Algemene namen en eigennamen, wat ze zijn en hoe je ze kunt uitleggen

Namen kunnen zijn gewoon O eigen. De eerste geven aan op een generieke manier mensen, dieren en dingen, waarvan er een groot aantal zijn. “bloem”, “hond”, “baby” zijn bijvoorbeeld zelfstandige naamwoorden. Voorbeeld: “bloem”, “hond”, “baby”, “vader” zijn zelfstandige naamwoorden. Eigennamen verwijzen specifiek aan een persoon, een dier of een ding, waardoor het zich onderscheidt van andere soortgelijke. “Luca”, “Fido” zijn bijvoorbeeld de eigennamen van een specifieke persoon en een specifieke hond. Terugkomend op het nut van deze termen moeten we niet vergeten dat zowel gewone namen als eigennamen het variabele deel van de spraak vormen dat dient om het onderwerp en het object aan te duiden. Zonder het niet zouden we niet alles om ons heen kunnen definiëren.

Gemeenschappelijke zelfstandige naamwoorden worden meestal geschreven met het lidwoord ervoor. Ze zijn onderverdeeld in drie grote groepen afhankelijk van wat ze aangeven, dat wil zeggen, er zijn:

• namen van mensen zoals de politieagent, de leraar, de astronaut, de dokter;
• dierennamen zoals kat, hond, paard, tijger, geit;
• namen van zaken als schoenen, hoed, pan, maar ook geluk, intelligentie, gevoeligheid.

Onder de verschillende soorten algemene namen zijn er enkele die een beetje anders zijn dan de andere, sterker nog verschil tussen concrete en abstracte zelfstandige naamwoorden.

Veelvoorkomende namen concreet het zijn allemaal degenen waarnaar ze verwijzen echte objecten die we kunnen zien met onze ogen, aanraken met onze hand, of voelen met onze neus of proeven naar boeken, ijs en parfum. DE uiteinden zoals geluk, intelligentie en gevoeligheid worden in plaats daarvan gewone namen genoemd abstract omdat ze concepten uitdrukken die niet met de vijf zintuigen kunnen worden waargenomen. Dan zijn er ook nog de Collectieve zelfstandige naamwoorden die in het enkelvoud een groep aanduiden die uit verschillende eenheden bestaat, bijvoorbeeld “een zwerm zwaluwen” betekent een groep vogels van de zwaluwsoort.

Eigennamen zijn woorden die worden gebruikt om iemand precies te identificeren een persoon, een enkel dier of een enkel ding dat het onderscheidt van alle anderen die tot dezelfde categorie behoren. Bijvoorbeeld: de hond van Francesco heet Whiskey. Francesco is de voornaam van een specifieke persoon en Whiskey is de voornaam van zijn hond. Eigennamen zijn gemakkelijker schriftelijk te herkennen omdat ze altijd een hoofdletter hebben. In de zin “Mijn hond is een teckel” staan ​​ze echter niet eigennamen omdat zowel hond als teckel veel voorkomende namen zijn. “Mijn hond Fido is een teckel”, Fido is de eigennaam van de hond waar de zin over gaat. Het lidwoord wordt meestal niet voor een eigennaam gebruikt. Er staat geschreven “Luca is mijn vriend” en niet “Luca is mijn vriend”. Deze tweede vorm is onjuist in het Italiaans. Zelfs zulke dingen kunnen een eigennaam hebben stadrivieren of bergen: “Pianura Padana”, “Monte Rosa”, “Adige”.

De gebruikelijke namen van persoon en dier zijn di mannelijk geslacht als ze een mannetje aangeven, vrouwelijk als ze een vrouwtje aangeven. Het vrouwelijke paard wordt bijvoorbeeld de merrie, de jongen wordt het meisje. Als het dingen zijn, dat wil zeggen levenloze objecten, vloeit geslacht voort uit de vorm. Dat ben ik bijvoorbeeld vrouwelijke voorwerpen de stoel, de pen, het huis, de villa, de kerk. Ik ben mannelijke voorwerpen: de tafel, de hoed, de pijp, het schilderij, het dak. De namen veranderen, zelfs als ze allemaal zijn enkelvoudde persoon, de roos, de hond, het schilderij of iets anders meervoud, mensen, rozen, honden, schilderijen. Wat de eigennamen betreft, deze kunnen ook mannelijk of vrouwelijk zijn, afhankelijk van het geslacht van wat Paolo en Paola bijvoorbeeld aangeven.

Het meervoud in eigennamen wordt slechts in sommige gevallen gebruikt, bijvoorbeeld om meerdere mensen aan te duiden die dezelfde voornaam hebben, bijvoorbeeld de twee Maries, of om twee of meer kunstwerken aan te duiden die kunnen worden toegeschreven aan één enkele kunstenaar, de twee Tintorettis.