Wat te doen als het kind niet naar school wil?

In de onderwijscarrière van een ouder veroorzaken weinig zinnen moeilijkheden zoals: “Ik wil niet naar school”. Het is een ogenschijnlijk eenvoudige uitspraak om aan te pakken als we op het punt staan ​​de school in september of begin januari te heropenen, waarbij we ons voorstellen dat het de verandering in de routine is die onze kinderen zorgen baart. Hoe kunt u uw kinderen helpen als de eerste geruststellingen van de ouders geen effect hebben?

De wens om niet naar school te gaan kan dat zijn het topje van de ijsberg waaronder andere problemen schuilgaan. Zeker de reactie van de ouder het kan nooit agressief en autoritair zijn, waardoor het kind gedwongen wordt zijn houding te veranderen. Het is altijd in moeilijke momenten dat de relatie tussen ouders en kinderen wordt gevormd en versterkt. De moeilijkheid om naar school te gaan is een probleem dat evenredig is met de leeftijd van het kind, waarover hij spreekt, ook al kost het moeite. We zouden graag willen dat hij ons ook als hij ouder wordt, als zijn vertrouwelingen blijft beschouwen, dus we mogen dit verzoek om hulp niet onderschatten.

Het ongemak waardoor u niet naar school wilt, kan tijdelijk zijn en alleen voor die dag gelden. Kinderen communiceren dit vaak wanneer ze voor de deur staan, klaar om naar buiten te gaan en de situatie hen niet toestaat de tijd te nemen die nodig is om een ​​gesprek te beginnen en te begrijpen wat er gebeurt. Op die momenten Er kunnen misschien zinnen nodig zijn die de zaak kunnen troosten en uitstellen tot de middag. Enkele voorbeelden kunnen zijn:

• ‘Ik blijf vandaag ook liever bij jou thuis, maar ik moet mijn plicht doen en aan het werk gaan. Zodra ik klaar ben, kom ik je halen en laten we samen iets leuks doen.’ Het is belangrijk dat een kind zich begrepen voelt en we kunnen de strijd om het huis te verlaten zeker begrijpen. We moeten ze duidelijk maken dat dit een algemeen gevoel is, dat iemands plicht een verplichting is die al is aangegaan en die men niet alleen met tegenzin kan ontlopen.
• “Vanmiddag proberen we samen iets bijzonders te doen, heb jij ideeën? Denk jij daar wel eens over na als je op school zit?” Het uitstellen van de speeltijd tot de middag staat gelijk aan het stellen van een doel wachten en vervangt de creatieve houding door een proactieve houding die een leuke middag probeert te organiseren.

Als het slechte humeur en de problemen van het kind de volgende dagen aanhoudenHet zal nodig zijn raadpleeg de leraar om de houding van het kind in de klas en thuis te vergelijken, de aanwezigheid van leerproblemen of de melding van kleine meningsverschillen die tussen klasgenoten zijn ontstaan ​​en waarvan de leraar mogelijk getuige is geweest. Als de uitkomst van het interview geen significante observaties oplevert, kunnen we een strategie implementeren die daarvoor de beste omstandigheden schept een gesprek tussen ouder en kind gebaseerd op vertrouwen.

Het is normaal om onmiddellijk met de kinderen te praten over hun wens om niet naar school te gaan, maar alleen de ouder die zijn kind goed kent, zal begrijpen of dit het risico inhoudt dat het kind tijdelijk aandacht zoekt, of dat het Het is beter om te wachten, zijn gedrag te observeren en het kind te laten vertellen wat hij voelt.

Het is niet eenvoudig om het antwoord te krijgen op de vraag: “Waarom wil je niet naar school?” zonder te vragen. John Gottman geeft er in zijn boek ‘Emotional Intelligence for a Child’ een aantal suggesties om kinderen te helpen hun emoties te uiten en hun middelen te gebruiken om een ​​oplossing te vinden. In extreme samenvatting zijn de indicaties van Gottman drie:

1- definieer de emotie die het kind voelt (“Je bent verdrietig vandaag”, “Je bent verbitterd”) en toon begrip voor hem door te vertellen wanneer het ons overkomt of is overkomen;
2- moedig het kind aan om naar een oplossing te zoeken (“Wat ben je nu van plan te doen?”), zonder suggesties te geven;
3- vraag het kind om de gevolgen te voorspellen van de oplossing die hij heeft voorgesteld (“Zal alles worden opgelost als je afscheid neemt van je partner?”).

Door te praten zullen de kinderen, ook al kost het moeite, vertellen wat zijn de oorzaken van het ongemak, of in ieder geval door welke herinneringen of situaties het ongemak toeneemt. Het kunnen eenvoudige situaties zijn die moeten worden opgelost, zoals een misverstand met een klasgenoot, of moeilijkere situaties, zoals een afkeer van een vak, moeite met het volgen van de dagelijkse routine of een afkeer van huiswerk.

Ouders zijn misschien ook beter dan ze denken in het verhelpen van deze problemen:

• hekel aan een onderwerp wordt opgelost door het vinden van creatieve oplossingen, spelletjes en recreatieve activiteiten waarmee je het kunt herontdekken;
• de vermoeidheid van routine en taken heeft een oplossing door te voorspellen wanneer ze eindigen: leer de kinderen de oefeningen en pagina’s in te plannen om te studeren, zodat ze één vrije middag per week hebben en misschien zelfs de hele zondag. Let wel op: dit zal een middag moeten zijn die echt tot hun beschikking staat, waarin ze vrij kunnen spelen, zonder extra activiteiten en zonder achter hun ouders aan te hoeven lopen om boodschappen te doen of langs de winkels te gaan.

Zoals Maria Montessori leerde, vragen kinderen om hulp, dat is waar, maar hulp om het zelf te leren doen, wat in dit geval betekent dat je moeilijke momenten moet overwinnen.

*Daniela Poggi is moeder en auteur van de blog www.scuolainsoffitta.com. Hij publiceerde het boek “Mam, school!” (Armando-redacteur)

door Daniela Poggi*

Wat te doen als kinderen niet naar school willen? Lucia Dosselli, gespecialiseerd in EMDR-therapie en kortdurende psychodynamische psychotherapie, antwoordt. Lucia Dosselli maakt deel uit van het www.guidapsicologi.it-team