De dosering van D-dimeer in het bloed is een nuttige test bij aanwezigheid van symptomen die wijzen op diepe veneuze trombose, om het vermoeden te bevestigen of uit te sluiten, maar wordt niet gebruikt om een aandoening te diagnosticeren die vatbaar is voor trombose.
Deel het!
Een stolsel dat zich in een ader vormt, kan dat doen de bloedstroom blokkeren en diepe trombose veroorzakenDit is een gevaarlijke gebeurtenis wanneer er een vat van het diepe veneuze systeem bij betrokken is, omdat het stolsel, dat zichzelf losmaakt en in de bloedsomloop reist, een vertakking van de longslagader kan bereiken en verhinderen de bloedtoevoer naar de longen. Er ontstaat dan een potentieel fatale longembolie. Wanneer er sprake is van diepe veneuze trombose, al dan niet in combinatie met een longembolie, neemt de bloedsomloop toe concentratie D-dimeer, een afbraakproduct van stolsels en kan worden gemeten met een bloedtest. Een toename van D-dimeer kan echter ook afhankelijk zijn van andere oorzaken: trauma, infecties, een doorgaande zwangerschap. Als er geen verdachte symptomen zijn, is het daarom nutteloos om dit te meten.
Predispositie voor trombose
Veneuze trombose is een zeldzame gebeurtenis, treft één op de 1000 mensen in de algemene bevolking. Tot de factoren die u blootstellen aan een groter risico behoren: overgewicht, sedentaire levensstijl en roken. “Sommige genetische mutaties zorgen voor een aangeboren aanleg voor de ontwikkeling van trombose. Het is de zogenaamde trombofilieDat wil zeggen een bloedstollingsafwijking die het risico op trombose verhoogt”, legt hij uit Paolo Gresele, voorzitter van de Italiaanse Vereniging voor de Studie van Hemostase en Trombose. “De meest voorkomende mutaties die verantwoordelijk zijn voor trombofilie zijn factor V Leiden varianten en PT20210. Dan is er nog het anti-fosfolipide-antilichaamsyndroom Trombofilie is niet aangeboren maar verworven. Zowel congenitale trombofilie als het anti-fosfolipide-antilichaamsyndroom kunnen voorkomen gediagnosticeerd met bloedonderzoek”.
De bloeddosering van D-dimeer behoort niet tot de tests die zijn voorgeschreven om een mogelijke trombofiele aandoening te evalueren. “Het heeft een belangrijke diagnostische waarde als er een vermoeden bestaat dat er sprake is van een diepe veneuze trombose of longembolie”, legt Gresele uit. “In het bijzonder, stelt ons in staat om verdenking uit te sluiten wanneer het testresultaat negatief is, dat wil zeggen wanneer de concentratiewaarde binnen de norm ligt. Bovendien heeft het enige waarde bij het voorspellen van het risico op terugval op het moment van de ziekte stopzetting van de behandeling met antistollingsmiddelen bij mensen die eerder een trombotische gebeurtenis hebben gehad.”
Symptomen van trombose
De benen zijn de meest voorkomende plaats van diepe veneuze trombose en de karakteristieke symptomen waarmee een trombotische episode zich manifesteert gevoel van zwaarte, ongemak of pijn, zwelling en roodheid of, in zeldzame gevallen, bleekheid van slechts één been. “In aanwezigheid van deze symptomen moet u onmiddellijk contact opnemen met uw arts, die, na beoordeling van de situatie, indien nodig een beslissing zal nemen Verwijs de patiënt naar een angioloog-specialist om specifieke tests uit te voeren, waaronder de D-dimeertest en een Doppler-echografie van de bloedvaten van het been”, zegt Gresele.
Zwangerschap en risico op trombose
“Tijdens de zwangerschap ondergaat het bloedstollingsmechanisme progressieve veranderingen: naarmate de maanden verstrijken en Naarmate de geboorte nadert, stolt het bloed van de toekomstige moeder gemakkelijker”, legt de deskundige uit. “Het is een verdedigingsmechanisme dat door het organisme van de vrouw in de loop van onze evolutionaire geschiedenis is ontwikkeld het risico op bloedingen tijdens de bevalling en daaropvolgende abruptie van de placenta verminderen. Bescherming tegen het risico op bloedingen heeft een prijs: een verhoogd risico op trombose.”
Als u tijdens het wachten symptomen krijgt die u doen vermoeden dat er sprake is van een trombose-episode, Er kan niet op worden vertrouwd dat de D-dimeertest het vermoeden uitsluit of bevestigt. “De reden is dat zwangerschap zelf de neiging heeft om een toename van de circulerende niveaus van D-dimeer te veroorzaken”, zegt Gresele. “De tendens wordt duidelijker naarmate het wachten vordert en in de postpartumperiodeperiode waarin de kleintjes trauma gerelateerd aan de expulsieve fase en abruptie van de placenta vrijwel constant een toename van deze marker veroorzaken. De D-dimeertest tijdens de zwangerschap geeft vaak vals-positieve resultaten, waardoor de diagnostische waarde voor het vermoeden van veneuze trombose afneemt. Daarom tijdens het wachten, Behalve in zeldzame gevallen en meestal beperkt tot ernstige acute aandoeningen in een ziekenhuisomgeving, mag de test niet worden aangevraagd en de diagnose is voornamelijk gebaseerd op Doppler-echografie van de bloedvaten.”
Maria Cristina Valsecchi
Met medewerking van Paolo Gresele, hoogleraar Interne Geneeskunde
