Pre-eclampsie is een ernstige stoornis van de bloedsomloop die tijdens de zwangerschap kan optreden. Zijn er speciale voorzorgsmaatregelen die u tijdens het zomerseizoen moet nemen om dit te voorkomen?
Deel het!
Il warmte bevordert de verwijding van bloedvaten en zwelling van voeten en benen, een fenomeen dat bij aanstaande moeders nog meer wordt geaccentueerd door de werking van progesteron en het gewicht van het ongeboren kind dat de bloedvaten van het bekken samendrukt. Maar zwelling in de ledematen is een van de tekenen die verband houden met het ontstaan van pre-eclampsie. Betekent dit dat hitte de aandoening kan bevorderen? Hier is de mening van de deskundige.
Opgezwollen benen: hitte of hoge bloeddruk?
“Er is geen bewezen verband tussen de hitte, het zomerseizoen en het risico op het ontwikkelen van pre-eclampsie”, stelt Sergio Ferrazzani, gynaecoloog aan de Gemelli-polikliniek in Rome, gerust. “Deze aandoening werd ooit EPH-gestosis genoemd, een Engels acroniem voor ‘oedeem, proteïnurie en hypertensie’, en voor de diagnose werd groot belang gehecht aan drie symptomen: zwelling van de onderste ledematen, de abnormale aanwezigheid van eiwitten in de urine en het bloed druk. Maar Zwelling van de benen is een veel voorkomende aandoening tijdens het wachten: betreft minstens 40% van de fysiologische zwangerschappen. Als je te veel aandacht besteedt aan dit signaal, kom je op een dwaalspoor.”
Wat te doen dan, als het in het zomerseizoen is De enkels en benen van de aanstaande moeder lijken plotseling opgezwollen? “Uit voorzorg moet je naar de apotheek gaan laat uw bloeddruk meten”, antwoordt de gynaecoloog. “Als de waarden de gebruikelijke zijn, is er geen reden tot bezorgdheid.”
Pre-eclampsie, een gevaarlijke pathologie
Pre-eclampsie treedt op bij 2-5% van de zwangerschappen na de twintigste week, soms tegen het einde, soms eerder. Het manifesteert zich met een toename van de druk en een verandering van de bloedvaten van de nieren die bloedeiwitten aan de urine afgeven, wat de reden is de concentratie van eiwitten in de urine is abnormaal. Het is de zogenaamde proteïnurie.
“De vrouw kan het voelen ernstige en aanhoudende hoofdpijn, ernstige buikpijn en gezichtsstoornissen”, legt Ferrazzani uit. “Pre-eclampsie kan in een milde vorm beginnen en zich vervolgens op een onvoorspelbare manier ontwikkelen, of zich in het begin in een ernstige vorm manifesteren. Als er niets wordt gedaan, zijn de gevolgen potentieel ernstig, voor de vrouw en het ongeboren kind: abruptie van de placenta, acuut nierfalen, longoedeem en hersenbloedingen”.
De enige oplossing is een bevalling
“De enige remedie tegen pre-eclampsie is een bevalling”, zegt de gynaecoloog. “Als het tegen het einde van de zwangerschap optreedtna de zevenendertigste week, wanneer het ongeboren kind nu volwassen is, De bevalling wordt onmiddellijk geïnduceerd. Als het begin is vroegrijp en niet onmiddellijk ernstig; het kost tijd om het aan de vrouw toe te dienen antihypertensiva en heparine. De geboorte moet plaatsvinden zodra het ongeboren kind er klaar voor is of wanneer de situatie voor de moeder gevaarlijk wordt.”
Momenteel zijn er geen effectieve behandelingen om het ontstaan van pre-eclampsie te voorkomen. “De administratie van de zogenaamde aspirine – acetylsalicylzuur op basis van doses – hij gaf sommige resultaten in het voorkomen van vroege vormen”, legt Ferrazzani uit. “Maar de gezondheidsvoordelen voor vrouwen en kinderen zijn niet significant.”
Oorzaken nog onbekend
Hoewel er al enige tijd onderzoek naar wordt gedaan, is het mechanisme dat verantwoordelijk is voor pre-eclampsie nog grotendeels onbekend. “Het is een verandering van de bloedcirculatie in de bloedvaten van de placentaeen ontstekingsaandoening die de bloedsomloop van een vrouw in gevaar brengt.”
Van sommige zijn we ons bewust factoren die het risico vergroten van begin: hypertensie, reeds bestaande conceptie, overgewicht, hyperglykemie, pre-eclampsie tijdens een vorige zwangerschap. “Bovendien lopen primigravidae en zwangere vrouwen een groter risico Tweelingen”, vult de gynaecoloog aan. “Maar de pathologie kan zich zelfs manifesteren als er geen sprake is van deze predisponerende aandoeningen.”
Voorspellende tests en aanbevolen controles
De afgelopen jaren hebben de onderzoeksinspanningen zich geconcentreerd op het ontwikkelen van tests die het begin van pre-eclampsie ruim van tevoren kunnen voorspellen. ‘Er zijn er twee geproduceerd, maar het nut ervan is twijfelachtig’, merkt Ferrazzani op. “Eén ervan wordt gedaan in het eerste trimestertussen de elfde en dertiende week, en het meten van de concentratie van twee eiwitten in het bloed stelt u in staat vrouwen te identificeren die risico lopen op vroege pre-eclampsie. Het is een uiterst gevoelige test, met een verwaarloosbaar percentage fout-negatieven, maar tegelijkertijd niet erg specifiek, d.w.z. beïnvloed door een hoog percentage valse positieven. Een groot aantal vrouwen die de test ondergaan, leeft de weken daarna in angst dat de pathologie zich zal manifesteren, zonder dat er daadwerkelijk iets gebeurt. Gezien het feit dat het op dit moment onmogelijk is om pre-eclampsie in risicogevallen te voorkomen en het enige dat gedaan kan worden het intensiveren van de controles is om de ziekte snel te diagnosticeren, is de klinische bruikbaarheid van deze test twijfelachtig.
Dan is er nog een bloedonderzoek uitgevoerd bij verdachte symptomen en staat dit, indien negatief, toe sluit het begin van pre-eclampsie in de volgende zeven dagen uit. „Het kan passend zijn om onnodige ziekenhuisopnames te voorkomen”, merkt de gynaecoloog op, „maar dan moet het elke zeven dagen herhaald worden.”
Op dit moment ben ik aanbevolen controles voor een tijdige diagnose van pre-eclampsie zijn: de meting van de bloeddrukelke veertien dagen in de eerste twee trimesters en elke week in het derde, en de urinetest, die één keer per maand gratis wordt aangeboden aan alle aanstaande moeders.
Maria Cristina Valsecchi
