Ik herinner me dat ik, nog steeds een tiener, een droom aan mijn geheime dagboek toevertrouwde: “Ik zou graag een kind van twintig willen, één van dertig en één van veertig.” Ik had niet zoveel mis.
Ik trouwde in juli 1990 op 21-jarige leeftijd. Na negen maanden Mirko werd geboren, mijn eerstgeborene woog 2.850 kg en 48 cmmet een spontane geboorte in minder dan een half uur.
Ik had het gevoel dat ik de kostbaarste schat ter wereld had, braaf kind, miste nooit een nachtrust, hij at en sliep. Ik kreeg borstvoeding, hoewel ik, naïef, vrijwel onmiddellijk weer aan het werk ging.
Na twee jaar werd ik opnieuw zwanger. Helaas verloor ik het in de 23e week, na een slechte zwangerschap. Zeer slechte ervaring. In 1998 voelde ik me klaar voor een nieuwe zwangerschap. Een uitdaging voor mij na wat er is gebeurd. Iedereen die het geprobeerd heeft, begrijpt mij: er is veel angst!
…En mijn man hielp niet. Omdat ze het eens was over de zwangerschap, ervoer ze die vervolgens apathisch, zonder betrokkenheid, omdat ze bang was voor een nieuwe abortus. Dus als ik dertig word, arriveert Kiara, mijn parel!!! Natuurlijke geboorte, iets langer dan de eerste, vanwege de spanning die zich in de loop van de maanden heeft opgebouwd.
Ik leefde in symbiose met haar. Zij die mij vier jaar lang dag en nacht niet liet slapen!!! Ik gaf 18 maanden borstvoeding, maar ik stopte omdat hij me altijd “mama tiet” vroeg op de meest ongepaste tijden en plaatsen. Haar oudere broer was trots, zorgzaam en overbezorgd voor haar. Hij heeft me veel geholpen, hij was meer verantwoordelijk dan zijn vader. Mijn man heeft mij nergens mee geholpen. Ik heb altijd gewerkt en voor het huis en de kinderen gezorgd.
Ik ben gescheiden toen hij tegen me zei: “Ik wil geen vader voor mijn kinderen zijn, ik wil een vriend zijn!”. Na een paar jaar begon ik een nieuw leven met een verantwoordelijke man, altruïstisch en met karakter.
Kiara woonde bij ons, terwijl de volwassene bij het meisje woonde. Ik was 44 toen ik zei: “Ja! Als je wilt, zullen we het proberen, maar het duurt lang, ik ben bang dat de trein voorbij is!”.
Ik had veel geluk, want er gingen twee maanden voorbij na dat ‘ja’, toen ik aan de vooravond van Valentijnsdag de positieve zwangerschapstest overhandigde aan de toekomstige vader en Ik las de vreugde, de ware emotie in zijn ogen.
Duizend tests en controles. Toen de CVS bevestigde dat alles in orde was, hebben we iedereen het blijde nieuws verteld met een taart met een ooievaar erop en erop geschreven: “IK KOM”. Ik heb geen woorden om Mirko’s verbazing en vreugde uit te drukken. Terwijl Kiara, 15 jaar oud, vreesde de troon van prinses te verliezen en na een moeilijke impact begreep ze hoe fijn het zou zijn om op haar leeftijd een broertje te hebben.
Ik heb een mooie zwangerschap gehad, Tot het einde van het seizoen ging ik met mijn dikke buik naar het strand. Ik heb de prenatale cursus gevolgd met allemaal jonge meisjes die verbaasd waren toen ik hen vertelde over mijn eerste bevalling 23 jaar eerder.
Riccardo werd geboren op 27 oktober 2014 om 20.50 uur. 3.850 kg voor 52 cm, spontane geboorte in 2 uur en 30 omdat met drie windingen van de navelstreng. Twee jaar borstvoeding gegeven, gezonde baby, vooral intelligent, gewoon geweldig! Toen ik opnieuw begon met luiers, was borstvoeding eenvoudig.
Volwassenheid en ervaring hebben mij geholpen mijn leven te organiseren want ik heb in ieder geval altijd in mijn restaurantbedrijf gewerkt, waarbij ik voorrang gaf aan mijn kinderen en mijn kleindochters (die nu 3 jaar en zes maanden oud zijn).
Riccardo heeft een groot fortuin, twee oudere broers om van te leren en twee kleine nichtjes om les te geven. Dit jaar ben ik getrouwd om mijn droom van een gezin met een hoofdletter “F” waar te maken.
GEEF JE DROMEN NOOIT OP!
door Paola 1969
(Wil je jouw verhaal ook aan ons schrijven? Stuur het naar redazione@nostrofiglio.it)
