Beste Hektor,
de eerste positieve test dateert al van zondag 4 oktober 2020. Wij zijn naar je op zoek gegaan, je moeder verlangt al vanaf de eerste dag heel erg naar je, het gezegde “ja jij bent moeder sinds de eerste positieve test” past daar perfect bij.
We zijn begonnen met alle verschillende controles: bloedonderzoek, echo, bitonderzoek enz… alles ging goed. Het was een beetje een zweterige zwangerschap; de ernstige misselijkheid en braken hielden me gezelschap tot de 5e maand.
Mei komt eraan, de PPD was half juni, maar sinds de morfologie (26 januari 2021) bleef ik tegen iedereen in de familie en vrienden herhalen dat je vroeg geboren zou worden en met een keizersnede… puur zesde zintuig.
Dus 19 mei is aangebroken, ik ga naar de verloskundige om uitstrijkjes te nemen om het medisch dossier te openen en zij vertelt me dat de baarmoederhals iets verkort is en dat ik 2 cm ontsluiting heb. Toen ik die woorden hoorde, vroeg ik haar gekscherend of ik de volgende dag mijn verjaardagstaart thuis wilde opeten, aangezien het mijn 29e verjaardag zou zijn geweest. Ze glimlacht en zegt dat ik me geen zorgen hoef te maken, je zou nog wat langer warm blijven in mijn buik.
’s Avonds gaat papa met vriendjes voetballen en ik lig lekker op de bank…ik nies en ineens begin ik te bloeden…ik bel oma en papa thuis…we vertrekken naar het ziekenhuis…ik was bij 36+5, een race tegen de tijd… Er was een placenta-abruptie met bloeding, we hebben de oorzaak nooit ontdekt… ze brachten me in slaap en om 21.26 uur werd jij, mijn kleine Ettore, geboren.
Ze hebben die avond onze levens gered… jij hebt die avond bewezen dat je een leeuw bent, noch jij noch ik hadden enige gevolgen. Dagen en weken gaan voorbij en je bent een echte kleine engel… onze kleine beer.
..je verslindt binnen no-time melk en bent een echte slaapkop. Laten we beginnen met het verzamelen van herinneringen met jou, papa en mij.
In september de eerste strandvakantie en na twee maanden, op 7 november 2021, ontdekken we dat jij grote broer zou zijn geworden.
27 juni met a geplande keizersnede (deze keer was ik wakker en arriveerde op de geplande datum) je zusje Bianca werd geboren.
Bij onze thuiskomst uit het ziekenhuis zette je je eerste stappen in mijn richting, op dat moment barstte mijn hart van vreugde, ik heb je enorm gemist in die dagen dat ik niet bij je was. Je blijkt een knuffelige grote broer te zijn.
Ik vertel dit verhaal over mijn twee keizersneden dicht bij elkaar omdat ze voor mij niet traumatisch bleken; sterker nog, het herstel na beide was erg snel en niet al te pijnlijk. Mijn ervaring is bedoeld om alle moeders gerust te stellen die twee keizersneden moeten ondergaan… niets is onmogelijk en als er thuis een klein kind op je wacht, vergeet je alles
Brief van moeder Giulia aan haar kleine Ettore
