Ik trouwde terwijl ik al een kind verwachtte. Maar na een tijdje ontdekte ik dat er was geen hartslag meer, mijn kindje was er niet meer.
Ik heb drie jaar gewacht, maar ik had niet de moed om het opnieuw te proberen. Toen kwam op 24-jarige leeftijd mijn prins.. Een zwangerschap met veel angsten, maar ik heb geen problemen gehad.. Hij zou op 26 november geboren worden..
Helaas is mijn vader op 11 november overleden. Ik weet niet of dit er iets mee te maken heeft. We wachtten maar geen pijn of weeën..
Op 5 december namen ze me op in het ziekenhuis omdat ik weinig vruchtwater had… Ze wachtten tot 9 december toen een controle tekenen van lijden vertoonde… Uiteindelijk werd om 17.23 uur Federico geboren, een prachtige baby van 4 kg. Geboren via een keizersnede.
Na een tijdje kwam de kinderarts mijn kamer binnen en vertelde me dat hij niet ademde op het moment van de geboorte en dat hij hem daarom had laten intuberen. Vanaf hier begon onze hele ziekenhuisreis.
De doktoren vertelden me dat er meer baby’s die te vroeg geboren zijn sterven dan te vroeg geboren baby’s. We vochten tegen ademhalingsproblemen en longontsteking. Elke dag was weer een dag.
Het hele ziekenhuis verwende hem, hij zag eruit als een pop. Ondanks de zuurstof was hij een grote veelvraat. En hij heeft nooit een voeding gemist.
De dokter zei dat onze baby het jongste kind was bij wie een spirometrie werd gedaan. Hij was twee jaar oud.
Er waren moeilijke momenten. Hij werd ook toegelaten tot het testen van een nieuw medicijn dat nu algemeen wordt gebruikt.
Onze beproeving duurde 13 jaar. Toen begonnen op miraculeuze wijze zijn longen te verbeteren.
Nu is hij een knappe jongen, 1,97 m lang. Per 100kg.
Als ik bedenk hoeveel tranen…
Dit is ons verhaal, ik hoop dat het een hoop is, want degenen die nu in moeilijkheden verkeren.
Dit verhaal werd ons verteld door moeder Anna
