Tegenwoordig is zalm overal te vinden, mede door de “sushi manie” die ook in Italië woedt. Maar wat gebeurt er werkelijk in de intensieve zalmkweek?
Was zalm tot een paar jaar geleden een vis die in Italië zelden werd geconsumeerd, tegenwoordig is hij vrijwel overal en tegen veel toegankelijkere prijzen te vinden: in de supermarkt, in restaurants en zelfs in babyvoeding en in blikjes kattenvoer.
De belangrijkste oorzaak van deze hausse in de import van zalm kan worden toegeschreven aan wat we zouden kunnen definiëren als de “sushi-manie” die zich de afgelopen jaren ook in Italië heeft verspreid. Maar wat zit er achter dit bedrijf? De zalmindustrie veroorzaakt verwoestende gevolgen voor mariene ecosystemen en de groeiende vraag naar dit product verergert de situatie.
De milieu-impact van de zalmkwekerij
In de intensieve landbouw in Noord-Europese landen, waaronder Schotland en Noorwegen, wordt zalm opeengepakt in recente kooien die meer dan 200.000 exemplaren kunnen bevatten. Hier worden ze gedwongen in gevangenschap te ‘leven’, met beperkte bewegingsmogelijkheden. Heel vaak worden deze vissen ziek en sterven ze binnen een paar maanden. En om ze zo lang mogelijk te laten leven, nemen fokkers vaak hun toevlucht tot medicijnen, waaronder antibiotica en andere medicijnen om bacteriën, virussen en schimmels te bestrijden.
Van 2002 tot 2019 is de sterfte van deze vissen op Schotse kwekerijen meer dan verviervoudigd, van 3% naar 13,5%. Een vijfde van deze sterfgevallen houdt verband met besmettingen met zeeluizen, ectoparasieten die zich voeden met nog levende vissen. Schotland is een van de grootste producenten van gekweekte zalm ter wereld, met een industrie die ongeveer £ 2 miljard per jaar waard is. Maar de milieukosten alleen al zouden tussen 2013 en 2019 £1,4 miljard bedragen, zoals verduidelijkt door Gewoon economieging dieper in op de kwestie in het rapport getiteld “Dead Loss”.
De publicatie van het ‘Dead Loss’-rapport, dat vooral gericht was op Canadese boerderijen, werd gevolgd door een harde reactie van BC zalmboerenvereniging (BCSFA), die het document bekritiseerde, omdat het misleidend was en de gegevens slecht gecontextualiseerd waren.
“Het is jammer dat critici van deze industrie hebben besloten opnieuw een slecht geïnformeerd rapport te publiceren dat niet probeert oplossingen te bieden of een gedeeld pad te creëren, maar in plaats daarvan vertrouwt op verouderde wetenschap en desinformatie en deze in stand houdt” – zei een woordvoerder van de Canadese vereniging. . – “In feite zorgen de zalmkwekers in BC op duurzame wijze voor meer dan 6,5 miljoen maaltijden per week. Wereldwijd produceert de zalmkwekerij 17,5 miljard maaltijden op jaarbasis. Hoe dan ook zijn we een van de meest duurzame gekweekte eiwitsectoren ter wereld: de CO2-voetafdruk, het watergebruik en de voederconversie inbegrepen”, zei hij.
Zalm wordt ook geëxploiteerd om voer voor andere vissen te produceren
Maar zalm die onder twijfelachtige omstandigheden wordt gekweekt, is niet uitsluitend bedoeld voor de productie van sushi, vissteaks en babyvoeding. Jaarlijks wordt er zo’n 18 miljoen ton wilde vis gebruikt voor de productie van vismeel en olie, waarvan ongeveer 70% vervolgens in viskwekerijen wordt gebruikt.
Dit gebeurt ook met andere soorten, waaronder West-Afrikaanse sardines, die nu in gevaar zijn omdat ze voornamelijk worden bevist om voer te produceren. Er bestaan zelfs alternatieven voor het gebruik van wilde visolie. Denk bijvoorbeeld aan algenolie, dat ook een bron is van Omega 3 voor kweekvis. Maar grote zalmkwekers in landen als Noorwegen en Schotland lijken niet bereid om een duurzamere productie te omarmen.
Ten slotte is er nog een ander element waarmee rekening moet worden gehouden etiketten op visproducten, vaak onduidelijk. In de rol van Natasha Hurley, campagnemanager bij de CStichting Hangende Markten, in veel gevallen weten consumenten niet wat ze kopen, omdat in sommige staten, zoals het Verenigd Koninkrijk, informatie over de boerderij van herkomst van de zalm niet duidelijk op de etiketten staat.
Kortom, de volgende keer dat iemand voorstelt om sushi te gaan eten of zalm te gaan eten, zou het een goed idee zijn om na te denken over alles wat bij de productie ervan komt kijken en te onthouden dat er eigenlijk niet zoiets bestaat als duurzaam niets helemaal niet.
Volg ons op Telegram | Instagram | Facebook | TikTok | YouTube
Bron: The Guardian/Just Economics
Lees ook:
