Kinderen met staarten: waarom ze zo worden geboren

We maken geen grapje: overal op onze planeet zijn er enkele gevallen van kinderen met staarten. Natuurlijk zijn dit zeer zeldzame gebeurtenissen, maar dit betekent niet dat het niet kan gebeuren dat sommige pasgeborenen, wanneer ze ter wereld komen, achterste aanhangsels hebben, dus echte staarten die zelfs tot een lengte kunnen reiken. lengte van 18 centimeterof dat is tenminste wat we kunnen lezen in een onderzoek dat is gepubliceerd opAziatisch tijdschrift voor neurochirurgie. Laten we samen ontdekken waar het van afhangt en wat er moet gebeuren.

Volgens wat werd gerapporteerd in een artikel gepubliceerd door Corriere della SeraKinderen met staarten komen vooral in specifieke geografische gebieden ter wereld, d.w.z. kinderen die zo arm zijn dat ze niet eens naar het ziekenhuis worden gebracht.

Het zijn jonge wezens die onwillekeurig provoceren angst en angst bij ouders. Tot nu toe kunt u hierover lezen in de officiële archieven 40 kinderen geboren met een zachte staart, maar helaas is de theorie die deze aandoening probeert te verklaren verouderd en controversieel.

Volgens wat we lezen in een artikel gepubliceerd door WetenschapsalertIn de jaren tachtig geloofden wetenschappers dat de oorzaak daarin te vinden was Darwins evolutietheorie.

De Britse bioloog, natuuronderzoeker, antropoloog, geoloog en ontdekkingsreiziger betoogde dat staarten bij mensen goden waren evolutionaire ongelukken of de rudimentaire overblijfselen van een voorouder van een primaat met de staart.

Voor geleerden was het dus één genetische mutatie die, gezien de niet-noodzaak, staarten bij mensen heeft geëlimineerd, die echter in sommige gevallen kunnen voorkomen.

Volgens destijds onderzoek konden er twee soorten wachtrijen bestaan:

• rudimentair: geërfd van onze voorouders en onschadelijk;
• pseudocode: een groei van het stuitbeen gekoppeld aan geboorteafwijkingen;

Beide kunnen echter een onvolledige versmelting van de wervelkolom vertegenwoordigen, bekend als spinale dysrafie. Er zou dus sprake zijn van een groeistoornis van het embryo, omdat er na ongeveer vijf weken ontwikkeling een staartachtige structuur ontstaat die tegen de achtste week weer wordt opgenomen.

Als het tot de geboorte blijft bestaan, kan dit in essentie wijzen op de aanwezigheid van een grotere aangeboren afwijking.

Zoals u zich kunt voorstellen, is dit geen te onderschatten aandoening. Naast emotionele problemen, zo blijkt uit een onderzoek gepubliceerd in Tijdschrift voor kinderchirurgiehebben kinderen met staarten vaak neurologische defecten aangezien rudimentaire staarten niet goedaardig zijn en inderdaad in verband kunnen worden gebracht met onderliggend dysrafisme.

Als we dieper ingaan, ontdekken we dat ongeveer de helft van de geanalyseerde gevallen verband hield met meningocele of spina bifida occulta.

Kinderen met staarten zijn dus wezens die behoefte hebben diverse medische behandelingen. Hoewel ze historisch gezien als ‘rudimentaire’ staarten werden beschouwd, zijn we ons er nu van bewust dat ze feitelijk geen botten, kraakbeen of ruggenmerg bevatten.

Dit betekent dat ze er zijn, maar dat hun functie helemaal niet duidelijk is en daarom ze zijn niet onschadelijk zoals wetenschappers eerder dachten.

Technisch gezien zou deze toestand kunnen worden opgelost door middel van een chirurgiemaar de waarheid is dat de aanwezigheid ervan, volgens de algemene mening van sommige landen over de hele wereld, helaas vaak gecorreleerd is met sociaal stigma en bijgeloof, zozeer zelfs dat kinderen niet eens naar het ziekenhuis worden gebracht en hun staarten verborgen zijn

Bovendien is er nog niet genoeg onderzoek naar gedaan waar de aangeboren afwijking zich bevindt, en daarom is het een onderwerp dat niet alleen bewustzijn vereist, maar ook verder onderzoek.