Het was 2006 en het was mijn tweede zwangerschap, waar ik, mijn man en mijn oudste zoon sterk naar verlangden. We waren allemaal blij en konden niet wachten tot hij geboren werd.
Dus de gebruikelijke testen, echo’s, juiste voeding en vitamines. Alles ging geweldig. Tot ik bij de 28e week kwam. Terwijl ik bij de gynaecoloog was, zag ik plotseling zijn vreemde, bezorgde gezicht.
Ik vroeg haar wat er aan de hand was en zij antwoordde bleek: “Mevrouw, u heeft geen vruchtwater!”. Ik kon het niet begrijpen, ik keek naar mijn man en hij keek naar mij, omdat we veel vragen hadden, maar we waren stil geworden.
Therapeutische abortus. Mijn verhaal
Zo eindigde het bezoek Ik begon de dokter te bestoken met vragen.
En helaas vertelde ze me dat de kleine polycystische nierziekte had, en een afwezige maag en blaas, en zo Ik kon de zwangerschap niet verder dragen!!!
Als ik deze vreselijke woorden hoor Ik veranderde in een monster, ik begon te schreeuwen, te huilen. Ik zou mijn hand naar haar hebben opgestoken, verward als ik was… als mijn man me niet had tegengehouden!
Het was ondenkbaar met al die analyses, de echo’s, vooral de morfologische, Ik realiseerde me niet dat mijn baby het bij de geboorte niet zou overleven!!!
Hij leefde dankzij mij, ik voelde hem schoppen… en zo Ik had geen andere keuze dan af te breken. Sinds die dag ga ik elke 8 juni naar de kerk en steek een kaars voor hem aan.
Ook al is het 15 jaar geleden, ik mis het. Hij was, is en zal altijd mijn kleine engel zijn. Ook al moet het leven verder, hij zal altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben.
door Daniela
Heeft u ook een verhaal te vertellen? Schrijf naar redazione@nostrofiglio.it
