Hoewel het niet tot de tests behoort die worden aanbevolen door de richtlijnen van het Istituto Superiore di Sanità, adviseren sommige gynaecologen alle toekomstige moeders om aan het begin van de zwangerschap een vaginaal uitstrijkje te ondergaan om te controleren op chlamydia tijdens de zwangerschap. Waar hebben we het over.
Deel het!
Wat is Chlamydia?
De chlamydia tijdens de zwangerschap het is een seksueel overdraagbare bacteriële infectie die als “stiekem” wordt gedefinieerd, omdat deze vaak asymptomatisch is en daarom niet wordt waargenomen door de geïnfecteerde vrouw en man. Samen met Trichomoniasis en Gonorroe, waarmee de ziekte talrijke klinische verschijnselen gemeen heeft, is chlamydia een van de meest wijdverspreide seksueel overdraagbare aandoeningen ter wereld. Het is om deze redenen dat het aanwezig is in de 5% van de vrouwelijke bevolking, inclusief zwangere vrouwen. Tijdens de zwangerschap kan het ernstige problemen veroorzaken, omdat het de neiging heeft zich via de geslachtsorganen te verplaatsen, de vliezen aan te vallen en te beschadigen en zo de foetus te infecteren.
Het draagt een risico meer miskramen, vroeggeboorte en een laag geboortegewicht. Besmetting van de pasgeborene kan ook voorkomen tijdens de bevallingresulterend in een infectie in de vorm van conjunctivitis of interstitiële pneumonie.
Hoe chlamydia te genezen tijdens de zwangerschap
Bij de diagnosedat wordt gedaan met behulp van een vaginaal uitstrijkje, moet volgen op a behandeling tijdig met onschadelijke antibiotica tijdens de zwangerschap. Meestal worden degenen die tot de familie dei behoren voorgeschreven macroliden, zoals claritromycine. De therapie moet ook worden uitgebreid naar de partner, om te voorkomen dat er aan het einde van de behandeling een nieuwe infectie ontstaat.
Een mogelijke chlamydia-infectie die vroeg wordt gediagnosticeerd, in de eerste weken van wachten, kan effectief worden behandeld voordat deze schade veroorzaakt. Om deze redenen is het examen aan te raden voor alle toekomstige moeders. De ISS-richtlijnen adviseren om de test alleen uit te voeren als er sprake is van bepaalde risicofactoren, naar het oordeel van de behandelend arts. Bijvoorbeeld als de vrouw een nieuwe partner heeft, of meerdere partners.
