laatste trimester het moeilijkste is: gezwollen benen en voeten, buikpijn omdat ik in stuit lag, ik kon het niet verteren en voelde me vaak misselijk.
Voor de rest gaat het gelukkig allemaal goed. Noodkeizersnede tijdens de bevalling: ik was 37 plus 3 en ik moest de manoeuvre uitvoeren omdat de baby in stuit lag. Maar hij besloot als eerste ter wereld te komen.
Sterker nog, hij brak de vruchtzak en had zelfs in mij gepoept! Ik stelde me duidelijk een andere, natuurlijke geboorte voormaar dat is oké, want het belangrijkste is dat het goed gaat met Valentino.
Stuitligging baby en spoedkeizersnede. Maar gelukkig ging het goed
Laten we zeggen dat ik het niet zo snel had verwacht en dat ik ook nog eens onvoorbereid was door het werk thuis dat nog niet af was. Vervolgens leidden verschillende ruzies met mijn man tot het uiteenvallen van ons huwelijkvooral omdat hij jaloers leek op het kind en ons in de steek liet… godzijdank waren mijn ouders daar.
Mijn zoon is alles voor mij en, Als ik terug kon gaan, zou ik het helemaal opnieuw doen omdat het de moeite waard is!
van Georgië
