Ik weet niet hoe uniek mijn ervaring zou kunnen zijn. Ik had er nog nooit van gehoord. Tijdens een routine-echo in de 32e week merkt de gynaecoloog iets op (bij het kleine meisje) dat haar achterdochtig maakt, spreekt over megablaas of mogelijke cyste van de eierstokken.
Volgens zijn advies Ik raadpleeg een collega van hem die een eierstokcyste van 2,5 centimeter constateert. Beiden adviseren om de zwangerschap niet tot de 40e week te laten komen. Ik vraag ook een kinderchirurg om advies. Ik heb een wekelijkse controle in het ziekenhuis om de evolutie van de cyste te volgen.
Het groeit heel snel. In de 37e week van de zwangerschap mijn gynaecoloog plant mijn keizersnede-operatie. Mijn kleine krijger werd geboren in de 38e week plus 2, 3 kilo en 300 gram voor 47 cm liefde en kracht. We brengen onze eerste 3 dagen van de ziekenhuisopname samen door in het ziekenhuis van Syracuse (dat geen afdeling kinderchirurgie heeft).
We worden ontslagen, maar samen met het ontslagformulier geven ze mij een opnameformulier (alleen voor het kleine meisje) op de polikliniek van Catania, waar ze op ons wachten. Artsen maken een echo om te bepalen hoe groot de cyste is: 9 centimeter. Ze lieten haar opnemen op de NICU, twee dagen later prikten ze in haar buik en vervolgens in de cyste, waarbij ze de vloeistof eruit zoogden, in de hoop dat de wanden van de cyste aan elkaar zouden blijven plakken. Helaas is dat niet wat er gebeurt.
Ze besluiten daarom door te gaan met een operatie. Ze maken een kleine incisie onder de navel, waardoor de hele cyste wordt verwijderd. De operatie verloopt heel goed, maar dat is gelukkig te danken aan de vaardigheid van de artsen. Na 15 dagen op de NICU mag Vera eindelijk naar huis. 6 maanden na zijn geboorte zijn we op controle geweest op de polikliniek en helaas waren er 2 kleine cysten (2,5 mm en 3 mm) raadt de arts aan om de borstvoeding op te schorten, omdat deze vol zit met hormonen. Eerst tijdens de zwangerschap en daarna met het geven van borstvoeding doe ik mijn kleine meisje “schade”.
Ik ben al begonnen met gemengde borstvoeding, Vera heeft sinds de geboorte last van oprispingen en gastro-oesofageale reflux en groeit heel weinig (ongeveer 300 g per maand), dus heb ik de kunstvoeding verhoogd en de borstvoeding verlaagd. In juni besluit ik te stoppen met borstvoeding omdat ik me te schuldig voel.
In december hebben we een tweede bezoek aan de echoscopist die mij het mooiste kerstcadeau van mijn leven geeft. Vera’s cysten zijn verdwenen. Helaas stelt het leven ons voor min of meer belangrijke uitdagingen. We hoeven alleen maar de kracht te vinden om alles met moed en vastberadenheid onder ogen te zien, ook al hebben we soms vreselijke schuldgevoelens.
van Barbara
Wil jij ook jouw verhaal schrijven? Stuur het naar redazione@nostrofiglio.it
