Ik heb de verhalen gelezen van kinderen die hersenvliesontsteking hebben overleefd en ik wil graag mijn verhaal vertellen, dat helaas geen happy end heeft.
Bij jongere kinderen is de diagnose gemakkelijker te stellen omdat de nog niet gesloten fontanel opzwelt, terwijl deze bij oudere kinderen meningitis verergert gedurende een paar dagen en daarom is het bijna altijd mogelijk om het op tijd te ontdekken en te behandelen. De mijne was echter pas 15 maanden oud, zijn fontanel was al vrijwel gesloten en bij hem werkte de bacterie binnen enkele uren.
Ik had er alles aan gedaan om mijn baby het beste te geven, foliumzuur ingenomen voordat ik probeerde zwanger te worden, alle vitamines ingenomen tijdens de zwangerschap, borstvoeding gegeven, alles gegeven en alle vaccins gehad, maar helaas is het leven wreed en als het besluit om het weg te nemen je alles, dat doet het.
We gingen naar de eerste hulp
Mijn puppy hij was bijna een maand ziek vóór meningitis, gastro-intestinaal virus, griep en daarna covid. Toen we die woensdag wakker werden en hij weer koorts had, stuurde de kinderarts ons naar de spoedeisende hulp met het verzoek om ziekenhuisopname, omdat ook zij inmiddels wanhopig was omdat het kind zich ziek bleef voelen door het ene na het andere virus. Toen hij in het ziekenhuis aankwam, werd hij onderzocht en kreeg hij een bloedmonster en een neusuitstrijkje op griepvirussen. Hij had 39,6 koorts en de Tachipirina hielp niet, dus na een paar uur kreeg hij ibuprofen. Uit het uitstrijkje bleek dat hij de rinovirus en daardoor werden alle symptomen verklaard. Toen hij ’s avonds overgaf, was niemand achterdochtig omdat iedereen op de afdeling aan het overgeven was. Het kind was uitgeput en bleef slapen, de dokters zeiden dat het normaal was vanwege de hoge koorts, braken enz.
de ochtend van de volgende dag als ze na verschillende controles arriveren om de parameters te controleren, realiseren we ons dat het kind op geen enkele stimulus reageert, hij heeft zijn blik naar links gericht en reageert niet. We maken een CT-scan die, ik weet niet waarom, niets alarmerends aan het licht brengt, dus verdoven ze hem, intuberen hem en bereiden ons voor op de overdracht naar een ander ziekenhuis dat is uitgerust met pediatrische intensive care. Als we daar aankomen is het bijna 14.00 uur. Ze doen een MRI en daarna stort de wereld om ons heen in.
De woorden van de dokter galmen nog steeds door mijn hoofd: ‘Christian zal waarschijnlijk sterven.’
De hersenen waren zo opgezwollen dat ze van onderaf lekten. We deden nog een laatste poging om hem te redden door een operatie te ondergaan om de druk op de hersenen te verminderen, maar tegen die tijd was het te laat. Twee dagen later, namelijk zaterdag 26-11-2022 om 8.45 uur, werd hersendood verklaard.
Helaas had onze kleine engel geen dagen om te beseffen dat er iets mis was en dat het echt ernstig was. Het betrof een geval van fulminante pneumokokkenmeningitis. Na twee weken ontdekten we dat hij een stam had opgelopen die niet gedekt wordt door het vaccin dat hij gekregen heeft.
Ik had graag vooraf willen weten dat hij dat was blijf slapen Het was niet normaal dat dat straalbraken een teken was van hersenpijn en niet van normaal braken. Nu denk en denk ik aan veel dingen om uit te leggen wat er is gebeurd en ik denk dat artsen zich ook wat meer op de symptomen moeten concentreren en moeten vragen “hoe was het braken?” of “heeft hij lang geslapen?” , “heb je nog iets ongewoons opgemerkt?” in plaats van te zeggen “maak je geen zorgen, iedereen is ook zo” “ja maar het is normaal, arme man, hij heeft hoge koorts en heeft overgegeven, hij moet uitgedroogd zijn, hij is erg moe, hij moet rusten”.
Misschien is het in de meeste gevallen gewoon de griep, maar er is er altijd één die dat niet is.
En sinds ik een tiener was, wilde ik moeder worden en nu ik liefde heb gevoeld, de echte en zo puur, heb ik echt moeite om vooruit te komen, om mijn leven te leiden met deze leegte die mijn kleintje heeft achtergelaten.
Onze engel had een heel sterk hartje. Ze vertelden ons dat hij de operatie misschien niet zou overleven, maar dat zijn hart bleef kloppen.
We hebben zijn organen gedoneerd, waardoor nog twee kinderen een beter leven zullen leiden en hij er nog twee zal leven.
Om betekenis te kunnen geven aan deze onrechtvaardige en voortijdige dood hebben wij zijn organen gedoneerd.
Jij bent mijn zonneschijn, la mama di Christian
