LEVENSSTIJL

Ik heb mijn kindje verloren

10views

Abortus na 11 weken…

Mijn man en ik zijn in september 2020 getrouwd. We waren niet echt op zoek naar een zwangerschap, we wachtten op de uitslag van enkele preconceptietesten en dan zouden we serieus aan onze zoektocht beginnen.

Maar in juni 2021 was ik zwanger; na 2 dagen vertraging en 5 dagen pijn doe ik de zwangerschapstest. POSITIEF!!
Wat een sensatie was het om haar hartje te horen met 7 weken. Het klopte zo hard. Het was 1cm. ‘Ik ben hier ook!!’ het leek alsof hij wilde schreeuwen….

Bij het tweede bezoek stopt alles

Op 11+1 ga ik voor het 2e bezoek en daar stopt alles….. “Er is geen hartslag”… Mijn geest raakte vertroebeld, ik kon de woorden van mijn gynaecoloog niet horen, ik begreep niet waar ik was, waarom het mij was overkomen, wat ik verkeerd had gedaan. Mijn pijn is groot, het put mij uit. Ik mis mijn baby, ik mis de droom die ik aan het opbouwen was, het idee om drie te zijn, hem te voeden, hem te knuffelen. Om hem te kennen.

Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik erover nadenk, het is mijn constante. Ik heb pijn en ik weet niet hoe ik het moet vermijden, ik ben bang om vooruit te komen. Ik ben bang dat als ik doorga, deze engel van mij zich verraden zal voelen.

Waar vind je de moed om verder te gaan?

Ik heb nu een enorm verlangen om een ​​baby te krijgen, maar de angst overweldigt me. Waar vind je de moed om verder te gaan?

De dagen gaan voorbij, ik zie ze voorbijgaan… de ene nog nuttelozer dan de andere, de andere verder weg van toen mijn baby nog bij mij was.

Het is een zwart gat, en ik zit er volledig in.

Anonieme moeder

(Wil je jouw verhaal ook aan ons schrijven? Stuur het naar redazione@nostrofiglio.it)