Tegenwoordig is er een tendens om steeds later een kind te krijgen: in veel gevallen worden we moeder na de leeftijd van 40 jaar. Zijn de risico’s groter?
Deel het!
Tegenwoordig bestaat de neiging om steeds later een kind te krijgen, zelfs na de leeftijd van 35 of 40 jaar. Deze keuze is te wijten aan economische, sociale en culturele factoren, die verband houden met de grotere aanwezigheid van vrouwen op de arbeidsmarkt, met een andere manier om het leven te plannen en ook met de economische crisis die veel paren ervan weerhoudt hun wens om ouders te worden in hun leven te verwezenlijken. jeugd. .
“De biologische voortplantingsmechanismen zijn echter niet veranderd: het uitstellen van de zoektocht naar het eerste kind tot de leeftijd van 40 jaar, en daarna, het brengt enkele extra risico’s met zich mee en de noodzaak om meer aandacht te besteden, om de zwangerschap met grotere zorg te volgen”, merkt Patrizia Forleo op, die leiding geeft aan de kliniek voor gynaecologie en verloskunde in het Fatebenefratelli-ziekenhuis – Tibereiland in Rome. “In de meeste gevallen zijn dit fysiologische zwangerschappen, die zonder problemen verlopen zijn”, legt de gynaecoloog uit, “maar het is juist om hen toegewijde gastvrijheid en zorg te bieden, waarbij rekening wordt gehouden met leeftijdsgebonden risicofactoren.”
(Ben je geïnteresseerd in: Moeder worden op 20, 30 en 40 jaar: wat verandert er?)
Wat zijn de risicofactoren?
Naarmate de leeftijd van de moeder toeneemt, neemt het risico op een spontane abortus toe. “Het verstrijken van de jaren heeft een negatieve invloed op de kwaliteit van de eicellen”, legt Patrizia Forleo uit. “En eventuele defecten aan de eicel kunnen het succes van de zwangerschap in gevaar brengen.”
Dan is er één grotere kans op obstetrische pathologieën gedragen door de toekomstige moeder, met gevolgen voor de ontwikkeling van het ongeboren kind. „Veel hangt natuurlijk af van de gezondheidstoestand van de vrouw op het moment van de conceptie”, merkt de gynaecoloog op, „maar op oudere leeftijd kunnen ziekten naar voren komen waarvoor de toekomstige moeder vatbaar is en die zich niet zouden manifesteren als ze jonger was. . Bijvoorbeeld, zwangerschapsdiabetes, hypertensie, pre-eclampsie of zwangerschapshepatosis. De leeftijd van de moeder wordt ook in verband gebracht met een groter risico op zwangerschap laag geboortegewicht van de baby”.
Veel vrouwen die op hun veertigste (en ouder) een baby verwachten, zijn zwanger geworden met behulp van begeleide voortplanting en zij zijn er vaker dan gemiddeld drager van tweelingzwangerschappen. “Dit is een andere factor waarmee rekening moet worden gehouden bij de zorg- en risicobeoordeling”, zegt Forleo.
Tenslotte is er bij een dergelijke zwangerschap het psychologische aspect. “Het feit dat je lang hebt gewacht of moeite hebt gehad om zwanger te worden, kan er een veroorzaken bij deze moeders toestand van angst”, legt de gynaecoloog uit. “Het is onze taak om ze gerust te stellen, om ze het gevoel te geven dat er voor ze gezorgd wordt, dat ze de juiste aandacht krijgen.”
Een persoonlijke aanpak
Het is niet nodig om strengere controles in te plannen alleen maar omdat de toekomstige moeder ouder dan 40 is. “Er is eerder een persoonlijke aanpak nodig, die rekening houden met de familie- en persoonlijke geschiedenis van de vrouw en zijn gezondheids condities op dit moment”, legt Forleo uit. “Sommige obstetrische pathologieën ontstaan op basis van familiale aanleg. Het is daarom belangrijk om al in de preconceptiefase te weten of er sprake is van een herhaling van diabetes of hypertensie in het gezin van de toekomstige moeder. Als de moeder van de vrouw aan zwangerschapsgerelateerde diabetes of pre-eclampsie leed. En natuurlijk, als de toekomstige moeder al andere kinderen heeft, ontdek dan de voortgang van eerdere zwangerschappen.”
Dan zijn er de persoonlijke risicofactoren gerelateerd aan levensstijl. “De rokende vrouw is onderhevig aan specifieke risico’s, ongeacht de leeftijd, en dat geldt ook voor de aanstaande moeder erg overgewicht”, zegt de gynaecoloog. “Omgekeerd, degenen die aan lichaamsbeweging doen, zullen in een betere gezondheid verkeren en met een lager risico op complicaties. En als de vrouw al kinderen heeft die ze spontaan en zonder problemen ter wereld heeft gebracht, is de kans groot dat de volgende bevalling ook spontaan zal verlopen en zal ze niet tot een keizersnede hoeven over te gaan.”
Moeders na 40: hoe bereid je je voor op het wachten?
Het is altijd raadzaam om voorbereid op de bevruchting aan te komen en zorg te dragen voor uw gezondheid en levensstijl om de beste omstandigheden voor de ontwikkeling van het ongeboren kind te garanderen. “Het is nog belangrijker als de toekomstige moeder niet zo heel jong meer is”, vult de gynaecoloog aan. “In dit geval raad ik de vrouw aan om dat te doen evalueer eventuele familiegeschiedenis samen met uw arts en persoonlijk van obstetrische pathologieën en aandoeningen die het risico kunnen verhogen. Ik raad het dan ook aan gezonde gewoonten en een uitgebalanceerd dieet aannemen waardoor u eventuele problemen met overgewicht kunt corrigeren en niet te veel kilo’s aankomt tijdens de zwangerschap, doe aan lichamelijke activiteit en verbied risicovol gedrag zoals roken en alcoholgebruik”.
Controles gedurende de 9 maanden
Wat betreft de programmeren van besturingen Tijdens het wachten, dit zal geval per geval moeten worden afgestemd met de behandelende gynaecoloog. Ooit bood de National Health Service gratis amnio- of vlokkentesten aan voor de prenatale diagnose van chromosomopathieën aan alle vrouwen die na de leeftijd van 35 jaar zwanger werden. Tegenwoordig zorgen de LEA’s ervoor dat alle aanstaande moeders, ongeacht hun leeftijd, het gratis aanbod van een niet-invasieve screeningstest: nekplooimeting gecombineerd met een bloedbittest. Vruchtwaterpunctie of vlokkentest worden alleen aangeboden aan mensen die een hoog risico lopen. “Maar de leeftijd van de moeder is objectief gezien een grotere risicofactor voor chromosomopathieën, daarom moet de zwangere vrouw ouder dan 40 jaar zorgvuldig nadenken over de kwestie van prenatale diagnostiekmet de steun en het advies van de specialist”, besluit Forleo.
Maria Cristina Valsecchi
