Bonding: hoe moederliefde wordt geboren en hoe deze wordt gevormd

Verbinden: zo definiëren specialisten het bijzondere band tussen moeder en baby, gemaakt van tedere blikken, liefkozingen en duizend attenties. Een band die vaak begint tijdens de zwangerschap en volledig tot zijn recht komt in de eerste weken van het leven van de baby.

‘De term verwijst naar een bijzondere relatie, die sterk gebaseerd is op fysiek contact‘, legt perinataal psycholoog Alessandra Bortolotti, auteur van het boek, uit Dan komt moeder terug (Mondadori, 2017). “In die zin is het anders dan de zogenaamde bijlagede relatie die het kind in de eerste levensjaren opbouwt met zijn moeder – of, algemener, met een belangrijke referentiefiguur – en die vervolgens zijn manier van omgaan met de wereld zal beïnvloeden.

Bij het vormen van deze band is dehormonale structuur van de moeder tijdens en na de bevalling, maar het proces kan door bepaalde omstandigheden verder worden bevorderd – of belemmerd.

“Het is bijvoorbeeld heel positief – zegt Bortolotti – dat moeder en baby de eerste uren na de geboorte bij elkaar kunnen blijven huid-op-huid contacte oogcontact om elkaar te leren kennen.”

Maar als deze mogelijkheid niet bestond, betekent dit helemaal niet dat alles verloren is: er is nog tijd om een intieme en bijzondere dialoog, gemaakt van strelingen, geuren en geluiden, met je kind. De vader mag niet worden uitgesloten van deze relatie en niet alleen om de moeder – fundamenteel in de eerste maanden – te ondersteunen. Ook voor hem is het fijn (en belangrijk) om meteen zijn kleintje te leren kennen en voor hem te zorgen.

“Het probleem is dat onze cultuur contact niet zo erg waardeert”, onderstreept Bortolotti. Moeders worden er vaak toe gebracht te denken dat ze dat niet zouden moeten doen arm nemen of knuffel de pasgeborene te veel, om hem niet te verwennen.

In werkelijkheid zeggen neurobiologische en neuropsychologische studies dat contact een evenwichtige emotionele en cognitieve ontwikkeling van het kind bevordert.” En volgens de psycholoog is dat niet verrassend: “Wij mensen zijn in de eerste plaats zoogdieren, contact is onze biologische norm”.

Kijk ook eens naar de video over de eerste maand van de pasgeborene:

Volgens de algemene opinie is borstvoeding geven is voorstander van binding, maar wetenschappelijke gegevens en dagelijkse ervaringen zeggen dat dit niet het geval is. Sommige psychologen van de Universiteit van Los Angeles hebben geprobeerd de situatie op wetenschappelijk gebied in kaart te brengen. Hun conclusie, gepubliceerd in 2013 in het handboek Women’s Health Psychology, is dat er onvoldoende bewijs is voor deze hypothese.

“Het kan zijn dat borstvoeding sommige vrouwen een extra stimulans geeft om voor hun kind te zorgen, maar het is zeker geen noodzakelijke voorwaarde om een ​​bijzondere band met het kind te vormen”, zeggen de wetenschappers. ‘Dat blijkt uit het feit dat dit Ook met de vader kan een band ontstaanbij moeders die de fles gebruiken of bij adoptieouders”.

Natuurlijk: borstvoeding bevordert een bijzondere band tussen moeder en baby, maar niets sluit uit dat dit zou kunnen gebeuren, zelfs als dat zo is zuigfles. ‘Het is een kwestie van communicatie meer dan voeding”, onderstreept Loredana Cena, coördinator van de master perinatale klinische psychologie aan de Universiteit van Brescia. “Waar het om gaat is de intieme dialoog dat komt tussen de twee tot stand: een dialoog bestaande uit blikken, lichamelijk contact, geuren, geluiden en woorden die de moeder tot haar kleintje richt, ook al begrijpt hij de betekenis niet.”

Het is duidelijk dat dit alles heel goed kan gebeuren, zelfs als kunstmelk wordt gebruikt. En dat gebeurt misschien helemaal niet, zelfs niet als er borstvoeding wordt gegeven, bijvoorbeeld als de moeder lijdt aan een depressie.

Sterker nog, dit alles geldt voor de relatie van bijlage. Wat is volgens de nieuwste theorieën echt belangrijk voor de ontwikkeling van een zogenaamde veilige gehechtheidWat het kind evenwichtiger en zelfverzekerder zal maken, is het vermogen van de moeder (of, beter nog, de ouders) om ‘stem af’ op de emoties van het kindwaarbij we op een gastvrije en empathische manier reageren op hun uiting.

Bijvoorbeeld? “Probeer hem te kalmeren en gerust te stellen als hij nerveus is, geef hem te eten als hij honger heeft, lach met hem mee als hij blij is en lach”, adviseert Alice Callahan, Amerikaanse onderzoeker en schrijver, in haar boek De wetenschap van mamaeen gids voor het eerste jaar van uw baby, gebaseerd op het meest solide wetenschappelijke bewijs dat beschikbaar is.

Dat is natuurlijk niet gemakkelijk, vooral niet in de eerste dagen van het samenleven: het gaat erom dat je het leert ken het kind, zijn behoeften, de manier waarop hij deze uitdrukt. Maar het is geen onmogelijke missie: het gaat erom uw puppy veel te observeren en dit vermogen om zich in te leven elke dag te cultiveren.