Ik schrijf voor alle moeders die tijdens de zwangerschap hun kindje hebben verloren of wie door een misvorming hebben ze de meest trieste keuze moeten maken die er is.
Ik vertel mijn verhaal om je te vertellen dat je nooit moet opgeven en altijd optimistisch moet zijn. Mijn eerste zwangerschap verliep goed, alles was normaalmaar in de derde maand van de zwangerschap merkte de gynaecoloog tijdens de echografie een misvorming in de urinewegen op (nog geen maand voordat alles normaal was).
Op dat moment moest de dokter, die ons graag het nieuws had willen vertellen dat we een jongen verwachtten, ons een vreselijke realiteit uitleggen. Helaas waren ook zijn nieren aangetast. Er was geen andere keuze: Ik moest een therapeutische abortus ondergaan. De wanhoop was enorm.
Therapeutische abortus. Mijn verhaal
Tussen het verschillende wachten en heen en weer geslinger tussen de verschillende ziekenhuizen door, bereikte ik de negentiende week. Therapeutische abortus was voor mij een van de ergste ervaringen uit mijn leven. Een trauma dat moeilijk te verwerken is. Mijn dokter wilde verschillende tests doen voordat ik weer een baby wilde krijgen, maar ik werd meteen weer zwanger Ik had 3 kinderen, gelukkig allemaal gezond.
Ik probeerde optimistisch te zijn en niet te denken dat mij dit nog eens zou kunnen overkomen. Mijn bijzondere kleine jongen is altijd in mijn gedachten… hij had deze maand 15 moeten worden. Moeders, verlies nooit de hoop, helaas bestaat het leven uit slechte en ongelukkige momenten en andere uit enorme vreugden.
van Virginia
Heeft u ook een verhaal te vertellen? Schrijf naar redazione@nostrofiglio. Het
