Premature kinderen en hun gezin: de rol en het pad dat we samen moeten bewandelen

Wanneer een vroegtijdige baby thuiskomt, wat kan de familie doen? Hoe belangrijk is de rol van het gezin en hoe kan dit een verschil maken? En een boek in plaats daarvan?

De auteurs, Giovanna Cacciato en Anna Ambrosoli, zijn psychologen in het Sant’Anna-ziekenhuis in Turijn met lange ervaring in het ondersteunen van gezinnen die deze specifieke gebeurtenis ervaren. Wij hebben u gevraagd een aantal vragen te beantwoorden over ouderschap en vroeggeboorte.

1) Als de premature baby thuiskomt: wat te doen?

Neem de tijd, in rust, met ritmes gedicteerd door de behoeften van het gezin en de pasgeborene. Ouders moeten na een min of meer lange, vaak onverwachte, ziekenhuisopname van hun kind op de Neonatale Intensive Care (NICU) de controle terugkrijgen over hun ouderlijke rol, over het echtpaar, over de zorg voor eventuele andere kinderen, over hun wereld. buiten het ziekenhuis, dat vaak “opgeschort” bleef.

Veel ouders vertellen ons dat ze naast hun kind moesten slapen, hem in een doek moesten houden, hem moesten ‘voelen’ alsof ze de afstand die de couveuse tussen hen en de kleine plaatste, wilden verkleinen. Over het algemeen ervaren ze nog steeds de ervaring van follow-up, van controles gedurende de eerste twee of drie levensjaren, van verankering in de ziekenhuisstructuur.

Wat is de rol van de familie bij een premature pasgeborene?

De familie heeft een fundamentele rol. De geboorte van een premature baby of een baby die intensieve zorg nodig heeft, verstoort de orde der dingen en is een traumatische gebeurtenis voor de kleine en voor het hele gezin. De neonatale intensive care (NICU) het activeert een beperking van het perceptieve panorama van vaders en moeders, wat grote psychische aanpassingsvaardigheden vereist van degenen die het ervaren.

Het is een moeilijke relatie om op te bouwen en te heroverwegen, vaak in een klimaat van onzekerheden, zorgen en angsten. Maar de relatie met een kind moet worden bevorderd, beschermd en aangemoedigd. Ze moeten gevaloriseerd worden contact en nabijheid. Steeds meer Italiaanse NICU’s stellen zich open om ouders 24/7 te verwelkomen, ook al is er nog steeds voldoende ruimte voor verbetering met betrekking tot de ontvangst en rol van ouders binnen Neonatale Intensive Care Units (NICU). Zelfs nu nog zijn niet alle NICU’s in Italië 24 uur per dag open en heeft een flink percentage toegang beperkt tot 5 uur per dag, ondanks dat alle wetenschappelijke onderzoeken een duidelijk correlatie tussen de aanwezigheid van de ouder en een betere prognose van het kind.

De ervaring om ouders te worden van een premature baby is zeer pijnlijk en brengt voortdurend contact met elkaar met zich mee de angst van de dood, rouw om het ingebeelde kind en een diep gevoel van desoriëntatie veroorzaakt door de katapult naar de Neonatale Intensive Care Unit (NICU). Naast het personeel en met het verstrijken van de tijd steeds meer in de richting van autonomie, zorgen de ouders voor de pasgeborene, blijven dicht bij hem, geven hem borstvoeding, lezen hem verhalen voor, houden hem in hun armen in de marsupiotherapie. Voor een pasgeboren baby is het essentieel om in de armen van zijn ouders te zijn, naar hun stem te luisteren, hun handen en gedachten te voelen. Het betrekken van de familie binnen de NICU is dus niet alleen aandacht voor de ouders, maar ook therapie voor de kleine pasgeborene.

Hoe kan familie het verschil maken?

Omdat het gezin bij de kleine is, bouwt het gezin een nieuw pad van ouderschap op, zeker anders dan het pad dat vóór de geboorte werd voorgesteld, in een nieuw verhaal dat niet altijd gemakkelijk is. Dat hebben wij geleerd de aanwezigheid van de ouder op de afdeling en zijn betrokkenheid bij de zorg en bij het behandelproces ondersteunen het reactievermogen, de gevoeligheid en de emotionele participatie van de ouder en maken de ouder competenter en meer ‘klaar’ om ontslag te nemen. Bovendien vormen de andere ouders van de in het ziekenhuis opgenomen kinderen een waardevolle hulpbron voor gezinnen en ouders van ontslagen kinderen die peer-ondersteuning kunnen bieden.

Groepstrainingen voor ouders met het team kunnen een grote steun zijn tijdens de ziekenhuisopname.

Hoe kunnen gezinnen om hulp vragen als ze daar behoefte aan hebben?

Als er tijdens de ziekenhuisopname op de NICU psychologen in het ziekenhuis zijn, kunnen ouders om een ​​interview vragen of de operators om hulp vragen bij het identificeren van de meest geschikte professionele figuren. Eenmaal thuis kunnen ze navraag doen bij de algemene kinderarts of bij de plaatselijke familie- en kinderklinieken.

Hoe kan een boek helpen?

Deze boeken zijn met name bedoeld voor gezinnen van pasgeborenen die op de intensive care zijn opgenomen kleine broertjesom de emoties te voelen die ze voelen, genoemd en getransformeerd.

Voor ik ouders, om hen een hulpmiddel te geven waarmee ze met hun oudere kinderen kunnen praten en naar hun kinderen kunnen luisteren op zo’n turbulent en delicaat moment. EN voor alle kinderen die een groeimoment doormaken en wachten, zelfs in andere levensfasen. En het is ook aan het personeel om met poëzie naar hun werk te kijken.